Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Κι αλλάζω και λέω...

Και να πως ο Πάπας έγινε Παππάς -για να μην πω παππαδοπαίδι- εν μία νυκτί, και η εκφωνήτρια της Πιονγιάνγκ, έβγαλε το φανταχτερό κιμονό της και πήρε τα lexotanil της για να ξεπεράσει την κρίση πανικού που ήταν έκδηλη στο αλαφιασμένο πρόσωπό της.


Και οι φωνές -μου είπαν- του Μαδούρο junior από το Μαξίμου ακούστηκαν μέχρι το Καλλιμάρμαρο. Και του χρειάστηκαν -μου είπαν- και μαλάξεις για να ξεπεράσει το ατόπημα των 14! Άκου να τον γράψουν κανονικά και με το Σύνταγμα που λέει ο λόγος...

Και τότε σκαρφίστηκαν την λύση-κουμπί για να κατατροπώσουν τους αντιπάλους τους. Στρίβειν δια του αρραβώνος, ή με άλλα λόγια όπισθεν με ελαφρά πηδηματάκια και μπροστάρη έναν "ποιητή" της πολιτικής. Ευφυέστατο τέχνασμα, γεμάτο έμπνευση. Αν κι υπήρχαν κι άλλοι ηγέτες για τη θέση, όπως ο Ζορό της Θεσσαλονίκης ή ο έτερος μελιστάλαχτος συνιδρυτής της Ένωσης, που δυστυχώς αγνοήθηκαν. Αποτέλεσμα: τζίφος.

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά τα ευρωπουλάκια των βοθροκάναλων θα πρέπει να γυρίσουν πίσω. Κι ο πρώην Πάπας θα φάει τα λυσσακά του πάνω στη σύγχυση που του πήραν την μπουκιά από το στόμα ή τις άδειες από το χέρι και το "αλάθητό" του πήγε στον αγύριστο.

Μην κλαις πτωχό μου παιδί, σου έμεινε ο Λάκης. Αυτός δεν λάκισε ακόμα... Σε κάποιο βοθροκάναλο θα τρουπώσει, για να ακουσθεί η φωνή της ελπίδας, της Αριστεράς των ολίγων και εκλεκτών. Ναι Λάκη, εσένα λέω. Σαν να ακούω την φωνή του κοινού να σε καλεί: "Άι χάσου μυρμηγκάκι!" .