Σπύρος Λυκούδης: Δυστυχώς περισσεύουν οι τακτικισμοί μας

«.......Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνήθως ο προϋπολογισμός και η κριτική του επιστεγάζουν έναν πολιτικό διάλογο για τις κατευθύνσεις της οικονομίας και τις προτεραιότητες της παραγωγής και της κοινωνίας.

Υπάρχει, όμως, σε αυτήν την Αίθουσα στοιχειώδης επικοινωνία, συνθήκες και διάθεση εποικοδομητικού διαλόγου; Μπορούμε μετά από πέντε χρόνια ύφεσης, μεγάλης μείωσης του εθνικού προϊόντος, με την ανεργία και τη φτώχεια να καλπάζουν, να διαμορφώσουμε μερικά minima συναντίληψης, να συζητήσουμε τις δυνατότητες και την προοπτική της χώρας μας επιτέλους; Αυτό είναι ευθύνη για όλους μας.
Πολύ φοβούμαι ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Και δεν τα καταφέρνουμε. Και θλίβομαι γι' αυτό.

Σήμερα περισσεύουν οι τακτικισμοί: Ποιος είναι περισσότερο έτοιμος να κυβερνήσει, ποιος εντοπίζει πιο συχνά πραξικοπήματα και χούντες, ποιος ανακαλύπτει καθημερινά συνταγματικές εκτροπές, ποιος θα κολλήσει εκβιαστικά μία δύσκολη διάταξη στο μνημόνιο ώστε να ψηφιστεί αβρόχοις ποσί και ποιος θα προστατεύσει περισσότερο προκλητικά κεκτημένα.

Δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι κυρίαρχα σήμερα η εικόνα του Κοινοβουλίου.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου η χώρα μας τέθηκε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι οι δανειστές μας επιβάλλουν μέτρα, έχουν το δικαίωμα να παρακολουθούν την εκτέλεσή τους, έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να αναστέλλουν την καταβολή των δόσεων –το έχουν ασκήσει κιόλας- εφόσον εκτιμούν ότι δεν προχωράμε.

Σημειώσαμε μεγάλα βήματα στη μείωση του ελλείμματος. Άλλες, όμως, θετικές επιδόσεις δεν έχουμε να επιδείξουμε. Ούτε εμείς στο θέμα το μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού, ούτε, βεβαίως, η τρόικα στο θέμα του χρέους. Κάθε χρόνο συζητούμε με ολοένα και δυσμενέστερους όρους για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Κι, όμως, σε αυτήν την Αίθουσα δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, διότι κυριαρχεί η ανέξοδη ρητορεία.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαβάζω συνεχώς ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών και την προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα μας, είναι αφ' ενός οι εταίροι μας να αποδείξουν καθαρά και τελεσίδικα τη βιωσιμότητα του χρέους και ότι αποκλείουν έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και το ευρώ και αφ' ετέρου εμείς να μπορέσουμε να συνεργαστούμε με πολιτική σταθερότητα, με σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, με εκμηδένιση της διαφθοράς, με κράτος και δικαιοσύνη, με θεσμούς λειτουργικούς και αποδοτική λειτουργία.

Αυτά αξιολογούν οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο, ως φιλικό περιβάλλον επενδύσεων. Εμείς, όμως, δρούμε ως να αρκούν οι οριζόντιες δημοσιονομικές περικοπές και η απομείωση του κόστους εργασίας από τη μία μεριά, οι κραυγές και ο άκρατος λαϊκισμός από την άλλη.
Επειδή στον ορίζοντα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άλλοι δανειστές δεν φαίνονται και οι προσδοκίες από τους τραπεζίτες της Ανατολής ή από τους γενναιόδωρους ομογενείς και μερικά άλλα φαιδρά κατέπεσαν, πείτε μου σας παρακαλώ –μιας και η μόνη έννοια στην οποία ομονοούμε εδώ μέσα είναι η «ανάπτυξη»- για ποια ανάπτυξη μιλούμε, με ποιο εθνικό σχέδιο, με ποιες προτεραιότητες, με ποιο χρονοδιάγραμμα.

Κύριε Υπουργέ, ο προϋπολογισμός αυτός και το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε προχθές, το πολυνομοσχέδιο, συνιστούν αναγκαίες και ικανές συνθήκες για την επόμενη ημέρα; Εγώ λέω να αποδεχθούμε πως είναι αναγκαίες. Είναι, όμως, και ικανές;

Παρακαλώ να συνυπολογίσουμε ότι στη χώρα μας οι προϋπολογισμοί έχουν μία μακρά παράδοση χάρτινης διάστασης όχι μόνο γιατί τελικά μένουν στα χαρτιά αλλά γιατί κατά κανόνα περιγράφουν ευσεβείς πόθους, επιθυμίες και όχι την πραγματικότητα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το συμπέρασμά μου είναι ότι η συνήθης διευθέτηση, οι κομματικές παραστάσεις, οι κραυγές, τα συνθήματα δεν απέφεραν παρά μεγαλύτερη ανυποληψία της πολιτικής και αδιέξοδα και δημοσιονομικά και πολιτικά και κοινωνικά.
Θεωρείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι όλων των πλευρών της Βουλής, ότι είναι σκόπιμο να συνεχίσουμε έτσι; Εμείς δεν το θεωρούμε. Στη Δημοκρατική Αριστερά δεν αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σαν μία αυθόρμητη παρτίδα τένις.

Πετάει ο αντίπαλος το μπαλάκι των περικοπών και των εργασιών και εμείς κάνουμε άλλοτε κακή απόκρουση, άλλοτε καλή υποδοχή, χωρίς στόχο, χωρίς ρυθμό, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς στρατηγική για το αποτέλεσμα. Εμείς επιμένουμε ότι ακόμα και σήμερα, εντός του ασφυκτικού πλαισίου των απαιτήσεων της τρόικας, δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να θέσουμε τα θεμέλια ενός εθνικού σχεδιασμού όλοι μαζί. Και επιμένω. Όλοι μαζί.

Σήμερα προσπαθούμε, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, να μπαλώσουμε ένα-ένα ό,τι στραβό και παράλογο καθιερώσαμε σαράντα χρόνια. Και όμως, το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι αν δεν εκσυγχρονιστεί η χώρα συνολικά και συντεταγμένα, αν δεν σχεδιάσουμε έναν χάρτη εθνικής πορείας, δίκαιης και συλλογικής για τη διέξοδο από την κρίση, κανένα δάνειο και καμία διαδήλωση δεν θα μας σώσει. Αν δεν εκπονήσουμε σχέδιο διεύρυνσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, αν δεν βρούμε τρόπο να στηρίξουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της ώστε να παράγουν προϊόντα και να τα εξάγουν και αν εμείς, ο πολιτικός κόσμος, δεν σκεφτούμε τις επιλογές μας με στόχο τη διαμόρφωση εθνικής προστιθέμενης αξίας, η μάχη είναι χαμένη, όσες δόσεις και αν εξασφαλίσουμε».

(το εκτενές απόσπασμα είναι από την εξαιρετικού ενδιαφέροντος αγόρευση για τον Προϋπολογισμό του 2013 του Σπύρου Λυκούδη, γραμματέα της ΚΕ τηε ΔΗΜΑΡ και βουλευτή Επικρατείας)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline