Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω τον επιστημονικό συντονιστή της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, τον κ. Eric Toussaint, που με δημόσια παρέμβασή του και σήμερα υποδεικνύει και προτείνει ποια είναι η λύση για την Ελλάδα, για τον ελληνικό πληθυσμό, λύση η οποία προϋποθέτει διαγραφή του επονείδιστου, απεχθούς, παράνομου και μη και αθέμιτου χρέους, το οποίο κάποιοι επιχειρούν λυσσαλέα να φορτώσουν στον ελληνικό λαό και στις επόμενες γενιές, σε αυτές τις γενιές που δεν σας χρωστούν τίποτα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που σαράντα χρόνια κυβερνούσατε και που σήμερα έχετε φορτώσει κάθε μωρό με 32.500 ευρώ χρέος με το που παίρνει την πρώτη του ανάσα!
Εγώ, λοιπόν, αυτούς θέλω να ευχαριστήσω, εκείνα τα κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη που ενεργοποιούνται και κινητοποιούνται λέγοντας «αυτό είναι ένα πραξικόπημα κατά της Ελλάδας και κατά της Κυβέρνησης». Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους οικονομολόγους, τους ανθρώπους του πολιτισμού, της τέχνης, της διανόησης, των γραμμάτων που δεν εκμαυλίστηκαν από την εξουσία και την τύρφη των προγραμμάτων, αλλά όρθωσαν ανάστημα και είπαν πως είναι ανεπίτρεπτο στο σύγχρονο πολιτισμό, στο 2015 να ολοκληρώνεται μια τέτοια αντιδημοκρατική απολυταρχική ενέργεια εκδίκησης σε αυτόν το λαό και σε αυτήν την Κυβέρνηση, την αριστερή και αντιμνημονιακή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απόψε είναι μια μαύρη μέρα για τη δημοκρατία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είναι μια μαύρη μέρα και για το Ελληνικό Κοινοβούλιο, γιατί με έναν ωμό εκβιασμό, προερχόμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και απευθυνόμενο στην Κυβέρνηση και τώρα στους Βουλευτές, καλείται η Βουλή μέσα σε δυόμισι ώρες, χωρίς ουσιαστική συζήτηση να επικυρώσει τον ενταφιασμό της κοινοβουλευτικής λειτουργίας, την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας με ορίζοντα το ξεπούλημά της από ένα ακόμη πιο τερατώδες ΤΑΙΠΕΔ από το υπάρχον -που το κόμμα μου, ο ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλούσε και αποκαλεί «εκτροφείο σκανδάλων»- την αναδοχή του συνόλου χρέους και την αναγνώριση των συνολικών υποχρεώσεων, ενώ το χρέος είναι μη βιώσιμο, απεχθές, επονείδιστο και παράνομο, την περαιτέρω περικοπή των αποδοχών των συνταξιούχων, αυτών που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας και είχαν νομοθετηθεί το Νοέμβριο του 2012, όταν η Κοινοβουλευτική Ομάδα σύσσωμη του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε έξω με πανό που έλεγε «καταστρέφετε τη χώρα, φύγετε τώρα» και ενώθηκε με την κοινωνία και το λαό, από την οποία προέρχεται και στην οποία ανήκει.
Καλείται να επικυρώσει η Βουλή την περαιτέρω περικοπή δημοσίων δαπανών -αν και οι δημόσιες δαπάνες κινούνται ήδη κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- την παραδοχή ανέφικτων πρωτογενών πλεονασμάτων που θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ύφεση, την παραδοχή ότι η δημοκρατική διαδικασία του δημοψηφίσματος αποτελεί λόγο κλονισμού της εμπιστοσύνης, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με κατά παραγγελία νομοθέτηση σε ανέφικτες προθεσμίες και με την εξευτελιστική αποδοχή να ξε-νομοθετήσουμε, αυτή εδώ η Βουλή, να καταργήσουμε νόμους που έχουμε ψηφίσει.
Αν το νομοσχέδιο που περιέχει αναφορά σε επικείμενο τρίτο μνημόνιο το έφερναν οι μνημονιακές δυνάμεις του τόπου, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ, το ΛΑΟΣ θα απηύθυνα στη Βουλή έναν καταγγελτικό λόγο για μια προς μια τις διατάξεις του. Το φέρνουν, όμως, η Κυβέρνηση της Αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων, το φέρνει η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που δεν έχει ως σχέδιο της την εισαγωγή και εφαρμογή των μνημονίων, αλλά την απαλλαγή της πατρίδας μας από αυτά, που δεν πιστεύει ότι τα μνημόνια της υποτέλειας και της λιτότητας είναι το φάρμακο για την οικονομία, αλλά πρεσβεύει χρόνια τώρα ότι είναι λάθος συνταγή το δηλητήριο που σκοτώνει την κοινωνία και ξέρει πόσο καταστροφικό είναι.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση εκβιάζεται. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Πρωθυπουργός υπέστη τον πιο σκληρό και αδυσώπητο εκβιασμό, με εργαλείο εκβιασμού την επιβίωση του λαού του και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, αν ο εκβιασμός ολοκληρωθεί απόψε, τίποτα δεν εμποδίζει την επανάληψή του, όχι μόνο εναντίον μας, αλλά και εναντίον άλλων λαών και άλλων κυβερνήσεων. Άλλωστε δεν είμαστε οι πρώτοι. Προηγήθηκε η Κύπρος το Μάρτιο του 2013, τον ίδιο μήνα που έχασαν τη ζωή τους δυο σπουδαστές στη Λάρισα από αναθυμιάσεις μαγκαλιού γιατί δεν είχαν για να θερμανθούν, το ίδιο έτος που έχασε τη ζωή του ένας δεκαοχτάχρονος για να αποφύγει τον έλεγχο εισιτηρίου που δεν είχε να πληρώσει, το ίδιο έτος που έχασε τη ζωή του ένα δεκάχρονο κορίτσι στη Θεσσαλονίκη, η Σάρα, και αυτή από αναθυμιάσεις μαγκαλιού στο σπίτι όπου ζούσε επί μήνες με τη μετανάστρια μητέρα της χωρίς ρεύμα.
Το μνημόνιο έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα και οι λεγόμενοι εταίροι μας το γνωρίζουν. Δεν δικαιούνται να απειλούν την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό με ολοκληρωτική ανθρωπιστική καταστροφή, μ' ένα πραγματικό ολοκαύτωμα που οι ίδιοι έχουν μεθοδεύσει μέσω της άρνησης παροχής ρευστότητας, προκειμένου να τον υποχρεώσουν να βγάλει το δέρμα του, να συναινέσει σε όλα εκείνα που αντιστρατεύεται και που έχει με συνέπεια αντιπαλέψει. Αυτό συνιστά πραξικόπημα, κατάλυση της δημοκρατίας, κατάλυση της συνταγματικής λειτουργίας και επιβολή συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν εν μέρει ή εν όλω την καταστροφή μέρους ή ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού. Συνιστά, δηλαδή, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κοινωνική γενοκτονία.
Θεωρώ ότι ο Πρωθυπουργός έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να αποκρούσει τον εκβιασμό. Κανείς δεν μπορεί να του το αφαιρέσει αυτό και κανείς δεν μπορεί να απομειώσει το μέγεθος της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και του ηθικού μεγαλείου της πρόθεσής του σήμερα να αναλάβει την πολιτική του αυτοκαταστροφή, θεωρώντας ότι έτσι υπηρετεί το λαό και την κοινωνία.
Θεωρώ ότι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψει το Κοινοβούλιο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι το Κοινοβούλιο πρέπει να αποτρέψει το σχέδιο της «αριστερής παρένθεσης» που απεργάζονται οι διαστροφικοί νόες που θέλουν να μετατρέψουν την Κυβέρνηση της Αριστεράς σε εξάγγελο, υλοποιητή και εφαρμοστή των μνημονίων, που θέλουν να βάλουν έναν-έναν και μία-μία από εμάς να λέμε και να κάνουμε τα αντίθετα από εκείνα για τα οποία έχουμε αγωνιστεί, που θέλουν να μας εξευτελίσουν στο βαθμό του να μην αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας και να μην μας αναγνωρίζει η κοινωνία, ο φυσικός μας σύμμαχος και ο λαός που είμαστε σάρκα από τη σάρκα του.
Αυτό δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε, όχι από ψωροπερηφάνια ή ιδεολογικό δογματισμό, αλλά από βαθιά συναίσθηση ότι θα αποτελέσει ανεπούλωτο τραύμα για το συλλογικό κοινωνικό ηθικό, γι' αυτό που σκιρτά και αναθαρρεί και ιδίως θεριεύει και αντρεύει στις νέες γενιές, για όλους εκείνους κι εκείνες που πίστεψαν σε μας, όχι γιατί τους τάξαμε διορισμούς και προνόμια, αλλά γιατί εμπιστεύθηκαν τη συνέπεια, την ανιδιοτέλεια, τους αγώνες, τις δεσμεύσεις μας.
Το σχέδιο της «αριστερής παρένθεσης» είναι το σχέδιο που θέλει την αριστερή και αντιμνημονιακή Κυβέρνηση να απαξιώνεται, θέλει τον λαό να απελπίζεται και να χάνει τα ερείσματά του, θέλει την κοινωνία να εξεγείρεται και θέλει και δυνάμεις αποσταθεροποίησης, όπως αυτές που έχουμε κατ' επανάληψη δει να δρουν και να ενεργοποιούνται στον τόπο μας, να διεκδικούν «το πάνω χέρι». Θέλει τα συμφέροντα της διαπλοκής «να κουνούν τις μαριονέτες τους», να ορίζουν τους εκπροσώπους τους επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ όπου κινδυνεύουμε να διατηρήσουμε τον κ. Γεωργίου, τον υπεύθυνο για την εισαγωγή της χώρας στο μνημόνιο, της Τράπεζας της Ελλάδος όπου υφιστάμεθα τον κ. Στουρνάρα, του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, του ΤΑΙΠΕΔ. Θέλει εκείνοι που κατέστρεψαν τον τόπο να επιστρέφουν ως δικαιωμένοι και να κουνούν το δάχτυλο, ενώ θα έπρεπε να απολογούνται στην ιστορία και στη δικαιοσύνη. Και θέλει, δυστυχώς, τις πιο ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις, τις βγαλμένες από το εφιαλτικό παρελθόν, να διεκδικούν να εκφράσουν εκείνες γνήσια την κοινωνία και να αντιποιούνται τους αγώνες του λαού. Ουδείς δικαιούται να προσποιείται ότι δεν το βλέπει. Άλλωστε, η «πρόβα τζενεράλε» είναι η αποψινή συνεδρίαση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –κι εδώ θα απευθυνθώ στους συντρόφους και στις συντρόφισσές μου από τον ΣΥΡΙΖΑ- στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ο λαός μίλησε. Είπε ένα μεγάλο «όχι» στα τελεσίγραφα, στους εκβιασμούς, στον εκφοβισμό, στην προπαγάνδα, στην τρομοκρατία, «όχι» στα μνημόνια. Δεν έχουμε δικαίωμα το «όχι» του λαού να το κάνουμε «ναι» με την ψήφο μας. Δεν έχουμε δικαίωμα ούτε να το ερμηνεύουμε ως «όχι υπό προϋποθέσεις».
Κάθε ένα από τα μέτρα που εμπεριέχονται στη λεγόμενη συμφωνία το καταψήφισαν με εκκωφαντική πλειοψηφία οι πολίτες. Έχουμε την υποχρέωση να υπερασπιστούμε την ετυμηγορία τους, γιατί η δική μας εξουσία πηγάζει από εκείνους.
Και γιατί εμείς, εν αντιθέσει με τους άλλους, δεν διεκδικήσαμε ούτε θελήσαμε ποτέ την εξουσία για να την μοιραστούμε και να την ξεκοκαλίσουμε, όπως έκαναν οι δυνάμεις του μνημονίου, του παλαιοπολιτικού και φαύλου κλεπτοκρατικού συστήματος του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που έχει το θράσος τώρα να κουνάει το δάχτυλο.
Αλλά διεκδικήσαμε την εξουσία για να την επιστρέψουμε στο λαό.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Παραιτήσου! Άντε να τελειώνουμε!
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Πρόεδρος της Βουλής): Το «όχι» του λαού δεν ήταν «όχι» υπό προϋποθέσεις. Το «όχι» του λαού δεν ήταν όχι με αστερίσκους. Αλλά όποιος πιστεύει ότι το «όχι» του δημοψηφίσματος διατυπώθηκε υπό την προϋπόθεση την παραμονής της χώρας στο ευρώ, οφείλει τότε να διατυπώσει ξανά το ερώτημα και ξανά στο λαό.
Όμως, το ερώτημα δεν μπορεί ποτέ να είναι αυτό που επιδιώκεται να απαντηθεί μέσω του νέου εκβιασμού της τρόικας και του νέου τελεσιγράφου. Το ερώτημα δεν μπορεί ποτέ να είναι ευρώ ή δημοκρατία, ευρώ ή ανθρώπινα δικαιώματα, ευρώ ή Ευρώπη, γιατί αυτά είναι ερωτήματα αντιδραστικά, αντιδημοκρατικά, αντιευρωπαϊκά και αντιανθρωπιστικά. Και είναι ερωτήματα που ο λαός έχει και τη γνώση και το σθένος και την ιστορική εμπειρία να τα απαντήσει.
Πρέπει, όμως, κάποια στιγμή, επειδή κάποιοι έχουν το θράσος να μιλούν περί λόμπι της δραχμής, να μιλήσουμε και γι' αυτό το λόμπι του συστήματος Σημίτη, το λόμπι του εκσυγχρονισμού που ακόμα διεκδικεί μέσω της διαπλοκής να διαφεντεύει αυτόν τον τόπο και που θέλει να δικαιωθεί μέσα από τέτοιες βαθιά αντιδημοκρατικές, πραξικοπηματικές ενέργειες, που έφτασαν μέχρι την παρέμβαση του κ. Βενιζέλου να θέλει η Βουλή να κυρώσει το ανακοινωθέν, να κυρώσει δηλαδή ένα ανυπόστατο κείμενο προκειμένου να δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας και να δημιουργήσει ανεπίστρεπτες καταστάσεις.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ: Να τηρηθεί ο χρόνος, κύριε Πρόεδρε.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Πρόεδρος της Βουλής): Δεν έχω καμία αμφιβολία και το λέω με τη συνείδησή μου καθαρή, δεν έχω καμία αμφιβολία -και οφείλεις από συνειδήσεως σε τέτοιες ώρες να μιλάς- ότι τόσο την Κυβέρνηση όσο και τον λαό στηρίζει πραγματικά το «όχι» στη σημερινή ψηφοφορία. Εδώ δεν χωρούν αυταπάτες. Τον Πρωθυπουργό που εκβιάζεται και την Κυβέρνηση που εκβιάζεται βοηθά το να τον θωρακίσει η κοινοβουλευτική του ομάδα, όχι να του δώσει τη χαριστική βολή με ένα «ναι» νομίζοντας ότι τον διευκολύνει ή παρακαλώντας τον να την εκβιάσει, κάτι που προς τιμή του ο Πρωθυπουργός δεν έκανε όπως έκαναν οι προκάτοχοί του.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αλέξιος Μητρόπουλος): Ησυχία. Περατώνει η κυρία Πρόεδρος.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Πρόεδρος της Βουλής): Και την υπόθεση της Αριστεράς και της δημοκρατίας, της κοινωνικής και λαϊκής χειραφέτησης και της απελευθέρωσης υπηρετούν οι κάθε είδους αντιστάσεις, οι μικρές και οι μεγάλες. Αν η Βουλή δεν αντισταθεί στο σημερινό εκβιασμό, δεν θα αντισταθεί ούτε σε επόμενους.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, πού πήγε ο Κανονισμός; Τον φάγαμε;
ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Φτάνει το μάθημα!
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Πρόεδρος της Βουλής): Αν νομοθετήσει με φιρμάνια και τελεσίγραφα, θα το ξανακάνει -και ήδη το κάνει- σε πολύ σύντομο διάστημα. Και αν ενδώσει, εάν παραπλανηθεί, αν παραλύσει, θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τη συνείδησή της αλλά και με την ίδια τη ψυχή της.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν για κάποιους το ερώτημα είναι βαρύ και η ευθύνη βαριά, αξίζει να αναλογιστούμε ότι στην ιστορία μας υπήρξαν άνθρωποι που ανέλαβαν ευθύνες όταν ήρθαν στα χέρια τους και που πραγματοποίησαν πολύ μεγαλύτερες αντιστάσεις από ένα κατά συνείδηση «όχι» σε αυτό που πράγματι πρέπει να αποκρουστεί.