Του Νίκου Αθηναίου –
Το αδιανόητο για πολλούς έγινε πραγματικότητα μετά από τις προχθεσινές προκριματικές εκλογές στην πολιτεία Ινδιάνα. Ο μονίμως υποτιμώμενος και λοιδορούμενος από εχθρούς και φίλους Ντόναλντ Τραμπ θα είναι – εκτός συγκλονιστικού απροόπτου – ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου, απέναντι μάλλον στη Χίλαρι Κλίντον.
«Αρχίστε να προσεύχεστε», έγραψε ένας Ρεπουμπλικάνος στο twitter. «Προσβάλει τη νοημοσύνη μας», σχολίασε ο American Thinker, μια από τις δεξαμενές της συντηρητικής σκέψης. «Είναι ένας μαθητευόμενος δημαγωγός που μουρμουρίζει σαν βλάκας για ό,τι μισεί στη ζωή λες και βρίσκεται σε μπαρ. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα έχει υποψήφιο κάποιον που έχει κάνει αποκρουστικές δηλώσεις για τις γυναίκες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους Μουσουλμάνους, και τους Μεξικανούς. Για την Αμερική αυτή είναι μια μέρα ντροπής. Για όλους εμάς είναι τρομακτικό», έγραψε ό εκδότης του CapX. «Ο Τραμπ είναι ο καταστροφέας της συντηρητικής πλευράς», αναφώνησε το περιοδικό National Review.
Άλλοι ρεπουμπλικάνοι πάλι τον επικρίνουν επειδή τον θεωρούν ως «τον άνθρωπο του Πούτιν» στην αμερικανική πολιτική σκηνή, με τον οποίον, λέγεται, όχι μόνο θα διευρύνει τις ήδη εξαιρετικές του οικονομικές του σχέσεις με Μόσχα και τη Gazprom, αλλά θα καταστρέψει την ίδια την Αμερική, το ΝΑΤΟ, και γιατί όχι τον κόσμο όλο. Άλλοι πάλι υπογραμμίζουν την αγάπη του Τραμπ στις θεωρίες συνομωσίας, και προσθέτουν ότι οι θέσεις του για την εξωτερική πολιτική είναι τόσο ασυνάρτητες που θα οδηγήσουν την Αμερική σε επικίνδυνο απομονωτισμό, παρά το σύνθημά του, «ας ξανακάνουμε την Αμερική μεγάλη πάλι».
Ο ίδιος, πάντως, όπως έχει πει στο Bloomberg, του αρέσει να τον θεωρούν «απρόβλεπτο».
Στην ομιλία για την εξωτερική πολιτική, την περασμένη εβδομάδα, ο Τραμπ είπε, μεταξύ άλλων, ότι θέλει ελευθερία δράσης και ότι δεν πιστεύει σε καθιερωμένα δόγματα που θα περιορίζουν αυτήν την ελευθερία. Είπε ακόμα ότι τάσσεται κατά της αποστολής αμερικανικών στρατευμάτων στο εξωτερικό εκτός αν το αμερικανικό εθνικό συμφέρον απειλείται άμεσα και μόνο αν η στρατιωτική νίκη διαγράφεται βεβαία. Αλλά, η ιστορία δεν γράφεται επειδή παίρνει κάποιος ένα κομμάτι χαρτί και σχεδιάζει τι θα γίνει αύριο. Ο Μπους δεν περίμενε ότι θα του τύχει η 11 Σεπτεμβρίου 2001. Ο Ομπάμα βγήκε Πρόεδρος έχοντας υποσχεθεί να σταματήσει δύο πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά οι εξελίξεις ήταν τέτοιες ώστε αποχωρεί από την Προεδρία ενώ συνεχίζονται οι πόλεμοι και έχουν στο μεταξύ προστεθεί η Συρία και η Λιβύη.
Ο Τραμπ χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ «παρωχημένο». Θα αναστείλει άραγε τη λειτουργία του όταν οι ΗΠΑ έχουν τόσα στρατηγικά, και κατά συνέπεια οικονομικά, οφέλη από τη συνεργασία τους με τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ; Και θα μπορέσουν μόνες τους οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν την απειλή του Ισλάμ, όπως λέει ο Τραμπ, θεωρώντας ότι το ΝΑΤΟ είναι απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου; Μα δεν ήταν η επίκληση του Άρθρου 5 της Συμμαχίας που οδήγησε τους Αμερικανούς μαζί με τους συμμάχους τους να πολεμήσουν κατά της απειλής από το Ισλάμ στο Αφγανιστάν μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη;
Είναι πολλά τα ερωτήματα για το οποία θα μπορούσε να μιλήσει κανείς με την ώρα εξαιτίας των σημερινών, ακόμα ασαφών και νεφελωδών θέσεων Τραμπ, πολλές από τις οποίες να εκφέρονται σκόπιμα έτσι από τον ίδιο. Ίσως να είναι πιο λογικός από ότι φαίνεται και ακούγεται. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να αξιοποιεί τα ΜΜΕ με τον τρόπο του και να προκαλεί, ενεργώντας εκτός του πολιτικώς ορθού πλαισίου. Αλλά μήπως θα είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος πολιτικός που άλλα υπόσχεται και άλλα κάνει;
Το περιοδικό The Atlantic έγραψε, «ο Τραμπ δεν γνωρίζει τι θα πει μεταπολεμική διεθνής τάξη», και το NBC είπε, «ο Τραμπ δεν έχει καμιά απολύτως γνώση για οποιαδήποτε μέρος του κόσμου». 'Ό,τι και να συμβαίνει, ένα βασικό ερώτημα είναι αν η πεποίθησή του ότι η επιχειρηματική του πείρα θα τον βοηθήσει στην εξωτερική πολιτική σημαίνει ότι σκοπεύει να υποβαθμίσει το κεφάλαιο που έχουν οι αξίες και οι αρχές στις σχέσεις των ανθρώπων και των λαών. Μήπως πιο ανοικτά από προκατόχους του θα περιφρονήσει την ιστορία των λαών και τη συνεισφορά χωρών ακόμα και για την ευημερία της ίδιας της Αμερικής; Δύσκολο ακούγεται.
Γιατί αν πράγματι συμβεί αυτό στην περίπτωση που ο Τραμπ εκλεγεί Πρόεδρος τον ΗΠΑ τον προσεχή Νοέμβριο, και μάλιστα αν έχει μεσολαβήσει το Brexit, τότε θα υπάρξουν εντελώς καινούργια πολιτικά δεδομένα και για το εσωτερικό πολλών χωρών που θα οδηγηθούν σε νέες απρόβλεπτες σήμερα καταστάσεις.