«Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ότι σε κλίμα αβεβαιότητα κανείς δεν επενδύει. Επίσης, ότι έχει απομείνει από την παραγωγική βάση και το κεφαλαιουχικό απόθεμα της χώρας κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Με άλλα λόγια, η οικονομική κατάσταση εύκολα μπορεί να ανατραπεί προς το χειρότερο με τις ενδείξεις ήδη στον ορίζοντα».
«Η αίγλη της καρέκλας, ο επαγγελματισμός στην πολιτική, η ματαιοδοξία των ανίκανων και η οσμή του χρήματος που έλκει πολλούς επιτήδειους πέριξ των πολιτικών, μας έχουν ρίξει σε μια εκλογολογία και δίνη αβεβαιότητας που ζημιώνει αφάνταστα την οικονομία.
Η πολιτική αντιπαράθεση περιστρέφεται στο ποιος είναι σε θέση να διαχειριστεί την χρεωκοπημένη οικονομία καλύτερα. Έτσι το ζητούμενο είναι οι εκλογές ώστε ο καλύτερος να πάρει την καρέκλα. Και λόγω της καρέκλας όλοι έχουν γίνει ειδήμονες πως να υπερπηδηθούν τα εμπόδια χωρίς πρόσθετους φόρους, ενώ έχουν επίσης εφεύρει τρόπους να αυξήσουν την απασχόληση και τα εισοδήματα όλων μας. Οι πολιτικοί είναι ταγμένοι να μας σώσουν, γι' αυτό επαναλαμβάνουν μονότονα ένα μήνυμα, «ψηφίστε μας» για το καλό σας.
Ο λογαριασμός όμως έρχεται στον άτυχο που έχει εισόδημα, σε όσους έχουν κατορθώσει να βάλουν κάποια χρήματα στην άκρη, σε όσους μια εποχή αγόρασαν ή κληρονόμησαν ένα μεγάλο ακίνητο, και στους μισθωτούς και συνταξιούχους που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα. Πληρώνουμε μέσα από ένα φορολογικό σύστημα το οποίο επί δεκαετίες έχει σχεδιαστεί με την υπόθεση ότι κάθε Έλληνας είναι σε ένα βαθμό φοροφυγάς. Αν όμως δεν είσαι, πληρώνεις γι' αυτούς που κλέβουν το Δημόσιο.
Ο ΕΜΦΙΑ μπορεί να αποδειχθεί η ταφόπλακα του Σαμαρά, καθώς μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2015 οι ιδιοκτήτες θα πηγαίνουν κάθε μήνα να πληρώνουν το χαράτσι. Την ίδια εποχή τον περιμένει ο Τσίπρας στη γωνία για να τον εκδιώξει από το Μαξίμου. Τι εμπειρία έχει βέβαια ο κύριος αυτός να μανατζάρει υπουργεία, ετερόκλητους υπουργούς και διεθνείς παράγοντες; Ένας θεός ξέρει. Όποια λάθη και αν γίνουν, ο λογαριασμός θα έλθει πάλι στους νομοταγείς φορολογούμενους.
Κατά την κυβέρνηση έρχονται ελαφρύνσεις. Ο ΕΜΦΙΑ σταδιακά θα καταργηθεί, οι αντικειμενικές αξίες θα μειωθούν, οι φορολογικοί συντελεστές και ο ΦΠΑ θα κουρευτούν, ο φόρος αλληλεγγύης θα περιοριστεί, ο φόρος πολυτελείας και τα τεκμήρια διαβίωσης σχεδιάζεται να μειωθούν σημαντικά, τα αφορολόγητα όρια θα αυξηθούν, και άλλα τέτοια να αγαπιόμαστε. Πάνω απ' όλα όμως το μνημόνιο τελειώνει και εξαφανίζεται από προσώπου γης στις τέλος του έτους. Αυτό για λίγο καιρό ίσως προοιωνίζει πρόσκαιρα οφέλη. Τι γίνεται αύριο όμως με τις παροχές να εκτροχιάζουν τον προϋπολογισμό;
Στην αντίπερα όχθη στέκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπόσχεται αύξηση μισθών, άνοιγμα των πηλών του Δημοσίου για προσλήψεις, «προστασία» σε όσους έχουν προσληφθεί στο Δημόσιο και φοβούνται την αξιολόγηση, επαναφορά συντάξεων στα προ των μειώσεων επίπεδα, κρατικοποίηση των τραπεζών που μας φέρονται σαν τοκογλύφοι, επαναφορά στα χέρια του λαού ότι έχει ήδη αποκρατικοποιηθεί, και άλλα τέτοια αριστερόστροφα για να βαυκαλίζονται οι ελληναράδες σοσιαλιστές. Πάνω απ' όλα όμως η δεξιοτεχνία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει θαύματα. Ένα μεγάλο μέρος του Δημόσιου χρέους θα διαγραφεί, ενώ το υπόλοιπο θα πληρώνεται στο βαθμό και μόνον που θα μεγαλώνει η οικονομία (ρήτρα ανάπτυξης).
Καιρός να προσγειωθούμε. Οι αγορές των κουτόφραγκων δεν θέλουν την αβεβαιότητα. Πιστεύουν περισσότερο στο ΔΝΤ και την τρόικα, παρά στους Έλληνες πολιτικούς. Το ευκίνητο κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και δεν πείθεται από μεγαλοστομίες ότι η Ελληνική οικονομία είναι ένα success story. Φοβάται από τις αριστερόστροφες πολιτικές ακόμα και αν είναι συνθήματα που θα τα πάρει ο αέρας. Οι νοικοκύρηδες και οι συντηρητικοί έχουν «καεί» από τους μαθητευόμενους μάγους υπουργούς.
Οι ξένοι δεν μας πιστεύουν, πουλούν τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου με αποτέλεσμα αν θέλει η κυβέρνηση να δανειστεί, το κόστος να είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη και αποτρεπτικό για την εξασφάλιση πόρων που θα χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες της οικονομίας. Οι Έλληνες καταθέτες βολιδοσκοπούν την κατάσταση και αν δουν ότι κάτι πάει στραβά στο πολιτικό σκηνικό θα βγάλουν τα χρήματα τους εκτός Ελλάδος, γιατί το δικαιούνται.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ότι σε κλίμα αβεβαιότητα κανείς δεν επενδύει. Επίσης, ότι έχει απομείνει από την παραγωγική βάση και το κεφαλαιουχικό απόθεμα της χώρας κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Με άλλα λόγια, η οικονομική κατάσταση εύκολα μπορεί να ανατραπεί προς το χειρότερο με τις ενδείξεις ήδη στον ορίζοντα».
