Κων. Σκρέκας: Χρεωκοπία Αργεντινής με βιώματα

«....Και έτσι η Ελλάδα ήρθε κοντά στη χρεοκοπία. Αλλά, δεν χρεοκόπησε γιατί τότε βρέθηκαν οι εταίροι που στήριξαν τις δανειακές ανάγκες της χώρας, ώστε να δοθεί χρόνος και να προσαρμοστεί η ελληνική οικονομία στα νέα δεδομένα.

 

Θυμίζω ότι εκείνη τη χρονιά το 2009, το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας ήταν περίπου 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Μεσολάβησαν τέσσερα χρόνια, μέχρι το 2013, ώστε να καταφέρει το κράτος μας να έχει περισσότερα πρωτογενή έσοδα απ' ότι έξοδα. Και στα τέσσερα αυτά χρόνια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κάποιοι δάνειζαν και με το δανεισμό κάλυπταν τα ελλείμματα.

Φανταστείτε, λοιπόν, τι θα είχε συμβεί αν δεν ανήκαμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αν αναγκάζονταν η ελληνική οικονομία να προσαρμοστεί δημοσιονομικά σε μία μόλις χρονιά. Φαντάζεστε, κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, πόσο πιο σκληρή και πόσο πιο τρομερή θα ήταν η πραγματικότητα μιας Ελλάδας ανίσχυρης, έρμαιο των διεθνών κερδοσκόπων, με διαλυμένη και μη ανταγωνιστική οικονομία; Μήπως σας θυμίζει τίποτα αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ;

ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΛΑΡΗ: Την Αργεντινή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ: Η Αργεντινή, όπως είπατε κυρία συνάδελφε, δυστυχώς, χρεοκοπεί ξανά για δεύτερη χρονιά μέσα σε μόλις δεκατρία χρόνια, έστω και αν το κάνει επιλεκτικά. Αυτό δημιουργεί ερωτήματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που απαιτούν απαντήσεις και συνδέονται στενά με το παρόν πολυνομοσχέδιο που καταθέτει η Κυβέρνηση σήμερα.

Δεν θα μείνω στη φράση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, «μακάρι να ήμασταν Αργεντινή» που με παρρησία βροντοφώναξε ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας εδώ, σε αυτήν την Αίθουσα, ο κ. Τσίπρας. Είμαι βέβαιος ότι το έχει μετανιώσει πικρά ο κ. Τσίπρας καθώς απ' ό,τι φαίνεται θα την ακούει συχνά αυτήν τη φράση στον πολιτικό του βίο. Μάλλον θα εύχεται να μην την είχε πει ποτέ. Δεν θα μείνω, λοιπόν, στην ατυχή αυτή φράση, αλλά θα αναφέρω κάποια στοιχεία και θα μας κάνω να προβληματιστούμε.

Ας μην βιαστεί ο αξιότιμος συνάδελφος και σεβαστός καθηγητής κ. Σταθάκης να μας πει ότι δεν παρακολουθούσαμε τις διαλέξεις του το 2001 και άρα δεν γνωρίζουμε. Είναι σεβαστή η γνώση του. Θα του απαντήσω ότι όσο εκείνος έκανε διαλέξεις στην αίθουσα του πανεπιστημίου, προσωπικά είχα δημιουργήσει επιχειρηματικές σχέσεις με εταιρεία της Αργεντινής, η οποία πτώχευσε λίγο μετά τη χρεοκοπία της χώρας. Και θα απαντήσω ότι έζησα από πολύ κοντά το δράμα και της χώρας και αυτών των ανθρώπων και σας λέω ότι δεν μοιάζει με τίποτα αυτό που περνάμε σήμερα στη χώρα με αυτό που περνούσαν τότε αυτοί οι άνθρωποι και συνεχίζουν, δυστυχώς, να το περνούν ακόμα και σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά.

Στην πτώχευση, λοιπόν, του 2009 η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών με συνολικό χρέος περίπου 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Να θυμίσω ότι το 2009 η Ελλάδα είχε συνολικό εξωτερικό χρέος τρεις φορές παραπάνω, δηλαδή 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, η Αργεντινή είναι μία χώρα με ενεργό πληθυσμό περίπου 17 εκατομμυρίων ανθρώπων –η Ελλάδα έχει μόλις 4,9 εκατομμύρια ενεργό πληθυσμό- και με εξαγωγές σε πετρέλαιο, σε κρέας, σε σόγια, σε αγροτικά προϊόντα και σε φυσικό αέριο συνολικής αξίας περίπου 64 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ –να θυμίσω- η Ελλάδα έχει εξαγωγές μόλις 18 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρ' όλα αυτά φαίνεται ότι αυτή η χώρα επέλεξε την επιλεκτική χρεοκοπία για μόλις 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ.

Το ερώτημα, κύριε συνάδελφε του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αφορά το λόγο μόνο για τον οποίο βρίσκεται σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας. Το ερώτημα είναι το εξής: Γιατί δεκατρία χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη πτώχευση κι ενώ κούρεψαν περίπου το 70% του τότε εξωτερικού χρέους, ενώ είχαν δικό τους εθνικό νόμισμα ελεύθερο στις συναλλαγματικές διακυμάνσεις με τα παραγωγικά χαρακτηριστικά που προανέφερα –πολύ καλύτερα απ' αυτά της Ελλάδας-, έχουν σήμερα πραγματικό πληθωρισμό που φτάνει το 40%; Αυτό σημαίνει ότι περίπου σε τρία με τέσσερα χρόνια εξανεμίζονται και μηδενίζονται και οι μισθοί και οι συντάξεις και οι αποδοχές των πολιτών τους.

Από το 2010 μέχρι σήμερα, αγαπητοί συνάδελφοι, εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, το πιο βίαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει εφαρμοστεί σε δυτική οικονομία εν καιρώ ειρήνης. Δεκαπέντε μονάδες του ΑΕΠ δημοσιονομική προσαρμογή, βίαιη, απότομη.

Δεύτερον, έχουμε ένα πρόγραμμα βίαιου νεοφιλελευθερισμού αναφορικά με κρίσιμα θέματα, με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα, κατά 40%, στον ιδιωτικό, κατά 17% κ.ο.κ. και ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, μέρος του οποίου είναι και το σημερινό, το οποίο θεωρεί ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από παθογένειες ασύλληπτες, τις οποίες θα θεραπεύσει η αποδέσμευση και η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, δηλαδή, με απλά λόγια, η εγκατάλειψη οποιουδήποτε θεσμικού εμποδίου θεωρείται ότι υπάρχει στη χώρα μας για μια σειρά από θέματα.
(Ο επιχειρηματίας και οικονομολόγος Κωνσταντίνος Σκρέκας είναι βουλευτής Τρικάλων της ΝΔ)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline