Βγαίνει την Παρασκευή στις αμερικανικές αίθουσες η ταινία με τίτλο «13 Ώρες. Οι Μυστικοί Στρατιώτες της Βεγγάζης». Η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία από βιβλίο που περιγράφει την ηρωική προσπάθεια έξι Αμερικανών στρατιωτικών στην υπηρεσία της CIA να προστατεύουν τη διπλωματική αποστολή στη Βεγγάζη από διπλή επίθεση που δέχτηκε τη νύχτα της 11 Σεπτεμβρίου 2012, από Λίβυους «διαδηλωτές» με αποτέλεσμα – μεταξύ άλλων - το θάνατο του Αμερικανού Πρέσβη Κρις Στήβενς και τριών ακόμα αμερικανών.
Οι επιζώντες συνεργάτες της CIA στις μαρτυρίες και στην τεχνική βοήθεια των οποίων στηρίζονται τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο δήλωσαν πρόσφατα ότι θα ήθελαν μια ταινία «απολιτική» που να περιγράφει την «αλήθεια» με έμφαση το δικό τους ρόλο στη διάσωση των υπολοίπων μελών της αποστολής, μακριά από τα πολιτικά της αμερικανικής πρωτεύουσας. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει επιτραπεί καμία κριτική από τους ειδικούς για την ταινία.
Αυτό θα γίνει όταν παιχτεί το έργο. Και πώς πιστεύουν οι ήρωες της ταινίας ότι η επιθυμία τους δε θα συγκρουστεί με την ιστορική πραγματικότητα;
Η περιβόητη αυτή επίθεση και όσα έγιναν τις ώρες εκείνες και τα χρόνια που ακολούθησαν ίσως επηρεάσουν και τις επερχόμενες γενικές εκλογές στις ΗΠΑ. Τον περασμένο Οκτώβριο η ειδική επιτροπή του Αμερικανικού Κογκρέσου απήλλαξε την κυρία Χίλαρι Κλίντον από τις κατηγορίες των Ρεπουμπλικάνων ότι η υπουργός δεν παρείχε αποτελεσματικά μέτρα ασφαλείας στην αμερικανική αποστολή.
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς θα δείχνει η ταινία, ή για την ακρίβεια ποια «αλήθεια» θα παρουσιάζει. Δύο υπήρξαν οι ουσιαστικές εξηγήσεις για τα κίνητρα της επίθεσης στη διπλωματική αποστολή της Βεγγάζης τη νύχτα εκείνη: 'Η η επίθεση ήταν ανοργάνωτη, απροετοίμαστη και αυθόρμητη εξαιτίας συναισθημάτων θυμού που δημιούργησε στους Λίβυους ένα βίντεο κατά του Μωάμεθ που είχε παιχτεί λίγο ενωρίτερα. Λέγεται μάλιστα ότι ο θυμός των διαδηλωτών διογκώθηκε λίγο πριν από την επίθεση εξαιτίας της διασποράς φημών που έλεγαν ότι στο προξενείο υπήρχαν Λίβυοι που τους βασάνιζαν αμερικανοί. 'Η η επίθεση ήταν μια καλά προετοιμασμένη ενέργεια από μέλη της αλ Κάιντα, και στη συνέχεια η αμερικανική κυβέρνηση παραποίησε ή απέκρυψε στοιχεία σχετικά με τους δράστες της επίθεσης προκειμένου να μην επικριθεί η ίδια για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη της αλ Κάιντα, η οποία θεωρητικά είχε εξουδετερωθεί με το θάνατο του Μπιν Λάντεν.
Επίσης, αμερικανοί διπλωμάτες, μεταξύ τους ίσως και ο Στήβενς, πίστευαν ότι τα συναισθήματα των Λιβύων είχαν γίνει πλέον πιο φιλικά προς τους Αμερικανούς επειδή τους βοήθησαν να απαλλαγούν από τον Καντάφι. Ο Στήβενς, ό οποίος ήταν ιδιαίτερα συμπαθής μεταξύ των αντικανταφικών, φέρεται να μην είχε ζητήσει ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας. Είχε πιστέψει ότι γνώριζε επαρκώς την τοπική κουλτούρα, ίσως είχε επαναπαυθεί στις διαβεβαιώσεις Λιβύων καθεστωτικών ότι θα τον προστατεύουν επαρκώς, αν και την αμέσως προηγούμενη ημέρα της επίθεσης είχε προειδοποιηθεί από Λίβυους να προσέχει γιατί η οργή του κόσμου ήταν μεγάλη για τους Αμερικανούς.
Την επομένη της επίθεσης στο προξενείο, η αμερικανική κυβέρνηση μίλησε για αγανακτισμένους «εξτρεμιστές», και τη μεθεπομένη για «τρομοκράτες». Πάντως, ανεξαρτήτως αιτίας, μετά από την επίθεση τα μέτρα ασφαλείας σε διάφορα αμερικανικά διπλωματικά πόστα αναβαθμίστηκαν.
Αν όσα έγιναν από τη στιγμή που ξεκίνησε η επίθεση στη διπλωματική αποστολή της Βεγγάζης έως ότου να απογειωθεί το ελικόπτερο με τους επιζήσαντες 30 Αμερικανούς 13 ώρες μετά από την έναρξη της θανατηφόρας επίθεσης, οφείλονται σε ένα αντιισλαμικό βίντεο ή σε λάθος εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στη Λιβύη και τη Μέση Ανατολή δεν έχει απαντηθεί πειστικά έως σήμερα.
Η ταινία ίσως να είναι τεχνικά άρτια, αλλά τα πολιτικά ερωτήματα που προκύπτουν από αυτή είναι αμείλικτα. Το επεισόδιο αυτό δεν αποτελεί παρά ένα μόνο από τα πολλά μιας φαινομενικά ασυνάρτητης εξωτερικής πολιτικής που βλέπουμε να εκτυλίσσεται καθημερινά με πολύ βία από τη Βόρεια Αφρική μέχρι την Κωνσταντινούπολη και να διατρέχει μια διαρκώς αποσταθεροποιούμενη εξαιτίας του προσφυγικού Ευρώπη. Στην οποία ανήκει και η Ελλάδα.