H Ινδονησία έχει γίνει το νέο Ελ Ντοράντο για δυτικούς κολοσσούς. Ιδιαίτερα για μεγάλες κατασκευές, μηχανήματα και έργα υποδομών.
Το αρχιπέλαγος με τα 17.000 νησιά είχε το 2012 τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη στις χώρες του G20, πίσω μόνο από την Κίνα. «Η πόλη Μακασάρ, στην οποία συνωστίζονται τώρα ντόπιοι και ξένοι επενδυτές, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα», γράφει σε ρεπορτάζ της η Le Monde.
Σε απόσταση 1.400 χλμ στα βορειοανατολικά της Τζακάρτα, η Μακασάρ στη νήσο Σουλαβέζι είναι ένα από τα σύμβολα της ανόδου της Ινδονησίας: η οικονομία της αναπτύσσεται με ρυθμό 6,3% ετησίως. Στη Μακασάρ η ανάπτυξη είναι ακόμη πιο ιλιγγιώδης: 8,6%.
Γνωστή σαν «ανατολική πύλη της Ινδονησίας», την τελευταία δεκαετία έχει γίνει κέντρο εμπορίου και επιχειρήσεων. Η Ινδονησία έκανε τη μεγάλη στροφή το 1998, μετά την ανατροπή του δικτάτορα Σουχάρτο, που ήταν στην εξουσία από το 1967. Η μετάβαση στη δημοκρατία ήταν η αρχή μιας νέας πολιτικής και οικονομικής εποχής, που άλλαξε το πρόσωπο της μουσουλμανικής χώρας των 246 εκατ. κατοίκων.
Σήμερα, περί τους 50 εκατ. ανθρώπους βγάζουν 3.500-5.000 δολάρια τον χρόνο, λιγότερα από όσα στην Κίνα και στην Ταϋλάνδη, αλλά πολύ περισσότερα από την Ινδία και το Βιετνάμ.
Εκτός από τη δυναμική μεσαία τάξη, η χώρα είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους, αγροτική ανάπτυξη, αλλά προς το παρόν υποφέρει από έλλειψη υποδομών, κάτι που δεν της επιτρέπει να απογειωθεί πραγματικά, γράφει ο Monde.