Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για το ελληνικό Κοινοβούλιο και έπρεπε να είχαμε το χρόνο αλλά κυρίως το θάρρος να πούμε γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
Νομίζω ότι έχει αξία, πριν πούμε εμείς τί θα ψηφίσουμε, να μιλήσουμε λίγο για τους συνωμότες της δραχμής και για τους πραξικοπηματίες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους τις τελευταίες ώρες. Και πρώτα απ' όλα, να μιλήσουμε για τους πολιτικούς συνωμότες που δεν μας είπαν ποτέ ανοιχτά ότι ήθελαν τη δραχμή, αλλά συνωμοτούσαν μεθοδικά γι' αυτήν και σήμερα αποκαλύπτεται.
Κρύφτηκαν πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα, διεκδίκησαν, διεκδίκησαν τις μεγάλες καρέκλες της εξουσίας -τις πήραν κάποιοι από αυτούς- και τώρα μας λένε «δεν θα ψηφίσουμε τα μέτρα του Τσίπρα, αλλά θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τα προνόμια που μας έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας». Η ανηθικότητα ως πολιτική. Και πρέπει ο Πρωθυπουργός να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση.
Δεν νοείται, κύριε Πρωθυπουργέ, να κρατάτε στην Κυβέρνησή σας αυτούς που σας καταψηφίζουν. Και δίπλα από τους πολιτικούς συνωμότες, οι ιερείς του λαϊκισμού, κάποιοι «ποντικοί» που πηδάνε από εξουσία σε εξουσία, κάποιοι γνωστοί φοροφυγάδες και κάποιοι που έχουν τα λεφτά τους έξω και περιμένουν τη δραχμή για να έρθουν να πλουτίσουν. «Διαφορετικές συμμορίες, ίδιο σόι», που έγραψε και ο Δημήτρης Νόλλας.
Υπάρχει πολύ θράσος σε αυτήν τη χώρα και θα πρέπει να το πούμε δυνατά: Η μεγάλη μάχη δεν είναι μόνο για την Ευρώπη. Παλεύουμε για να νικήσουμε τα παράσιτα, τους υποκριτές, τους ψεύτες και τους λαϊκιστές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σέβομαι απολύτως την αντίδραση του Κομμουνιστικού Κόμματος όλες αυτές τις μέρες. Έχει ένα άλλο μοντέλο, εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχουμε εμείς, αλλά είναι ξεκάθαροι, δεν υποκρίνονται, πληρώνουν το κόστος των επιλογών τους. Όπως σέβομαι, επίσης, τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν με τις επιλογές του Πρωθυπουργού και λένε «θα φύγουμε, θα παραιτηθούμε», όπως σέβομαι και τη φωνή των παιδιών που βγήκαν στους δρόμους απογοητευμένα γιατί είχαν πιστέψει την ψεύτικη αφήγηση. Δεν σέβομαι, όμως, αυτούς που απολαμβάνουν όλα τα καλά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όλα τα καλά της ελεύθερης οικονομίας και στα διαλείμματα, όταν δεν μετράνε τις καταθέσεις τους, μας κάνουν μαθήματα επανάστασης.
Να πούμε όμως τί είναι επανάσταση σήμερα. Επανάσταση σήμερα είναι να ξαναχτίσουμε τη δικαιοσύνη, να επιβάλουμε παντού την αξιοκρατία, να κόψουμε τα πλοκάμια της διαπλοκής, να πάψουν να ευνοούνται οι πονηροί, να δώσουμε ευκαιρίες στους νέους, όχι πακέτα ευκαιριών για να γίνουν μετανάστες, πακέτα δημιουργίας στον τόπο τους, να αναδιατάξουμε την αγροτική παραγωγή, να αξιοποιήσουμε τις περιουσίες προς όφελος των νέων αγροτών, των ακτημόνων.
Υπάρχουν ιδέες, υπάρχει διεθνής εμπειρία. Πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες στους νέους και τις νέες και να τις κλείσουμε στους γραφειοκράτες, στα συμφέροντα και στις συντεχνίες, να διώξουμε τα κόμματα από το Δημόσιο. Να κάνουμε δηλαδή τα αυτονόητα, αυτά που έπρεπε να είχαμε κάνει, για να μην σερνόμαστε σήμερα από μνημόνιο σε μνημόνιο.
Θα μου πείτε και θα το ρωτούν πολλοί που με ακούν: «Πιστεύεις ότι όλα αυτά που δεν μπορέσαμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, θα γίνουν σήμερα από αυτήν τη Βουλή, από αυτόν τον Πρωθυπουργό;». Δεν έχουμε πια επιλογή. Πρέπει να προσπαθήσουμε.
Αλλά βέβαια, για να αλλάξουμε τον κόσμο, κύριε Τσίπρα, πρέπει πρώτα να το πιστέψουμε και πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Και αυτό είναι το μεγάλο σας στοίχημα.
Αυτές τις μέρες οι Έλληνες βασανίστηκαν. Για πρώτη φορά κόπηκε η πρόσβαση στην περιουσία τους. Και απορώ με αυτούς που χλευάζουν τις ουρές των ATM. Δεν είναι το χρήμα, είναι οι κόποι τους. Τα γκισέ των τραπεζών πρέπει να ανοίξουν ξανά και σύντομα. Δεν θέλουμε IOU, υποσχετικές δηλαδή, που θέλει ο κ. Σόιμπλε και κάποιοι εγχώριοι υποστηρικτές του εδώ στην Ελλάδα. Δεν θέλουμε οι άρρωστοι να αγοράζουν, όπως συμβαίνει τις τελευταίες βδομάδες, τα αναλώσιμα στο δρόμο προς τα νοσοκομεία. Και τώρα θα φανεί και από αυτήν την ψηφοφορία ποιος πραγματικά σκέφτεται τους αδύναμους, τους άνεργους, τους ανασφάλιστους, που δεν μπορούν -το ξαναλέω- να ζήσουν με υποσχετικές.
Το Ποτάμι, λοιπόν, θα ψηφίσει χωρίς τσαλιμάκια αυτά που συμφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας στην Ευρώπη. Είχαμε βέβαια μια καλύτερη ευκαιρία για μια καλύτερη συμφωνία και την κλωτσήσαμε, ήμασταν ακόμα υπό την επήρεια της μέθης ότι δεν μπορεί, η Ευρώπη θα υποχωρήσει μπροστά στην ομορφιά και την εξυπνάδα μας, αλλά η Ευρώπη δεν υποχώρησε και έτσι φτάσαμε σε αυτήν τη σκληρή συμφωνία.
Μας κατηγορούν, κατηγορούν το Ποτάμι οι υποστηρικτές της δραχμής επειδή από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι θα ψηφίσουμε τη συμφωνία που θα φέρει ο Αλέξης Τσίπρας. Ας μιλήσουμε καθαρά. Είναι φανερό ότι ο Πρωθυπουργός καθυστερούσε αυτήν τη συμφωνία γιατί φοβόταν το κόμμα του. Αυτόν τον φόβο, λοιπόν, θέλαμε να διαλύσουμε.
Το Ποτάμι γνώριζε το παιχνίδι των συνωμοτών της δραχμής, μια συνωμοσία με πολλούς υποστηρικτές, απ' ό,τι φάνηκε, στη συντηρητική Ευρώπη. Γνωρίζαμε, λοιπόν, τα σχέδιά τους και τα αποκαλύψαμε και το θυμάστε. Αυτοί απειλούσαν στο παρασκήνιο «τα μέτρα δεν περνούν από τη Βουλή, οπότε πάμε όλοι μαζί στη δραχμή» και εμείς φωνάζαμε στο προσκήνιο «τα μέτρα περνούν από τη Βουλή, τολμήστε το».
Μας ωφέλησε κομματικά αυτό που είπαμε; Ίσως και όχι. Αυτό, όμως, είναι το Ποτάμι. Θα αγωνιστούμε, λοιπόν. Θα ψηφίσουμε και αφού σωθούμε, θα δώσουμε τη μάχη για να βελτιώσουμε τη συμφωνία, γιατί μπορούμε να βελτιώσουμε αυτήν τη συμφωνία. Μέχρι τη Δευτέρα το Ποτάμι θα έχει μια πλήρη πρόταση για τις αναγκαίες αλλαγές. Υπάρχουν πολλά περιθώρια, επί παραδείγματι για περικοπές στα ρετιρέ της εξουσίας. Είναι παράλογος ο τρόπος φορολόγησης των αγροτών. Δεν μπορεί οι ομάδες παραγωγών να φορολογούνται ως επιχειρηματίες. Πρέπει να ενισχύσουμε τους ανέργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, που αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα πάνε ποτέ σε σύνταξη.
Να τις δουν με προσοχή τις αλλαγές στο Υπουργείο Οικονομικών. Εμείς, όμως, δεν θα συμμετέχουμε στην Κυβέρνηση, θα παραμείνουμε η χρήσιμη Αντιπολίτευση, η Αντιπολίτευση των μεταρρυθμίσεων, η Αντιπολίτευση που έχει ανάγκη ο τόπος, να λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη, να ενισχύσουμε ό,τι μας κρατά στην Ευρώπη, να αλλάξουμε την Ευρώπη, να παλεύουμε για τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, για τις αλλαγές που έχουν ανάγκη οι πολλοί. «Περισσότερα στους περισσότερους» λέει το Ποτάμι, το κίνημα για τη δικαιοσύνη, την εργασία και την παιδεία.
(Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης είναι επικεφαλής του κόμματος ΠΟΤΑΜΙ).