Το πρώτο θέμα που πρέπει να πούμε είναι αν τις χρειαζόμαστε. Υπάρχει ανάγκη, δηλαδή, να υπάρχουν ορισμένα πρόσθετα μέτρα για ορισμένες κατηγορίες εγκληματιών, οι οποίοι απειλούν τη δημόσια ασφάλεια, την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη;
Το δεύτερο θέμα στο οποίο πρέπει να τοποθετηθούμε είναι αν υπάρχουν σε άλλες χώρες τέτοια παραδείγματα, τα οποία θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε, σχετικά με το πώς νομοθετήθηκαν, με ποιον τρόπο λειτουργούν, πώς κρίνονται, πώς διορθώνονται, για να τα μεταφέρουμε στη χώρα μας. Ο εισηγητής μας κ. Κώστας Τριαντάφυλλος παρουσίασε πάρα πολλά παραδείγματα σε χώρες που θεωρούνται πρότυπα στα ανθρώπινα δικαιώματα της νότιας και κεντρικής Ευρώπης και της σκανδιναβικής χερσονήσου.
Το τρίτο ερώτημα, πάνω στο οποίο πρέπει ο καθένας να τοποθετηθεί, είναι το εξής: Εφόσον μας χρειάζονται και εφόσον υπάρχουν άλλα πρότυπα, για ποιους εγκληματίες μιλάμε, για ποια αδικήματα, για πόσο θα ισχύει αυτή η ειδική σωφρονιστική πολιτική και σε ποιες συνθήκες;
Νομίζω ότι έγινε φανερό από τη συζήτηση ότι δεν μιλάμε για το σύνολο των ποινικών κρατουμένων. Δεν μιλάμε για το σύνολο των καταδικασμένων για οποιοδήποτε αδίκημα. Μιλάμε για βαριά αδικήματα, δηλαδή για φυλακίσεις πάνω από δεκαπέντε έτη και για ανθρώπους που κρίνονται επικίνδυνοι –το σημειώνω- για τη δημόσια ασφάλεια και τη ζωή των απλών Ελλήνων πολιτών. Όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών τα οποία οφείλουμε να προασπίζουμε –και αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί- ταυτόχρονα πρέπει να προασπίζουμε και το μεγαλύτερο αγαθό που είναι η ανθρώπινη ζωή του ανυποψίαστου απλού Έλληνα πολίτη, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε πρόσφατα, κινδυνεύει στα καλά καθούμενα από ενέργειες εγκληματιών.
Επίσης, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι αυτή δεν μπορεί να είναι μία μόνιμη διαδικασία. Δεν βάλαμε, δηλαδή, έναν επικίνδυνο κακοποιό που είναι καταδικασμένος για βαριά εγκλήματα σε μία μόνιμη διαδικασία και τον τιμωρούμε εσαεί. Πρέπει να είναι μία διαδικασία που να αξιολογείται. Νομίζω ότι μία αξιολόγηση στα δύο χρόνια είναι μία σωστή διαδικασία.
Βεβαίως, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι αυτός, παρά τα όσα αναπτύχθηκαν εδώ στη ρητορεία των συναδέλφων της Αντιπολίτευσης, δεν θα έχει περιορισμούς στα δικαιώματά του να μιλάει με τους συγγενείς του ή με τους δικηγόρους του και θα απολαμβάνει όσα και οι υπόλοιποι κρατούμενοι γύρω από τον προαυλισμό, τα μεροκάματα, κ.ο.κ., με τις ίδιες διατάξεις του Σωφρονιστικού Κώδικα.
Άρα, αγαπητοί συνάδελφοι –αναφορικά με τη ρητορεία που είπα νωρίτερα- δεν μιλάμε ούτε για Γκουαντάναμο ούτε για Αλκατράζ.
Εγώ θέλω να σας το πω πολύ απλά για να το καταλάβουνε και οι Έλληνες πολίτες, ότι δεν μιλάμε για τον φτωχοδιάβολο που καταδικάστηκε για μια οφειλή στο δημόσιο ή για μια τυχαία πράξη, η οποία επισύρει κάποια καταδίκη.
Για να το πω πιο παραστατικά, όλοι έχουμε διαβάσει το γνωστό μυθιστόρημα και δεν είμαστε με τον Ιαβέρη, με τον Αγιάννη είμαστε. Ιαβέρηδες να αναζητήσετε στις γραμμές σας. Κι αυτό θέλω να το κάνω πάρα πολύ σαφές: Ο Ιαβέρης ήταν ο διώκτης, αυτός που κυνηγούσε τις προθέσεις, αυτός που κυνηγούσε φαντάσματα. Κυνηγάτε και προθέσεις και φαντάσματα. Δεν βάζετε τη συζήτηση στην πραγματική βάση. Σε αυτήν τη βάση νομίζω ότι πρέπει να ανταλλάξουμε επιχειρήματα, να συμβάλουμε στη διόρθωση του νομοσχέδιου.
Ο κύριος Υπουργός αποδέχθηκε πάρα πολλές από τις βελτιωτικές προτάσεις που έκανε ο εισηγητής μας. Όμως, νομίζω ότι δεν είχε καμμία προνομιακή μεταχείριση ο εισηγητής μας. Και άλλοι συνάδελφοι, ιδίως από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που έχουν μια ειδική γνώση –γιατί εγώ δεν την έχω, κύριε Υπουργέ- γύρω από τα νομικά ζητήματα, γύρω από τη μελέτη του Σωφρονιστικού Κώδικα είχαν τη δυνατότητα να διατυπώσουν προτάσεις και έγιναν πάρα πολλές αποδεκτές από τον κύριο Υπουργό.
Άρα οδηγούμαστε σε ένα νομοθέτημα με αμβλυμμένες, ενδεχόμενες, αρνητικές επιπτώσεις από την ανάγκη να θεσπίσουμε τις φυλακές τρίτου τύπου. Κατά συνέπεια, αυτή η διαδικασία είχε ένα θετικό χαρακτηριστικό ότι και συζητήσαμε και βελτιώσαμε ένα νομοσχέδιο .
Εγώ, αγαπητοί συνάδελφοι, επειδή άκουσα τον κ. Δρίτσα νωρίτερα που αναφέρθηκε στην πρόκληση του εισηγητή μας να καταδικάσει την τρομοκρατική πράξη ενάντια στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, θέλω να σας πω ότι ο κ. Τριαντάφυλλος δεν σας έθεσε αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι είναι αυτονόητο από ένα κόμμα που πιστεύει στο Σύνταγμα και διεκδικεί την εξουσία να καταδικάζει οποιαδήποτε τρομοκρατική πράξη. Το έχω πει και άλλη φορά από αυτό το Βήμα: μακριά από εμάς το να σας ταυτίζουμε με τέτοιες πρακτικές.
Όμως, υπάρχει ένα ερώτημα: Για δείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, τη ρητορεία μερικών ομιλητών του ΣΥΡΙΖΑ και διαβάστε την ανακοίνωση της συγκεκριμένης αυτοαποκαλούμενης Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας που δικαιολογεί την πράξη αυτή.
Διαβάστε και δείτε εάν η ρητορεία σας συμπίπτει ... Εάν έρχεστε με αυτά που λέτε, να συντηρήσετε το κλίμα της ακραίας πόλωσης. Από τη μια πλευρά νόμος και τάξη και από την άλλη η γραμμή η δικιά σας που θέλει να ταυτίσει τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θεωρούν ότι πρέπει να ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο, με ανθρώπους που θέλουν να οδηγήσουνε την κοινωνία μας στο Γκουαντάναμο και στα λευκά κελιά. Αυτό λέει η συγκεκριμένη ανακοίνωση. Σε αυτό σας κάλεσε να τοποθετηθείτε ο εισηγητής μας, ο κ. Τριαντάφυλλος.
Εγώ πιστεύω, κύριε Δρίτσα, ότι εκ παραδρομής δεν το πράξατε, γιατί είμαι βέβαιος ότι δεν ασπάζεστε αυτήν την επιχειρηματολογία μιας αυτοαποκαλούμενης τρομοκρατικής οργάνωσης, η οποία έρχεται να εντάξει αυτό το μεγάλο κίνημα που άλλαξε τη Μεταπολίτευση, που έδωσε τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις συλλογικές μορφές διεκδίκησης, τη συμμετοχή που έβγαλε τους φτωχούς και καταφρονεμένους από το περιθώριο ως ένα μέρος του συστήματος που λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης ως ο μηχανισμός που χρησιμοποίησε αυτές τις πολιτική για να καταστείλει και να ενσωματώσει το λαϊκό κίνημα. Αν το πιστεύατε εξάλλου δεν θα θέλατε να γίνετε ΠΑΣΟΚ, όπως λέτε πολλές φορές, προσπαθώντας να προσελκύσετε ψηφοφόρους που κατά καιρούς έχουν ψηφίσει το κόμμα μας για να γίνετε πλειοψηφία.
(Ο οικονομολόγος και συνδικαλιστής Γιάννης Κουτσούκος είναι βουλευτής Ηλείας του ΠΑΣΟΚ, πρώην υφυπουργός και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος)