Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οικονομία και ΜΜΕ

«... Πάντως, ένα πράγμα πρέπει να πω: Όποιος ασχολείται με την πολιτική και ιδιαίτερα στο Κοινοβούλιο, ποτέ δεν σταματάει να μαθαίνει. Μπορεί να διδάσκει για πολλά χρόνια στο πανεπιστήμιο ότι το ασφαλιστικό είναι ένα δύσκολο πράγμα, είναι σαν ένα τάνκερ διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων χιλιάδων τόνων που αργεί να αλλάξει, γιατί εξαρτάται από τα επιτόκια, από την ανάπτυξη, από τον λόγο ανάμεσα στους ασφαλισμένους και τους εργαζόμενους, από τα ποσοστά αναπλήρωσης και όλα αυτά τα πράγματα, αλλά όχι.

Μπορεί Δευτέρα βράδυ να ακούσει τον «Ενικό», την Τρίτη το πρωί να ακούσει τα ραδιόφωνα και την Τρίτη το βράδυ να ακούσει τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και να πει ότι σε έξι μήνες αλλάζουν όλα. Μπορεί να μάθει ότι το 2014 όλα πήγαιναν καλά, ότι είχαμε ένα ασφαλιστικό που ήταν βιώσιμο και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και σε έξι μήνες το χάλασε. Μπορεί να μάθει κιόλας ότι το ΔΝΤ και οι άλλοι θεσμοί ποτέ δεν ζήτησαν από την κυβέρνηση –αφού πήγαινε τόσο καλά- να πάρει κι άλλα μέτρα. Ποτέ! ....

Άρα, επειδή είναι ένα δύσκολο πράγμα το ασφαλιστικό, πώς το αντιμετωπίζει κανείς; Με τρεις τρόπους, νομίζω:

Το πρώτο είναι με ταξικότητα και με αναδιανομή, αυτό που ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μάς είπε ότι είναι ταξικό μίσος και διχασμός. Είναι η γλώσσα, πρέπει να σας πω, κύριε Μητσοτάκη, των Αμερικάνων ρεπουμπλικάνων, ούτε καν η γλώσσα της ευρωπαϊκής χριστιανοδημοκρατίας. Δεν είναι καν η γλώσσα αυτό, «διχασμός», γιατί ποτέ στην Ευρώπη η αναδιανομή δεν ήταν ταξικό μίσος.

Εκτός αν μας πείτε ότι όταν το κόμμα σας, η Νέα Δημοκρατία, μετά τη Μεταπολίτευση έκλεινε το μάτι σε μεγάλους –κι όχι και τόσο μεγάλους- εργολάβους, σε μεγάλους –κι όχι και τόσο μεγάλους- τραπεζίτες, σε μεγάλους –κι όχι και τόσο μεγάλους- βιομήχανους, σε μεγάλους –κι όχι και τόσο μεγάλους- γιατρούς, μηχανικούς, αυτό ήταν ταξική αγάπη. Αυτό υπερασπίζεστε; Ταξική αγάπη ήταν, όταν το κάνατε εσείς; Και όταν εμείς κάνουμε αναδιανομή, είναι ταξικό μίσος;

Σας περιέγραψε, νομίζω, με πολύ γλαφυρό τρόπο, γιατί αυτό το νομοσχέδιο του κ. Κατρούγκαλου έχει την αναδιανομή. Σας εξήγησε, γιατί είναι διαφορετικό το ότι έχει βασική σύνταξη από τη φορολογία, όπου το ΔΝΤ και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι, μάς πιέζουν να μην είναι η βασική σύνταξη ένα δικαίωμα του πολίτη, αλλά να το παίρνεις, εάν δεν έχεις αρκετά μεγάλο εισόδημα. Αυτό υποστηρίζει το ιδεολογικό ρεύμα που έρχεται, με τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Ξέρετε πού έχει οδηγήσει αυτό; Αν δεν έχει επιδόματα, κάποια βοήθεια ως πολίτης, η μεσαία τάξη τελικά λέει: «Γιατί να πληρώνω περισσότερους φόρους, εάν δεν κερδίζω κι εγώ;» Κι έτσι φτάνουμε στην Αμερική του κ. Μητσοτάκη, που έχει τη μεγαλύτερη ανισότητα από το 1920. Γιατί; Γιατί συνεχώς τα μεσαία στρώματα δεν παίρνουν επιδόματα, γιατί τα παίρνουν μόνο οι φτωχοί, και όταν ζορίζονται τα μεσαία στρώματα, λένε: «Ας κόψουμε τους φόρους ακόμα παραπάνω.» Και αυτός ο φαύλος κύκλος δεν τελειώνει.

Και γι' αυτό έχουμε αυτές τις μεγάλες ανισότητες. Έχουμε και ένα φορολογικό σύστημα που κάνει την αναδιανομή και στο δεύτερο σκέλος, όπου το ποσοστό αναπλήρωσης είναι μεγαλύτερο για τους φτωχούς και μικρότερο για τους πλουσίους. Έχω κουραστεί τριάντα χρόνια διδασκαλίας στα οικονομικά να ακούω ότι οι πλούσιοι χρειάζονται περισσότερα λεφτά, για να έχουν κίνητρα να δουλέψουν, και οι φτωχοί χρειάζονται λιγότερα λεφτά για να μπορούν να ζήσουν. Έχω κουραστεί! Βρείτε ένα άλλο επιχείρημα! Νέος Αρχηγός είστε, βρείτε ένα νέο επιχείρημα που δεν το έχουμε ακούσει για τριάντα χρόνια.

Όμως, είναι πιο σοβαρό ακόμα πώς θα λυθεί το ασφαλιστικό, γιατί το ασφαλιστικό, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός, και ο κ. Κατρούγκαλος, δεν μπορεί να λυθεί μόνο από το ασφαλιστικό το ίδιο. Πρέπει να λυθεί και από δύο σημαντικούς κρίκους. Ο πρώτος κρίκος είναι η αγορά εργασίας. Η Ελλάδα, σας έχω πει πάρα πολλές φορές, δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στους χαμηλούς μισθούς, δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα σε μισθούς μερικής απασχόλησης, στη μαύρη απασχόληση, στην απασχόληση που δεν ξέρεις τι θα σου φέρει την άλλη μέρα.

Γιατί όλα αυτά που είπα, που άρχισαν από τον κ. Σημίτη το 2000, για να φιλελευθεροποιηθεί η αγορά εργασίας, δεν δημιουργούν έσοδα για το ασφαλιστικό σύστημα. Αν θέλεις έσοδα για το ασφαλιστικό σύστημα, θέλεις καλές δουλειές με καλούς μισθούς. Θέλεις μια αγορά εργασίας που να είναι ελεγχόμενη, που δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η φοροδιαφυγή, που δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η μαύρη εργασία.

Άρα, το μοντέλο εδώ πέρα είναι πολύ σημαντικό. Και για πείτε μου, αφού διαφωνείτε για τη λίστα του κ. Χαρδούβελη, μήπως δεν είχατε υποσχεθεί εκεί τις μαζικές απολύσεις, κύριε Μητσοτάκη; Μήπως δεν είχατε υποσχεθεί ότι θα κάνετε το lockout, για να συνεχίσει η αγορά εργασίας να είναι για τους φτωχούς ένας γκρεμός, κάτι που αντιμετωπίζουν καθημερινά, που έχουν χαμηλούς μισθούς και πηγαίνουν από χαμηλούς μισθούς σε κανένα μισθό, γιατί είναι άνεργοι και δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν το ασφαλιστικό σύστημα;

Τέλος, το πιο σημαντικό από όλα είναι το αναπτυξιακό μοντέλο...»

(Απόσπασμα από την ομιλία του στη Βουλή για το Ασφαλιστικό)

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline