Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος: Ανησυχίες για την ελληνική Δημοκρατία

Είχα σχεδιάσει μία τελείως διαφορετική ομιλία στο μυαλό μου, μέχρι που με ειδοποίησαν οι συνεργάτες μου ότι αυτή είναι η εκατοστή μου ομιλία μέσα στα δυόμισι αυτά χρόνια από του Βήματος αυτού.

Πέρασαν δυόμισι χρόνια, όπου όταν τα αναπολείς, νομίζεις ότι σκιαμαχείς, νομίζεις ότι απλώς ξιφουλκείς στον αέρα προσπαθώντας να αλλάξεις λίγα πράγματα. Και δεν τα καταφέρνεις. Και δεν τα καταφέρνεις γιατί αυτά είναι νομοσχέδια, τα οποία ενώ έχουν σημαντικές ρυθμίσεις, καταλήγουν να είναι μία ανιαρή, πληκτική, γραφειοκρατική διαδικασία, στην οποία λες και δεν υπάρχει ψυχή, λες και ξαναβλέπουμε πάλι δέκα οκτώ άρθρα αδιαβούλευτα, βλέπουμε τροπολογίες της τελευταίας στιγμής.

Άκουσα το κ. Τασούλα πριν από λίγο να λέει για την ένατη παράγραφο της τροπολογίας, η οποία ήρθε και αυτή χωρίς να περάσει από κάποια άλλη διαδικασία. Άκουσα τον κ. Μητσοτάκη –δεν αμφιβάλω ότι έγινε μεγάλο έργο- να λέει για κοινοβουλευτική γυμναστική, για προσπάθεια να συντονίσετε κλπ..

Νομίζω ότι ξαναγυρίζουμε σε εκείνη την ιστορική μεσαιωνική για το «φύλο των αγγέλων», τότε που συζητούσαν αν είναι αρσενικοί, αν είναι θηλυκοί, αν είναι μια θεογονία, αν είναι θνητοί. Τίποτα! Έξω χάνεται ο κόσμος κι εμείς εδώ αναλωνόμαστε σε μια γραφειοκρατία απέραντη, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι τελειώνουν έξω τα πράγματα. Η κοινωνία, οι αρμοί αρχίζουν πια και χάνονται. Ο κόσμος δυσκολεύεται πάρα πολύ. Και αυτό φαίνεται να μην το αντιλαμβάνεστε. Γενιές θεολόγων ασχολήθηκαν για το «φύλο των αγγέλων». Κι εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.

Λέγαμε, λοιπόν, για παράδειγμα πριν από ένα χρόνο –και θέλω να φύγω προς το παρόν από το νομοσχέδιο- για εκείνον τον Ντιρκ Μιούλερ, που είναι γνωστός οικονομολόγος, χρηματιστής, συγγραφέας. Είχε γράψει εκείνο το βιβλίο, το «Showdown», το οποίο έλεγε ότι σκοπός του Νομισματικού Ταμείου ήταν να καταστρέψει την ελληνική οικονομία και τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά στις πολυεθνικές. Το καταθέτω για τα Πρακτικά.

Όταν σας το λέγαμε αυτό, πριν από ένα χρόνο, δεν μας παίρνατε στα σοβαρά. Πιστεύατε ότι έχετε πραγματικό, εναλλακτικό σχέδιο; Πιστεύατε ότι δεν θα είναι έτσι τα πράγματα; Να το δεχθώ.

Κοιτάξτε, όμως, πώς έρχεται η επαλήθευση. Χθεσινά δημοσιεύματα, λοιπόν, από την εταιρεία Wealth-X και από την ελβετική UBS, λέει ότι έντεκα έγιναν τελικά εκείνοι οι «Μίδες» που υπάρχουν στην Ελλάδα και οι οποίοι κατέχουν πλούτο 10% της χώρας, 16 δισεκατομμύρια δολάρια. Σε αυτήν την ρημαγμένη χώρα! Αυτό το 10% που είναι το πλουσιότερο στην Ελλάδα, συγκεντρώνει –λέει- το 57% του εγχώριου πλούτου. Και μάλιστα οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν 76 δισεκατομμύρια δολάρια εδώ στην Ελλάδα είναι περίπου εξακόσιοι. Και 140 δισεκατομμύρια, δηλαδή περίπου το 80% του ΑΕΠ της χώρας, είναι εκτός της χώρας.

Από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει ότι σε αυτό το διάστημα της διακυβέρνησης τα νοικοκυριά που έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω από 750 ευρώ αυξήθηκαν κατά 450%. Τα νοικοκυριά που δεν έχουν καθόλου θέρμανση –κι έρχεται χειμώνας- αυξήθηκαν κατά 252%. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 243%.

Τώρα μας πιστεύετε; Τώρα τον πιστεύετε τον Ντιρκ Μιούλερ; Καταθέτω για τα Πρακτικά και αυτό το δημοσίευμα.

Τώρα καταλαβαίνετε ότι πρέπει, επιτέλους, να συζητήσουμε σοβαρά, ότι δεν μπορούμε να έχουμε «ανθρώπους και ποντίκια», όπως θα έλεγε ο Τζον Στάινμπεκ, να περιφέρονται, να περιπλανώνται στη χώρα αναζητώντας ένα μεροκάματο, να περιπλανώνται στη χώρα αναζητώντας τη χαμένη τους αξιοπρέπεια; Τώρα το νοείτε αυτό το πράγμα; Μήπως ήρθε η ώρα να το δούμε και ακόμα σοβαρότερα;
Και ποιο είναι το σοβαρότερο; Το σοβαρότερο είναι όταν ο πρώην Υπουργός Άμυνας και νυν υπέρ-Πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου με μία σουλτάνικη συμπεριφορά βγάζει τώρα στην ΑΟΖ της Κύπρου σκάφη να κάνουν δήθεν σεισμολογικές έρευνες και την ίδια στιγμή μιλάει για δύο κράτη στο νησί.

Δεν θέλω να επεκταθώ. Η Μεγάλη Πύλη είχε ανέκαθεν πολύ ισχυρή εξωτερική πολιτική. Είναι πάρα πολύ σοβαρά πράγματα για να ασκεί πολιτική και κριτική ένας Βουλευτής από τούτο το σημείο.

Είναι πολύ ευαίσθητη αυτή η χορδή για να την σκαλίζουμε έτσι επιπόλαια. Απλώς θέλω να καταδείξω –και καταθέτω το συγκεκριμένο δημοσίευμα χωρίς να επεκταθώ σχετικά με τη συμπεριφορά στο εθνικό κομμάτι που είναι η ΑΟΖ και έρχεται και η ελληνική ΑΟΖ- την ανάγκη να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε.

Είναι πρόδηλη, ολοφάνερη, επιτακτική, είναι πια και εθνική η ανάγκη να συνεννοηθούμε, να καταλάβετε ότι όταν ασκούμε κριτική και όταν φωνάζουμε δεν το κάνουμε γιατί ξαφνικά αποφασίσαμε να βγάλουμε κραυγές.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για αυτές τις κραυγές και βαθιά πληγωμένος, κυρίως από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, η οποία με έναν θρασύτατο εκπρόσωπο μίλησε για τους Ανεξάρτητους Δημοκρατικούς Βουλευτές και γενικά για τους ανεξάρτητους Βουλευτές και είπε ότι ενόψει εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας θα υπάρξουν πιέσεις, θα υπάρξουν –πώς το είπε ακριβώς;- ανοιχτοί κουμπαράδες.

Αυτά τα πράγματα, κυρίες και κύριοι, δεν μπορεί να συμβαίνουν στην ελληνική δημοκρατία. Καταλαβαίνω ότι ήταν μόνο ένα στέλεχος. Καταλαβαίνω ότι θα μαζευτεί κιόλας. Να μαζευτεί, να τελειώνουμε. Είναι ντροπή μας να συζητάμε γι' αυτό το πράγμα. Είναι ντροπή από την Αξιωματική Αντιπολίτευση ενόψει μιας τέτοιας θεσμικής εξέλιξης που θα υπάρξει στο Κοινοβούλιο, να αφήνουμε υπονοούμενα ή να δίνουμε διαστάσεις που δεν υπάρχουν. Εγώ ντρέπομαι προσωπικά για αυτό το πράγμα.

Και αν θέλετε, είναι ένα crash test για την Αξιωματική Αντιπολίτευση όταν μιλάει με αυτόν τον τρόπο για τους ανεξάρτητους Βουλευτές -και έχουμε να παίξουμε ρόλο σε αυτή την ψηφοφορία- για το πόσο είναι ικανή να κυβερνήσει, πόσο έχει ήδη αποπλανηθεί από την οσμή της εξουσίας.

Ξέρετε, όταν μιλάω με θρησκευτικούς όρους καμιά φορά με παραπαίρνουν από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, γιατί δεν συμπαθούν πολύ τον χριστιανισμό.

ΜΙΧΑΗΛ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ: Τι ωραίο!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Να χρησιμοποιήσω, λοιπόν, ένα παράδειγμα που μου ήρθε τώρα στο μυαλό από τον Βουδισμό. Λέει, λοιπόν, κάποια στιγμή ο Βούδας: «Όταν έρθει η ώρα να πάρεις την εξουσία, να ακολουθείς την τίγρη, να δεις τα χνάρια της. Ακολούθησε τα και θα βρεις τη φωλιά της». Και τα ακολουθείτε. Και όταν τελικά μπαίνετε μέσα στη φωλιά, δεν υπάρχουν τα χνάρια που θα σας οδηγήσουν έξω.

Προσοχή, λοιπόν. Από εσάς και ο λαός και εμείς εδώ περιμένουμε πολλά περισσότερα. Περιμένουμε πολλά περισσότερα για να ενεργήσουμε επιτέλους όλοι μαζί ως προμηθείς και όχι ως επιμηθείς.

Καταλαβαίνω αυτά που έλεγε ο κ. Τασούλας. Ήταν μια αντίστροφη κλίμακα. Ήταν έναν σκορποχώρι που έπρεπε κάποια στιγμή να δομηθεί και να γίνει μια δημόσια διοίκηση. Πώς ήρθε, όμως, έως εδώ το πράγμα; Κάποια στιγμή να κάνουμε και μια αυτοκριτική. Κάποιοι έφεραν τα πράγματα εδώ.

Ξέρετε, όμως, μόνο όλοι μαζί θα βρούμε αυτό τον ανοιχτό ορίζοντα. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε. Και υπάρχει ανοιχτός ορίζοντας. Καταλαβαίνω, ότι όπως θα έλεγε ας πούμε και ο Όσκαρ Ουάιλντ: «Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό τον βούρκο. Κάποιοι από εμάς, όμως, μπορούμε να κοιτάμε τον έναστρο ουρανό».

Ας δώσουμε, λοιπόν, μια ευκαιρία στη δημοκρατία, ας ενεργήσουμε όλοι μαζί, ας βοηθήσουμε όλοι μαζί και η Δημόσια Διοίκηση να βρει τις λύσεις της, να είναι αξιοκρατική, να είναι ένα κράτος αξιόπιστο, ένα κράτος φερέγγυο, ένα κράτος εχέμυθο, ένα κράτος δικαίου, ένα κράτος! Να γίνει επιτέλους κράτος! Και να βοηθήσουμε όλοι. Πρέπει, όμως, να δείξουμε την ώρα της ευθύνης ότι είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε όλη την ευθύνη και όχι μόνο εκείνα τα μικρά κομμάτια που απλώς θα κρύβουν τις ντροπές μας.

(Ο δικηγόρος Κων. Γιοβανόπουλος είναι ανεξάρτητος βουλευτής Ημαθίας, που είχε εκλεγεί με τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ)

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline