Όμως, ζητώ τον λόγο για να πω ότι ενάμιση περίπου χρόνο μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών η κεντρική αυτή επιλογή για την εξωτερική πολιτική της χώρας, επιλογή η οποία άλλαξε, αναδιαμόρφωσε το πεδίο των σχέσεων στα Βαλκάνια, αλλά αναδιαμόρφωσε και τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας, είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι η Συμφωνία ακριβώς των Πρεσπών αποτελεί πλέον τον πυλώνα της στρατηγικής της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, όπως προκύπτει και από όλες τις κυβερνητικές δηλώσεις από τις 8 Ιουλίου και μετά.
Αυτή η πολιτική στροφή της Νέας Δημοκρατίας από τον εθνολαϊκισμό στην αναγνώριση της προσφοράς για τον συνολικό πολιτικό χάρτη στα Βαλκάνια νομίζω ότι επισφραγίστηκε με την πρόσφατη έγκριση που έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας, μια ενταξιακή διαπραγμάτευση, η οποία εκκίνησε και εγκρίθηκε από τη μεριά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την εξής υπόμνηση από τη μεριά της Ελλάδας, ότι εξαρτάται από την πιστή τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Με δεδομένο δε ότι αυτή η υπόμνηση δεν έχει κανένα απολύτως νομικό πρακτικό αποτέλεσμα, δηλαδή θα ίσχυε ούτως ή αλλιώς, εκλαμβάνω την υπόμνηση αυτή και διά στόματος Πρωθυπουργού αλλά και διά στόματος Υπουργού Εξωτερικών ως πολιτική αναγνώριση της Συμφωνίας των Πρεσπών για λόγους που έχουν να κάνουν με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας και για λόγους που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις της χώρας με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους.
Θεωρώ ότι πλέον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί, με βάση όλα αυτά, οι ημέρες που Βουλευτές απειλούνταν, που η Νέα Δημοκρατία πυροδοτούσε κινήσεις και πρακτικές εθνικιστικού μίσους. Έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι ημέρες που οι παμμακεδονικές οργανώσεις απειλούσαν Έλληνες Βουλευτές και Ελληνίδες Βουλεύτριες με εξώδικα.
Γι' αυτόν, λοιπόν, τον λόγο εκτιμώ ότι είναι μία θετική εξέλιξη το γεγονός ότι τοποθετείστε με τον τρόπο που θα τοποθετείστε σε σχέση με τη μήνυση η οποία έχει κατατεθεί.
Όμως, θέλω να κάνω και ένα νομικό σχόλιο. Κάνετε, κύριε Πρόεδρε, μια ερμηνεία και στην Επιτροπή, με βάση την οποία επί της ουσίας καθίσταται ανενεργό το άρθρο 61 του Συντάγματος. Διότι αν κάθε φορά που έρχεται εδώ μία δικογραφία που αφορά γνώμη ή ψήφο Βουλευτή, τότε αντί για το άρθρο 61 του Συντάγματος που προβλέπει μία και μόνο εξαίρεση για την εξέταση ή τη δίωξη Βουλευτή να αφορά το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης.
Αντιθέτως, εσείς επιλέγετε να εφαρμόσετε το άρθρο 62, δηλαδή επιλέγετε να εφαρμόσετε το άρθρο σύμφωνα με το οποίο η ασυλία αίρεται για αδικήματα που δεν σχετίζονται με την πολιτική δράση του Βουλευτή. Στην πραγματικότητα τι κάνετε; Καθιστάτε ένα άρθρο του Συντάγματος και συγκεκριμένα το άρθρο 61 απολύτως ανενεργό. Διότι ποιος ο λόγος της ύπαρξης του άρθρου 61 που απαγορεύει πλήρως, παρ' εκτός της περίπτωσης της συκοφαντικής δυσφήμισης, την εξέταση ή τη δίωξη Βουλευτή, αν σε όλες τις διαδικασίες επιμένετε να εφαρμόζεται το άρθρο 62 του Συντάγματος;
Καταλαβαίνετε, λοιπόν -και αυτό το λέμε για τα Πρακτικά- ότι εδώ υπάρχει μία νομική αντίφαση, η οποία ενδεχομένως να καθοδηγείται και από λόγους πολιτικών, αν θέλετε, εσωτερικών συνεννοήσεων που αφορούν τη Νέα Δημοκρατία. Καταλαβαίνω ότι η πολιτική στροφή την οποία έχει κάνει η Κυβέρνηση δημιουργεί ανισορροπίες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Αυτές, όμως, δεν μπορούν να οδηγούν στην καταστρατήγηση του ίδιου του Συντάγματος. ( Ο νομικός Δημήτρης Τζαννακόπουλος είναι βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην εκπρόσωπος τύπου)