Αντιλαμβάνομαι, κύρ H kιε Υπουργέ Δικαιοσύνης, ότι οι λέξεις «πρωτοφανής», «υποχώρηση», «επιδείνωση» έχουν υποστεί μια κατάχρηση, ειδικά σε αυτή την Αίθουσα και πιθανόν να υπάρχει και έναν μιθριδατισμός στο άκουσμά τους και στον ελληνικό λαό, αλλά και στους συναδέλφους αυτής της Αιθούσης. Διορθώνω: «Στους κύριους και κυρίες Βουλευτές αυτής της Αιθούσης».
Υπάρχουν, όμως, σημεία τα οποία καταδεικνύουν το πρωτοφανές της επιδείνωσης της Δικαιοσύνης. Κατ' αρχάς το τρίπτυχο της κρατικής λειτουργίας δεν υφίσταται στη χώρα μας εδώ και έξι μήνες. Το κράτος που δικαιοδοτεί δεν υπάρχει σήμερα.
Όπως ξέρετε, υπάρχει το κράτος που νομοθετεί -κατεπειγόντως, αλλά νομοθετεί- υπάρχει το κράτος που διοικεί –διοικεί όπως διοικείται, κακήν κακώς- υπάρχει και το κράτος που δικαιοδοτεί, το οποίο εδώ και ένα εξάμηνο δεν υφίσταται λόγω της απεργίας των δικηγόρων και λόγω της αρνήσεώς σας να συζητήσετε στοιχειωδώς για τα θέματά τους, έχοντας οδηγήσει σε ένα πρωτοφανές μάζεμα υποθέσεων, το οποίο πάρα πολύ δύσκολα θα μπορέσει να εκτονωθεί, όταν αυτή η απεργία κάποτε σταματήσει.
Είμαστε μπροστά σε ένα πρωτοφανές φαινόμενο, το οποίο θα μπορούσε κανείς να ερμηνεύσει με πολλούς τρόπους. Ο καλοπροαίρετος τρόπος είναι να ερμηνεύσει την κατάσταση στη Δικαιοσύνη σαν μια αδυναμία, σαν μια απειρία, σαν μια προσπάθεια, όπως το περιέγραψε ο κ. Τζαβάρας, να υλοποιήσετε απόψεις οι οποίες ήταν περιθωριακές και από πλευράς απηχήσεως ίσαμε τώρα, αλλά και από πλευράς λογικής, για να τις εφαρμόσετε στην πράξη. Όπως ξέρετε: «Άλλα λεν' τα γράμματα και άλλα λεν' τα πράγματα».
Συντάσσομαι με μια άλλη περισσότερο απογοητευτική, περισσότερο καταθλιπτική αντίληψη, η οποία λέει ότι και στον χώρο της Δικαιοσύνης ενεργείτε με καθεστωτικό τρόπο και το αποδεικνύουν αυτά τα κρούσματα επέμβασης στη Δικαιοσύνη και αυτή η κατάχρηση της πειθαρχικής σας εξουσίας, αλλά και όλες αυτές οι ιστορίες που δεν είναι τυχαίες ούτε παρορμητικές, που και σε εσάς προκαλούν αμηχανία, του κ. Παπαγγελόπουλου ή του κ. Πολάκη, που ο καθένας με το στιλ του ομιλεί για κυκλώματα, για δικαστές οι οποίοι είναι ενταγμένοι σε έναν παρακρατικό μηχανισμό και ζητούν αίμα -προφανώς πολιτικών, ίσως και του κ. Πολάκη, του οποίου ήρθη η ασυλία χθες και αισθάνεται ότι ζητάνε το αίμα του, επειδή ήρθη η ασυλία του για παρανομίες τις οποίες έκανε ως Δήμαρχος.
Όλα αυτά, λοιπόν, εντάσσονται σε μια καθεστωτική αντίληψη η οποία θέλει να συντηρήσει το μοναδικό επιχείρημα το οποίο έχετε ως ΣΥΡΙΖΑ και το μοναδικό επιχείρημα το οποίο σας ανέβασε από το περιθώριο της πολιτικής ζωής εις τη διακυβέρνηση. Και αυτό το επιχείρημα είναι το άχτι, είναι το μένος, είναι η αγανάκτηση, είναι ο θυμός του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός –επαναλαμβάνω- επί είκοσι χρόνια τον Συνασπισμό τον τοποθετούσε στο 3% με 4%. Όταν ο ελληνικός λαός υπέστη τις πρωτοφανείς κακουχίες της οικονομικής κρίσης και απεφάσισε να ξεσπάσει με οργή και παράπονο και αγανάκτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στο 36%.
Συμφωνώ περιέργως με τον κ. Τσίπρα στο γεγονός ότι ο ελληνικός λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Δεν έτρωγε κουτόχορτο, όταν σας έβαζε στο 3% και 4% και τώρα που απεφάσισε να σας ανεβάσει στην εξουσία, το έκανε γιατί είχε γεμίσει άχτι για εμάς. Δεν είχε γεμίσει εκτίμηση για εσάς.
Η διατήρηση αυτής της ψυχολογικής κατάστασης του ελληνικού λαού έχει μοιραστεί σε κάθε Υπουργό.
Το χρέος του τομέα της Δικαιοσύνης είναι να συντηρήσει το άχτι του ελληνικού λαού για το λεγόμενο «παλιό σύστημα» μέσω σκευωριών. Οι σκευωρίες δεν επιτυγχάνονται εύκολα. Επιτυγχάνονται με διαβολή, με συκοφαντία. Επιτυγχάνονται με απόπειρα καθυπόταξης της Δικαιοσύνης. Πρέπει να υπάρξει μια θεσμική απόδειξη ότι το προγενέστερο πολιτικό σύστημα είναι φαύλο και διεφθαρμένο.
Καθήκον, λοιπόν, του Υπουργείου Δικαιοσύνης δεν είναι η εξυγίανση της Δικαιοσύνης, δεν είναι η επιτάχυνση της Δικαιοσύνης, δεν είναι η ενίσχυση του αισθήματος δικαιοσύνης που έχει ο ελληνικός λαός, αλλά καθήκον του είναι να χτίσει σκευωρίες οι οποίες συντηρούν και επιβεβαιώνουν τον θυμό και την οργή του ελληνικού λαού.
Όλα αυτά, όμως, είναι κομματικά παιχνίδια πάνω σε ιερούς θεσμούς, σε θεσμούς που εμπιστεύεται ο ελληνικός λαός.
Και σήμερα αυτόκλητος μάρτυς υπεράσπισης της επερώτησης της Νέας Δημοκρατίας έρχεται ο ανεκδιήγητος Υπουργός Υγείας, για να αποδείξει, με τη συμπεριφορά του και την αμηχανία στην οποία σας οδήγησε, ότι αντιλαμβάνεστε τους θεσμούς –και τους υπέρτατους, όπως η Δικαιοσύνη- μόνο εν σχέσει με τον διχασμό και την καλλιέργεια μένους.
Κύριε Υπουργέ, δεν είμαι βέβαιος ότι η πράγματι πιο ήρεμη και πιο εμπεριστατωμένη αντίληψη την οποία δείχνετε να έχετε για τα πράγματα δεν κρύβει μέσα της άλλες αντιλήψεις. Εύχομαι η αμηχανία σας να είναι μεγαλύτερη από την προσπάθειά σας να ελέγξετε τη Δικαιοσύνη και να χτίσετε σκευωρίες. Και εύχομαι την αμηχανία σας να διαδεχθεί η αντίδρασή σας.
Εγώ στη θέση σας, κύριε Υπουργέ Δικαιοσύνης, θα έκανα σήμερα κάτι πιο μεγαλειώδες από το να περιμένουμε να παραιτηθεί ο κ. Πολάκης. Θα παραιτούμην εγώ ο ίδιος ως καθηγητής της Νομικής έναντι όλων αυτών που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι «Πολάκηδες» απεργάζονται εις βάρος της Δικαιοσύνης.
(Ο Κώστας Τασούλας είναι δικηγόρος, πρώην υπουργός Πολιτισμού και δήμαρχος Κηφησιάς, βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ).