Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να έχετε μία τάξη μεγέθους, πρόκειται για δωρεάν διανομή σαράντα δύο χιλιάδων τίτλων πανεπιστημιακών συγγραμμάτων -απ' αυτούς, βέβαια, ενεργοί είναι μόνο οι δεκαέξι χιλιάδες- που προσφέρονται από επτακόσιους σαράντα πέντε εκδότες και οκτακόσιους δεκαεννέα αυτοεκδότες, με ετήσιο κόστος 60 εκατομμύρια ευρώ. Τα συγγράμματα διανέμονται σε έναν συνολικό αριθμό δύο εκατομμυρίων εκατόν είκοσι χιλιάδων εντύπων σε διακόσιους τριάντα χιλιάδες φοιτητές. Και μόνο τα μεγέθη συνιστούν μία οργανωτική και λειτουργική πρόκληση για κάθε διοικητικό σύστημα. Θα έλεγα ότι είναι η μεγαλύτερη συγκροτημένη αγορά βιβλίου στη χώρα μας.
Θα ήθελα, όμως, να κάνω μία μικρή αναφορά. Ενώ όλα τα κόστη στην εκπαίδευση και σε άλλες προμήθειες του Δημοσίου έπεσαν κατά τη διάρκεια του μνημονίου –μάλιστα, με δραματικό τρόπο και πολλές φορές εις βάρος της ποιότητας των προμηθειών- ειδικά στον χώρο των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων έχουμε μία μικρή έκρηξη των δαπανών προς τα πάνω, δηλαδή από 45 εκατομμύρια ευρώ περίπου στα 60 εκατομμύρια ευρώ. Δεν έχουμε νέα βιβλία που να δικαιολογούν τόσο μεγάλη αύξηση. Δεν έχουμε αύξηση του αριθμού των φοιτητών. Όμως, παρ' όλα αυτά και συνήθως με τους ίδιους εκδότες ως συμβαλλόμενους με το ελληνικό Δημόσιο, έχουμε μία τόσο μεγάλη έκρηξη δαπανών για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα.
Είναι, λοιπόν, αναγκαίος ο έλεγχος και η εκλογίκευση αυτών των δαπανών. Προκαταβολικά λέω ότι όσα χρήματα εξοικονομηθούν -και μπορούν να εξοικονομηθούν αρκετά χρήματα- δεν θα πάνε σε κάποια «μαύρη» τρύπα χρέους, αλλά θα επενδυθούν από το Υπουργείο Παιδείας στις δαπάνες για τις εστίες και τη φοιτητική μέριμνα, δηλαδή ξανά υπέρ των φοιτητών και των φοιτητριών.
Άρα, η προσπάθεια που κάνουμε δεν είναι μία προσπάθεια απλώς για να εξοικονομήσουμε χρήματα. Είναι μία προσπάθεια να εξοικονομήσουμε χρήματα από εκεί που προβλέπουμε ότι υπάρχουν σπατάλες, αλλά υπέρ των φοιτητών.
(Στο σημείο αυτό χτυπά προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Αυτό που κάνουμε με τη ρύθμιση είναι ότι δημιουργούμε δύο επιτροπές, μια Επιτροπή η οποία αναλαμβάνει την κοστολόγηση των διδακτικών βιβλίων και μια Επιτροπή που αναλαμβάνει τον δειγματοληπτικό έλεγχο αυτών των αποφάσεων.
Η προηγούμενη ρύθμιση μιλούσε για μια ενιαία Επιτροπή, η οποία όμως δεν λειτούργησε ως ενιαία Επιτροπή, διότι ήταν μια δικέφαλη Επιτροπή με αντικρουόμενες στην ουσία αρμοδιότητες. Δεν μπορεί αυτός ο οποίος αποφασίζει για την κοστολόγηση των συγγραμμάτων να είναι και αυτός ο οποίος κάνει τον δειγματοληπτικό έλεγχο και κρίνει επί των ενστάσεων που προβάλλονται. Χρειάζεται να διαφοροποιήσουμε αυτές τις δύο επιτροπές με διαφορετικά καθήκοντα.
Συνεπώς, εισάγουμε ένα σύστημα θεσμικών αντιβάρων στην κοστολόγηση βάσει νέων αυστηρών κριτηρίων και διατύπωσης προδιαγραφών, που αφενός θα μειώνουν τη συνολική επιβάρυνση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό και αφετέρου θα εξασφαλίζουν ποιοτικά συγγράμματα για τους φοιτητές.
Είναι προφανές ότι αυτή η Επιτροπή Ελέγχου Κοστολόγησης θα ελέγχει τη διαμόρφωση της τιμής με βάση την κοινή υπουργική απόφαση κοστολόγησης, ενώ θα προσδιορίζει μεταξύ άλλων επακριβώς τα κριτήρια για την υπαγωγή του διδακτικού βιβλίου σε κατηγορίες, είτε ιατρικό, είτε μουσικό, είτε μαθηματικό κ.λπ. και την αναγκαιότητα τετραχρωμίας –κάτι που ξέρετε ότι είναι μια πατέντα για να αυξάνεται η τιμή του βιβλίου- του πανεπιστημιακού εγχειριδίου. Επίσης, θα προσδιορίζει και τους άλλους παράγοντες μείωσης του κόστους με τη διασφάλιση της ποιότητας των συγγραμμάτων.
Επίσης, η δεύτερη Επιτροπή, η Επιτροπή Δειγματοληπτικού Ελέγχου και Ενστάσεων θα ελέγχει τη διαμόρφωση του κόστους, αλλά από διαφορετική αφετηρία, με ελέγχους στην κοστολόγηση και στο κόστος των διανεμόμενων τίτλων καθεμίας από τις εκδοτικές επιχειρήσεις και θα επιλύει και διαφωνίες μεταξύ εκδοτών και Επιτροπής Ελέγχου Κοστολόγησης.
Πριν καν παρουσιαστεί αυτή η τροπολογία, γίναμε δέκτες παραπόνων ή και αντιδράσεων. Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι αυτή η ρύθμιση που είναι επ' ωφελεία του ελληνικού Δημοσίου και ιδιαιτέρως των φοιτητριών και των φοιτητών και μια ρύθμιση η οποία εξορθολογίζει και θέτει φραγμούς σε σπατάλες, είναι μια ρύθμιση που προκαλεί συμφέροντα. Είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε αυτές τις πιέσεις, πιστεύουμε με τη σύμφωνη γνώμη όλης της Εθνικής Αντιπροσωπείας.