Λιάνα Κανέλλη: Περί Παιδείας και αντικομμουνισμού

Επειδή μιλάμε για κοινοκτημοσύνη, με βάση τον Κανονισμό, ο χρόνος, όπως κι αν έχει συμφωνηθεί να κατανεμηθεί, είναι κοινός χρόνος.

Επομένως, όποιος τον παραβιάζει ή κάνει κατάχρηση του χρόνου, τον κλέβει από τους υπόλοιπους, δεν τον κλέβει από το Προεδρείο. Ενστάσεις επί άλλων ζητημάτων μπορεί και να προκύψουν ενδεχομένως. Όμως, αυτά προς αποκατάσταση μιας ισορροπίας. Δεχθείτε το ως εμπειρία ανθρώπου που έχει εδώ μέσα δεκαπέντε χρόνια και έχει εκλεγεί οχτώ φορές.

Και επειδή αρχίζουμε τη συζήτηση έτσι, θα σας πω ότι η αντίληψή μου για εδώ ίσως να είναι και το σημαντικότερο κομμάτι που θέλησα να κάνω σήμερα αντί να πάω στο σχολιασμό των προγραμματικών δηλώσεων. Και δεν θα πάω στο σχολιασμό των Προγραμματικών Δηλώσεων, διότι, όπως ξέρετε, επιμεριζόμενη στους Βουλευτές είναι πάρα πολύ ευκρινή τα πράγματα τα οποία έχουν ήδη λεχθεί.

Έχω απορίες και θα σας τις πω. Με ενδιαφέρει, όμως, το ζήτημα της παιδείας και σε αυτό θέλω να αναφερθώ. Τους άκουσα επισταμένως όλους, ακόμα και όταν δεν ήμουν παρούσα. Ήδη έχετε αρχίσει και οι καινούριοι και καταλαβαίνετε ότι μπορείτε να ακούτε τους Βουλευτές ακόμα και όταν δεν είστε παρόντες. Και δεν συνεπάγεται ούτε απουσία, ούτε λεζάντα στο διαδίκτυο ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν μετρώντας άδεις καρέκλες. Τα άδεια μυαλά, οι άδειες γλώσσες και οι άδειες θέσεις είναι το πρόβλημα, όχι οι άδειες καρέκλες εδώ.

Βουλή είναι. Δεν είναι ούτε παιδονομείο ούτε στρατόπεδο. Και ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται η γνώμη του Βουλευτή εδώ μέσα, αρκετά έχει υποβαθμιστεί.

Επειδή, λοιπόν, μιλάμε για ζητήματα παιδείας, επειδή άκουσα τον κ. Μπαλτά και επειδή πολλή κουβέντα έγινε και για την ΕΡΤ και για τους δημοσιογράφους, θα ήθελα να σας πω ότι είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος από τους δημοσιογράφους έχει κρεμαστεί στα περίπτερα. Από τους δημοσιογράφους, τους συναδέλφους μου! Ανεκτό, δεκτό, παραδεκτό για οποιονδήποτε εκτίθεται.

Δεν θέλω καθόλου να μιλήσω επί προσωπικού. Θέλω να σας πω, όμως, ότι εδώ μέσα δεν μπορεί να κατηγορούνται οι κομμουνιστές ή οποιοσδήποτε άλλος, για συναισθηματικές παρεκκλίσεις όταν εκτείνεται συναισθηματισμός, πράγμα που μου είναι απολύτως κατανοητό για όποιον έχει έρθει εδώ και αισθάνεται δέος, θέλει να μιλήσει, συγκινείται. Μου είναι απολύτως κατανοητό και σεβαστό.

Σας παρακαλώ πάρα πολύ, λοιπόν, να μην βάλουμε μια στέγη ισοπεδωτική «Καλατράβα» πάνω από τη συναισθηματική φόρτιση του καθενός. Ας κριθούμε ο καθένας έτσι. Διότι μαζί με τα άλλα μέτρα βάλαμε και συναισθηματιόμετρο.
Έχω κατηγορηθεί ότι έγινα Βουλευτής επειδή είμαι δημοσιογράφος, όπως έχει κατηγορηθεί ο «902» για την τύχη του σε συνθήκες καπιταλιστικές. Έχω ακούσει, όμως, και μια σειρά από πράγματα, τα οποία πρέπει να τα συμφωνήσουμε.

Δεν μπορεί να έρχεται εδώ ο Υπουργός Παιδείας, ο οποίος έχει και μια ακαδημαϊκή και φιλοσοφική τοποθέτηση βαρύτατη, και να τελειώνει με ένα τσιτάτο, το οποίο καταλήγει σε μια παραίνεση, «μην ψάξετε τα σκάνδαλα οι δημοσιογράφοι, θα τα ψάξουμε εμείς και θα σας τα δίνουμε εμείς».
Με συγχωρείτε, αλλά ως δημοσιογράφος νομίζω ότι όλοι οι δημοσιογράφοι θέλουν να ψάχνουν από μόνοι τους και δεν θέλουν κάποια εξουσία να τους τα δίνει. Εκεί πάει η αντίληψη ότι εμείς δεν μπορούμε ως Κομμουνιστικό Κόμμα να επιτρέψουμε την ικανοποίηση για τα ψίχουλα.

Το αν θα διαφωνήσουμε πολιτικά στην εκτίμηση αν είναι ή δεν είναι ψίχουλα, αν έκλεισε ή δεν έκλεισε η καπιταλιστική πληγή που ανοίχτηκε στο σώμα του λαού, αυτό μπορούμε να το συζητήσουμε. Αν είναι καλή η ραφή ή αν δεν είναι καλή η ραφή. Αν έμεινε ανοιχτή η πληγή ή αν δεν έμεινε ανοιχτή η πληγή. Να συζητήσουμε, όμως, ότι θα ικανοποιηθούμε πλήρως ιάσιμα, με συγχωρείτε, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία.
Θα προτιμούσα έξω ένα στέγαστρο για τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών και των κρατικών καναλιών, που τους καίει ο ήλιος το καλοκαίρι και τους βρέχει την ημέρα, για να παρακολουθούν στο κόκκινο χαλί τις διάφορες δηλώσεις, παρά συζητήσεις σε βαθύτερο επίπεδο όταν μιλάμε για πράγματα που δεν κοστίζουν.

Αν πάμε στα πράγματα που κοστίζουν, τότε θα πρέπει να πάμε σε πολιτική συζήτηση. Και στην πολιτική συζήτηση, σας παρακαλώ πάρα πολύ, ο συναισθηματισμός μπορεί να είναι ανεκτός, η αμετροέπεια δεν μπορεί. Είναι και πολιτισμικά αντιεκπαιδευτική. Δεν θα μας κάνει με το ζόρι Ευρωπαίους. Δηλαδή, για παράδειγμα, δεν μπορεί η διαπραγματευτική μας στάση απέναντι στο μνημόνιο -δεν θα μπω στην ουσία του πράγματος- να χαρακτηρίζεται «έξοδος του Μεσολογγίου». Δεν μπορεί εκ των πραγμάτων.

Τι διδάσκετε τα παιδιά; Ότι είναι η έξοδος του Μεσολογγίου από τον κλωβό της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση τι είναι; Ένα δημοκρατικό όργανο, το οποίο μας προέκυψε από ιστορική ανάγκη κάπου;

Δεν θα το έλεγα αυτό, αν δεν έλεγε συνάδελφος εδώ μέσα ότι «ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ευρώπη ωσάν το ερώτημα να καθίσταται αυτομάτως κομμουνιστικό, επειδή κάποτε ένα φάντασμα πλανιόταν πάνω από την Ευρώπη». Δεν θα το έλεγα, αν δεν έφτανε ο κ. Λαφαζάνης να πει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης, εξισώνοντας την Σοβιετική Ένωση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αδυνατώ να το παρακολουθήσω. Αδυνατώ πλήρως!

Αδυνατώ, επίσης, να παρακολουθήσω αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες τα πάντα μπορούν να λεχθούν εδώ μέσα φτάνει να είναι επαρκώς αντικομμουνιστικά. Και παύουν να είναι αντικομμουνιστικά όταν εκτοξεύονται από Αριστερούς συναδέλφους. Συγχωρήστε με.

Είκοσι τρία χρόνια συμπορεύομαι με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αριστερόμετρο, κομμουνιστόμετρο αν θέλετε να βάλετε, θα το βάλετε. Όμως, να φαίνεται και ο αντικομμουνισμός φανερά και όχι επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει την τύχη της Σοβιετικής Ένωσης. Διότι τότε ξέρετε πώς ακούγεται; Σαν τον Εθνικό Ύμνο, τον οποίο τον έγραψαν για συναισθηματικούς λόγους, αλλά το περιεχόμενο δεν είναι σοβιετικό. Αυτό δεν κάνει τον Πούτιν ούτε Στάλιν ούτε Λένιν.
Δεν μπορεί η συζήτηση εδώ μέσα να γίνεται σε επίπεδο παιδείας και εκπαίδευσης προς τα έξω, για να στηρίξουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να στηρίξουμε το ΝΑΤΟ.

Άκουσα κουβέντες περί «βαλκανικού επαρχιωτισμού». Από επαρχιωτισμό κόπηκε και βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία; Η εθνοκάθαρση που έχει γίνει και η δημιουργία κρατών, προτεκτοράτων, τι είναι; Αν θέλετε να ανοίξουμε συζήτηση, ευχαρίστως
(Η δημοσιογράφος Λιάνα Κανέλλη είναι βουλευτής του ΚΚΕ. Το κείμενο από τμήμα της ομιλίας της στη Βουλή για τις Προγραμματικές Δηλώσεις της νέας Κυβέρνησης).

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline