Γιάννης Κουτσούκος: Ο Αλ. Τσίπρας παραδόθηκε αμαχητί

Τελειώνει απόψε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αντιμνημονιακή περίοδος, μία περίοδος του ψεύτικου διαχωρισμού των Ελλήνων σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.

Τελειώνει ο αριστερός λαϊκισμός. Σπάει και αυτό το σπυρί -το 2012 έσπασε το σπυρί του δεξιού λαϊκισμού και της αντιμνημονιακής περιόδου της Νέας Δημοκρατίας- και μπαίνουμε με δραματικό τρόπο σε μία νέα περίοδο, στο τρίτο μνημόνιο.

Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν θα θέλαμε να δικαιωθούμε σε ό,τι αφορά την αναγνώριση της μίας και μοναδικής εθνικής στρατηγικής με αυτόν τον τρόπο, με αυτά τα νέα βάρη στο λαό, με ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι το επαχθέστερο των μνημονίων, ούτε βεβαίως χαιρόμαστε, επειδή επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μας ότι η Κυβέρνηση με αυτά που έκανε θα μας οδηγούσε σίγουρα σε ένα τρίτο μνημόνιο.

Λέμε ότι αυτό το τρίτο μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο. Υπήρχε άλλος δρόμος για την Ελλάδα, ένας δρόμος που είχαμε χαράξει με επίπονη προσπάθεια τα τελευταία πέντε χρόνια, όταν πήραμε δύσκολες αποφάσεις, αποφάσεις που οδήγησαν στην αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της χώρας, του δημοσιονομικού, το οποίο θυμίζω ότι το 2009 ήταν στο 13,7 του ΑΕΠ, 25 δισεκατομμύρια σε ετήσια βάση, όταν οδηγήσαμε τη χώρα μετά από μία μεγάλη περίοδο ύφεσης που ξεκίνησε το 2008 και την κρίση που έφεραν τα μνημόνια, στη χαραυγή της ανάπτυξης στο τέλος του 2014, όπως προέβλεπαν και οι διεθνείς οργανισμοί και όταν διαπραγματευόμασταν με τους εταίρους μας την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο, το να περάσει στην προληπτική πιστωτική γραμμή, να βγει στις αγορές, να εξυπηρετήσει τις χρηματοπιστωτικές ανάγκες της και να γίνει μία κανονική χώρα, χώρα ισότιμη, ισχυρή, στον πυρήνα της Ευρώπης, για να δικαιώσουμε έτσι ιστορικές επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα με βάση τις οποίες η χώρα μας κατάφερε να είναι η εικοστή τέταρτη –το θύμισε ο κ. Λυκούδης το πρωί- στις πλέον ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου χάριν και στις δικές μας προσπάθειες, όταν την εντάξαμε στο σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ.

Λέμε ότι τα ψέματα που καλλιέργησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, οι υποσχέσεις, οι δήθεν διαφορετικοί δρόμοι, αυτοί που θα μας έφερναν τα λεφτά, τα μνημόνια που θα έσκιζαν με ένα άρθρο και με ένα νόμο, είχαν δημιουργήσει τέτοιες δεσμεύσεις στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στη Κοινοβουλευτική του Ομάδα, που συνέχιζε τα ίδια ψέματα και μετά τις εκλογές.

Κι έτσι, δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει αυτό το πλεονέκτημα, το οποίο παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση, σε αντίθεση με μας που παραλάβαμε αυτά τα ελλείμματα, αυτήν την ύφεση, να κάνει μια σωστή διαπραγμάτευση να βγάλει τη χώρα απ' αυτήν την κρίση και σήμερα η Ελλάδα να βρίσκεται σε άλλο δρόμο.

Και μας οδήγησε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από τις παλινωδίες, τη δήθεν διαπραγμάτευση, τις δημιουργικές ασάφειες μπροστά στο Grexit, στο χείλος του γκρεμού και τότε ο κ. Τσίπρας ανέκρουσε πρύμναν και παραδόθηκε αμαχητί. Παραδόθηκε αμαχητί και μας φέρνει σήμερα ένα μνημόνιο που περιέχει διατάξεις, τις οποίες, όπως είπα το πρωί, ουδέποτε θα τις φέρναμε ως ΠΑΣΟΚ -ούτε είχαμε διανοηθεί- κι όταν το επιχείρησαν οι τροϊκανοί και τα συμφέροντα που πολλές φορές κρύβονται από πίσω, τις αποτρέψαμε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το γάλα των έντεκα ημερών, κύριε Υπουργέ της Αγροτικής Ανάπτυξης, ή τα ψιλικατζίδικα που θα πουλάνε ψωμί από κατεψυγμένη ζύμη και θα το ονομάζουμε «αρτοποιία» και τόσα άλλα.

Θα μου πείτε, γιατί ψηφίζετε αυτές τις επαχθείς ρυθμίσεις για το λαό; Τις ψηφίζουμε, αγαπητοί συνάδελφοι, διότι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο άλλος δρόμος είναι η έξοδος, είναι η καταστροφή, είναι ο όλεθρος. Και εμείς που πήραμε δύσκολες αποφάσεις, που τις πληρώσαμε πολιτικά δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα. Πρέπει να συμπεριφερθούμε και συμπεριφερόμαστε με εθνική ευθύνη.

Και θέλουμε να αναδείξουμε στον ελληνικό λαό τις ευθύνες της Κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου για το κόστος αυτού του μνημονίου, για το ποιος ευθύνεται για το λογαριασμό που θα πληρώσουν οι πολίτες, για τα 14 δισεκατομμύρια των δημοσιονομικών μέτρων -4,5 σε κάθε χρόνο- των οποίων ένα μέρος έχουμε ψηφίσει και επίσης, για το γεγονός ότι η πορεία της χώρας -παρά το γεγονός ότι θα πάρουμε αυτές τις αποφάσεις- δεν είναι σίγουρο ότι θα μας βγάλει από το αδιέξοδο και το τέλμα, εάν δεν αλλάξουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις.

Ποιες είναι αυτές, αγαπητοί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Είναι να πάμε σε έναν άλλου τύπου διακυβέρνηση, η οποία θα αντιμετωπίσει τα θεσμικά παράδοξα που δημιούργησε μέχρι τώρα η διακυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και τα οποία τα είδαμε σήμερα στο μεγεθυντικό φακό της πρωινής συνεδρίασης και της βραδινής σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά της Προέδρου της Βουλής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτά τα θέματα δεν αντιμετωπίζονται με εκλογές, ούτε αντιμετωπίζονται με καινούργια ψεύτικα διλήμματα σαν αυτά που είπε ο κ. Τσακαλώτος, δηλαδή ότι θα κρίνει ο λαός ποιος θα διαχειρισθεί καλύτερα αυτό το μνημόνιο, ποιος θα διαχειρισθεί καλύτερα, παραδείγματος χάρη, την αντιμετώπιση του θέματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης ή των εργατικών δικαιωμάτων, υπονοώντας ότι θα πάνε στο λαό να του πουν «ψηφίστε μας» να τα διαχειριστούμε καλύτερα.
Θα πάνε στο λαό να του πουν «ψηφίστε μας» να τα διαχειριστούμε καλύτερα αυτοί που έχουν την κύρια ευθύνη, τη μοναδική και αποκλειστική γι' αυτή τη συμφωνία; Αυτοί που δεν δέχθηκαν την εθνική διαπραγματευτική ομάδα, όταν τους προτείναμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να διαπραγματευτούμε ενωμένοι απέναντι στους δανειστές; Αυτοί που και τώρα ακόμη δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί κανένας μόνος του να σηκώσει το βάρος της εξόδου απ' αυτήν την κρίση, αν δεν συνενώσουμε τις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου σε ένα εθνικό σχέδιο εξόδου, το οποίο θα το υπηρετήσουμε με μια άλλη αντίληψη;

Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι, για να γίνει αυτό, ο κ. Τσίπρας, ο κ. Καμμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξουν λογική και νοοτροπία.
Ακούμε ακόμη σήμερα μια νέα έκδοση ψεμάτων. Μας είπε ο κ. Τσακαλώτος, για παράδειγμα, νωρίτερα τη διαφορά που έχει αυτό το νέο μνημόνιο. Εμείς είπαμε να ζητήσει συγγνώμη από το λαό -δεν χρειάζεται να ζητήσει συγγνώμη από μας, παρ' ότι μας καθύβριζαν- για τα ψέματα τα προεκλογικά, τα μετεκλογικά. Αλλά να λένε ακόμα ψέματα;

Να λένε, δηλαδή, για το ταμείο που συγκροτούν, όταν είναι γνωστό ότι όταν ο κ. Τόμσεν το 2011 ξεστόμισε σε μια συνέντευξή του την πρόταση για το ταμείο της περιουσίας των 50 δισεκατομμυρίων, ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες;
Να μας λέει σήμερα ο κ. Τσακαλώτος ότι απέτρεψε την πώληση της μικρής ΔΕΗ, όταν παραχωρεί στους ιδιώτες το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας;
Να μας λένε σήμερα ότι θα πατάξουν τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, όταν καταργούν για πολλές επιχειρήσεις τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών, οι οποίοι δίνουν το φορολογικό πιστοποιητικό, διαπιστώνουν φορολογικές διαφορές κ.ο.κ.;
Να μας λένε σήμερα για τα 30 δισεκατομμύρια που εξοικονομούν από τα πρωτογενή πλεονάσματα, όταν είναι σίγουρο ότι αυτό είναι το κόστος του λογαριασμού της κρίσης και της ύφεσης, γιατί η κρίση και η ύφεση είναι αυτή που δεν επιτρέπει πρωτογενή πλεονάσματα;
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Β' Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ)
Να μας λένε ακόμα για τα 35 δισεκατομμύρια του πακέτου ανάπτυξης, όταν αυτό είναι το άθροισμα του ΕΣΠΑ και της ΚΑΠ που διαπραγματεύτηκε η προηγούμενη κυβέρνηση;
Να μας λένε ακόμα ότι θα διαπραγματευτούν με τον ILO, δηλαδή το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, το νέο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων με βάση τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, όταν αυτή τη συζήτηση την είχαμε εμείς ανοίξει και την είχε κατοχυρώσει η προηγούμενη κυβέρνηση;

Να μας λένε ότι προστατεύουν τις συντάξεις, όταν θίγουν τον πυρήνα, τις κατώτερες συντάξεις; Να επαίρονται γιατί γλυτώσανε το πεντάευρο στα νοσοκομεία, όταν υποχρεώνουν τους συνταξιούχους με τις κρατήσεις στις επικουρικές και στις κύριες συντάξεις να το πληρώσουν πέντε φορές παραπάνω το μήνα;
Να επαίρονται ακόμα για το γεγονός ότι θα ανακεφαλαιοποιήσουν, δήθεν, τις τράπεζες με έναν άλλο διαφορετικό τρόπο –έτσι λένε- όταν είναι γνωστό ότι απωλέσαμε τα 25 δισεκατομμύρια του χαρτοφυλακίου του ελληνικού δημοσίου μέσα από την κρίση στο Χρηματιστήριο και θέλουμε και άλλα 25 δισεκατομμύρια για την αναχρηματοδότηση και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έχουμε απωλέσει ακόμα και άλλα 45 δισεκατομμύρια από τις απώλειες των καταθέσεων;

Και βεβαίως να μας λένε ότι θα πάνε σε μια συζήτηση για το χρέος, όταν είναι σίγουρο ότι η ύφεση και η κρίση έχει δημιουργήσει προβλήματα στην αντιμετώπιση της δυναμικής του χρέους; Γιατί η αντιμετώπιση της δυναμικής του χρέους εξαρτάται...

Εξαρτάται, λοιπόν, από τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία δεν υπάρχουν και όταν βεβαίως στην απόφαση Κορυφής στις 12 του Ιούλη η αντιμετώπιση του χρέους είχε να κάνει με ορισμένα μόνο από τα παραμετρικά και όχι βεβαίως με τα επιτόκια.
Για να τελειώσω, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω να πω ότι εμείς είμαστε εδώ από θέση ευθύνης. Θεωρούμε ότι αυτή η συνθήκη που ψηφίζουμε είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μην χρεοκοπήσει η χώρα, όμως δεν είναι ικανή. Η ικανή συνθήκη είναι η αλλαγή του τρόπου διακυβέρνησης, η εθνική συνεννόηση, ένα άλλο πλαίσιο πορείας της χώρας. Και για αυτό είμαστε εδώ, για να το εγγυηθούμε, να σας καλέσουμε να αναλάβετε και εσείς τις δεσμεύσεις σας με βάση τον οδικό χάρτη που έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ, η κ. Γεννηματά, η Πρόεδρός μας και για να διασφαλίσουμε με την παρουσία μας και το ευρωπαϊκό μέτωπο, δηλαδή τη συμβολή των σοσιαλιστικών δυνάμεων της Ευρώπης απέναντι στους ακραίους της Ευρώπης και της Ελλάδας, που θέλουν το Grexit.

Εμείς δεν είμαστε με το Grexit. Εμείς είμαστε με το συμφέρον του λαού και της Ελλάδας. Με αυτή τη θέση ευθύνης θα ψηφίσουμε χωρίς να σας δίνουμε ούτε άφεση αμαρτιών ούτε να δεχόμαστε τα προαπαιτούμενα για τα οποία έχετε δεσμευτεί και για τα οποία θα εκφράσουμε τις διαφωνίες μας, όταν έρθουν εδώ να ψηφιστούν με τους εφαρμοστικούς νόμους.
Εδώ περιοριζόμαστε στο συγκεκριμένο νόμο περί υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Γίνεται μία σειρά από σημαντικές αλλαγές. Επιτρέψτε μου να επισημάνω τις πιο σημαντικές.

Πρώτα απ' όλα, εισάγεται για πρώτη φορά η δυνατότητα στο υπερχρεωμένο νοικοκυριό να εξετάζονται ταυτόχρονα τα χρέη προς την τράπεζα ή άλλους ιδιώτες από κοινού με τα χρέη προς το δημόσιο. Αυτός ο συνδυασμός επιτρέπει στο νοικοκυριό να ρυθμίσει ταυτόχρονα μέσα από αυτή τη διαδικασία το σύνολο των οφειλών του προς στις διάφορες κατηγορίες δανείων ή οφειλών που έχει.
Το δεύτερο είναι ότι εισάγεται η έννοια των εύλογων δαπανών διαβίωσης, που αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία ο δικαστής θα αποφαίνεται για τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους του συγκεκριμένου νοικοκυριού.

Το τρίτο είναι ότι επιταχύνεται σημαντικά, για να αντιμετωπιστεί το μείζον πρόβλημα του νόμου Κατσέλη. Ήδη, όπως γνωρίζετε, για κάποιον που κάνει αίτηση, θα εκδικαστεί περίπου σε δεκαεφτά με δεκαοκτώ χρόνια. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό -εκατόν εβδομήντα χιλιάδες περίπου- εγκλωβισμένων στο νόμο. Συστήνονται ειδικά τμήματα, ειρηνοδικεία. Προσλαμβάνονται επιπρόσθετα πενήντα τέσσερεις ειρηνοδίκες, επιταχύνεται και συμπληρώνεται με τεχνική υποδομή και άλλα μέτρα, προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία εκδίκασης.
Υπάρχουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες, μικρο-οφειλέτες και ανέργους. Αυτές είναι οι βασικότερες αλλαγές που προτείνονται.

Το δεύτερο επίπεδο αλλαγών αφορά στην επανενεργοποίηση του αρμόδιου κυβερνητικού οργάνου, του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. Προτείνεται η σύσταση Ειδικής Γραμματείας για την υποστήριξη και υλοποίηση των δράσεων αυτών. Αυτό θα γίνει με εσωτερικές μετακινήσεις από το δημόσιο τομέα.

Το δεύτερο στοιχείο που προτείνεται είναι ένας νέος θεσμός, η δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου ενημέρωσης των καταναλωτών-δανειοληπτών αναφορικά με τη διαχείριση των δανείων τους. Συγκεκριμένα, συστήνονται τριάντα κέντρα ενημέρωσης δανειοληπτών σε όλη τη χώρα, στα οποία θα απασχολούνται ως εξωτερικοί συνεργάτες εξειδικευμένοι σύμβουλοι, νομικοί, οικονομολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες, οι οποίοι θα παρέχουν δωρεάν νομικές και οικονομικές συμβουλευτικές δραστηριότητες στους δανειολήπτες.
Αυτές είναι οι βασικότερες αλλαγές που προτείνονται.

Επιτρέψτε μου τώρα να σταθώ λίγο στο γενικότερο θέμα της δανειακής σύμβασης με κάποιους σύντομους σχολιασμούς στη δομή και στη φυσιογνωμία αυτού του τρίτου προγράμματος. Να ξεκινήσω από τη βασική διαπίστωση και πεποίθηση ότι η χώρα και η οικονομία οδηγήθηκαν στο τρίτο πρόγραμμα εξαιτίας των τελευταίων έξι μηνών είναι εν πολλοίς παραπλανητική. Η οικονομία και η χώρα ήταν σε ένα μεταβατικό στάδιο, όπου δεν είχε ολοκληρωθεί το δεύτερο πρόγραμμα και ταυτόχρονα μπροστά της, σύμφωνα με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2015-2018, είχε δύο τεράστια προβλήματα, τα οποία καθιστούσαν μη βιώσιμη την κατάσταση. Το ένα πρόβλημα ήταν τα τεράστια δάνεια που έπρεπε να αποπληρώσει την περίοδο 2015-2018 προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα τεράστια πλεονάσματα -4,5% ετησίως- που όφειλε να παράγει, προκειμένου να εξυπηρετήσει αυτά τα δάνεια.

Αυτά καθιστούσαν την κατάσταση μη βιώσιμη, καθώς απαιτούσαν επιπρόσθετα μέτρα, προκειμένου να στηριχθούν τα εξαιρετικά αυτά υψηλά πλεονάσματα. Αυτό ήταν το αδιέξοδο μέσα στο οποίο κινείτο η προηγούμενη κατάσταση.
Η δική μας Κυβέρνηση από την αρχή επεδίωξε να κάνει τρία πράγματα και στάθηκε συνεπής ως προς αυτά.

Η κεντρική της επιδίωξη, φυσικά, ήταν η βασική της θέση, να παραμείνει η χώρα εντός του ευρώ. Η δεύτερη ήταν να υπάρξει μία διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους, προκειμένου να απαλλαγεί από την αναγκαιότητα να υπάρχουν τόσο υψηλά πλεονάσματα. Το τρίτο και βασικό ήταν να μεταστραφεί η οικονομική πολιτική της χώρας σε μία κατεύθυνση, η οποία θα μπορούσε να ανοίξει δρόμους προς την οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή. Αυτές ήταν οι βασικές συντεταγμένες.
Η πραγματικότητα και η στρατηγική της διαπραγμάτευσης μπορεί να κριθεί σε διάφορα επίπεδα.
Η πραγματικότητα, όμως, αυτή οδήγησε σε μία κατάσταση όπου στις 12 Ιουλίου λήφθηκε μία στρατηγική απόφαση από την Κυβέρνηση, η υπογραφή της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου.
Η απόφαση αυτή έχει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία στη συνέχεια αποτυπώθηκαν σε αυτό που σήμερα είναι προς ψήφιση, στη νέα αυτή δανειακή σύμβαση.
Επιτρέψτε μου να ανακαλέσω μερικά από αυτά τα δεδομένα αυτής της απόφασης. Η απόφαση αυτή, όπως και η σημερινή σύμβαση, προσπαθεί να απαντήσει σε τέσσερα ερωτήματα.

Το πρώτο είναι τα δημόσια οικονομικά του 2015-2018. Δεν υπάρχει απολύτως καμμία αμφιβολία ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι για την περίοδο 2015-2018 στη νέα σύμβαση αφορούν μία πολύ ήπια δημοσιονομική προσαρμογή, η οποία αποτυπώθηκε στα τελικά νούμερα που έχουμε σήμερα, -0,5 για φέτος, +0,5 για του χρόνου, +1,7, +3,5, που είναι ο καταληκτικός στόχος το 2018. Πρόκειται για μία πολύ ήπια, ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή σε σχέση με τα προηγούμενα.

Για να καταστεί αυτό δυνατό, έπρεπε να αναδιαρθρωθεί το χρέος. Η αναχρηματοδότηση του χρέους, η υποκατάσταση δηλαδή των βραχυχρόνιων χρεών με ένα μακροχρόνιο χρέος 86 δισεκατομμυρίων, κάνει ακριβώς αυτήν τη μίνι αναδιάρθρωση που επιτρέπει τα μειωμένα πλεονάσματα.
Ο τρόπος και η δημοσιονομική προσαρμογή επηρεάζουν δύο άλλες περιοχές, οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές. Όσον αφορά τα φορολογικά μέτρα, πρέπει να είναι σε όλους σαφές ότι η φορολογική προσαρμογή σε συνδυασμό με τις περικοπές των δαπανών είναι 2,5 μονάδες του ΑΕΠ. Αυτή είναι η προσαρμογή συν μία μονάδα σπασμένη το 2017 και το 2018. Οποιαδήποτε άλλα δεδομένα είναι παραπλανητικά. Αυτή είναι οριοθετημένη ως δημοσιονομική προσαρμογή στη διάρκεια των τεσσάρων αυτών χρόνων.

Το ίδιο ισχύει και για τα συνταξιοδοτικά, τους μισθούς και άλλους τομείς. Οι μειώσεις στους μισθούς είναι μηδενικές. Στο συνταξιοδοτικό υπάρχουν δύο σαφείς μειώσεις. Η μία αφορά τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις που υπολογίζονται σε 1 δισεκατομμύριο. Η δεύτερη είναι αυτή που ορίζεται με σαφήνεια, η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ, μία μονάδα του ΑΕΠ, το 2017, το 2018 και λίγο παραπέρα, περίπου 0,3%, 0,4% του ΑΕΠ ετησίως μέσα από μία εξομάλυνση κυρίως ορισμένων κατηγοριών συντάξεων.
Άρα, μιλάμε για οριακή μείωση των συντάξεων και αυτό επίσης πρέπει να είναι απόλυτα σαφές.

Το τέταρτο και βασικό σημείο αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις. Όσον αφορά το αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο ΤΑΙΠΕΔ με έναν κατάλογο είκοσι τριών ιδιωτικοποιήσεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η ΔΕΗ και πολλές άλλες εταιρείες, σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο το Ταμείο μπορεί να διατηρεί όλες τις ιδιοκτησίες του Δημοσίου και να τις αξιοποιεί σε βάθος τριάντα χρόνων, νομίζω ότι πρόκειται για μία τεράστια μετατόπιση και αποτέλεσε και μία από τις επιτυχίες της διαπραγμάτευσης της 12ης Ιουλίου.
Αναφέρω αυτά τα τέσσερα βασικά σημεία, προκειμένου να διευκρινίσω, πρώτον, ότι η σύγκριση με προηγούμενα μνημόνια είναι αρκούντος υπερβολική. Σας υπενθυμίζω τη δημοσιονομική προσαρμογή των δύο προηγούμενων μνημονίων. Σας υπενθυμίζω τις μειώσεις των συντάξεων κατά 40%, τις μειώσεις στον ιδιωτικό τομέα κατά 18% μεσοσταθμικά και πολλά άλλα δεδομένα.

Tο δεύτερο είναι ότι στις δεδομένες συνθήκες και με τους δεδομένους περιορισμούς προφανώς πρόκειται για την καλύτερη δυνατή συμφωνία που μπορούσαμε να φτάσουμε.
Είναι απόλυτα θεμιτό και εδώ θέλω να είμαι απόλυτα καθαρός με όλους μας ότι δεν τίθεται το θέμα αν αυτό αποτελεί κάτι συμβατό με αυτό που θα θέλαμε αυτήν τη στιγμή να κάνουμε. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές, μεγάλες μετατοπίσεις, τεράστιοι συμβιβασμοί.
Επίσης, είναι απόλυτα θεμιτό ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το τι περιθώρια υπήρχαν και πολύ περισσότερες διαφορές για το εάν υπήρχαν αυτήν τη στιγμή βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις πιο αξιόπιστες και πιο κοντά στη στρατηγική και στις αξίες σύμφωνα με τις οποίες θέλαμε και θέλουμε να κινηθούμε. Αυτή η συζήτηση είναι ανοικτή.
Εν τούτοις, τουλάχιστον από τη δική μας την πλευρά, θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι υπό τις δεδομένες συνθήκες, τον συσχετισμό δυνάμεων, τις εξελίξεις στην Ευρώπη -όπου επίσης ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε το ελληνικό πρόβλημα-, υπό τις δεδομένες –επαναλαμβάνω- συνθήκες ήταν η καλύτερη επιλογή για το λαό και τη χώρα.

(Ο οικονομολόγος Γιάννης Κουτσούκος, πρώην υφυπουργός είναι βουλευτής Ηλείας του ΠΑΣΟΚ).

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline