Ζέττα Μακρή: Το άμετρο δικαίωμα στη διαδήλωση

Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι απαιτείται αρετή και τόλμη ακόμη και για αυτονόητες νομοθετικές ρυθμίσεις κατ' επιταγή ουσιωδών συνταγματικών κανόνων που προστατεύουν τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου.


Ο λόγος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι για την αρετή και την τόλμη που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Κυβέρνησή του, ώστε να αντιμετωπίσει σύγχρονα και αποτελεσματικά, αλλά και να αναχαιτίσει μερικά από τα μεταπολιτευτικά και αναχρονιστικά πλέον ταμπού που ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Ένα απ' αυτά είναι η καθολική ανομία και ασυδοσία που επί σαράντα πέντε συναπτά έτη κατά την άσκηση του δικαιώματος της δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης υπήρχε. Επειδή δεν υφίσταται εκτελεστικός νόμος σύμφωνα με το άρθρο 11 παράγραφος 2 του Συντάγματος, στην πράξη οδηγηθήκαμε στη μεγαλύτερη δυνατή επέκταση της ελευθερίας να διαδηλώνουμε σε βάρος της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.

Το συγκεκριμένο δικαίωμα ασκήθηκε ασύδοτα, άμετρα, καταχρηστικά. Με περιφρόνηση της ιδιωτικής και κρατικής περιουσίας θεωρήθηκε αναφαίρετο και άρα δικαιολογημένο ακόμα και στην υπερβολή του. Κάθε κοινωνική πολιτική ομάδα διαδήλωνε με τον τρόπο που ήθελε, στον χρόνο που ήθελε, στον χώρο που ήθελε, αγνοώντας επιδεικτικά και ταυτόχρονα παρεμποδίζοντας ανενδοίαστα τη σύγχρονη άσκηση των δικαιωμάτων των υπολοίπων, όπως είναι το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης, το δικαίωμα της ελευθερίας της εργασίας, το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης του επαγγέλματος, το δικαίωμα επί της περιουσίας. Οι βανδαλισμοί των καταστημάτων και των επιχειρήσεων ήταν καθημερινό φαινόμενο, αλλά δυστυχώς καμιά φορά και το δικαίωμα της ίδιας της ζωής, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε τα τραγικά γεγονότα στη Marfin με τις δολοφονίες αθώων ανθρώπων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει επί της αναγκαιότητας της αρχής του νομοσχεδίου. Τα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα.

Σε μια δεκαετία οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις ξεπέρασαν τις 47.000, δηλαδή 15 την ημέρα κατά μέσο όρο, με τις περισσότερες να καταγράφονται την εξαετία 2010-2015. Το 2010 είχαν λάβει χώρα 11.291 διαδηλώσεις και πορείες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Αστυνομίας. Όλος αυτός ο όγκος διαδηλώσεων προκάλεσε και ανάλογη κινητοποίηση της Αστυνομίας που διέθεσε συνολικά 702.443 αστυνομικούς, ενώ ήταν συχνά και τα περιστατικά βίας και συγκρούσεων.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της «Καθημερινής» εκείνης της εποχής, αναφέρεται ενδεικτικά σ' ό,τι αφορά τις ζημιές ότι στις 28 και 29 Ιουνίου το 2011 προκλήθηκαν φθορές σε 35 επιχειρήσεις με κόστος 500.000 ευρώ, στις 19 και 20 Οκτωβρίου του 2011 ζημιές σε 62 επιχειρήσεις με κόστος 400.000 ευρώ και στις 12 Φεβρουαρίου του 2012 ζημιές σε 200 επιχειρήσεις με κόστος 70.000.000 ευρώ.

Σήμερα, το 2020, με 80 πορείες και συγκεντρώσεις τον Μάιο που επαναλειτούργησε η αγορά και 53 από την αρχή του Ιουνίου έως σήμερα, με κλειστό κατά μέσο όρο το κέντρο της Αθήνας περίπου τρεις φορές ανά εργάσιμη μέρα και τη δημιουργία καθημερινών συνθηκών ασφυξίας και αδυναμίας λειτουργίας της πόλης και της αγοράς, αναρωτιέται κανείς: Αναγνωρίζετε άραγε επιτέλους στοιχειωδώς ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η ζημιά και η ταλαιπωρία που υφίσταται η πλειοψηφία; Υπάρχει ή όχι ανάγκη ρύθμισης των προβλημάτων που δημιουργούν οι διαδηλώσεις στους πολίτες; Ποιος ο λόγος αντίδρασης, όταν όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα με ισχυρά, έντονα και δικαιολογημένα αντανακλαστικά στην υπερβολική κρατική καταστολή;

Αντιδρούν στο νομοσχέδιο πολιτικά κόμματα που οι πειθαρχημένες, περιφρουρημένες και ταυτόχρονα μαζικές κινητοποιήσεις τους προκαλούν αρνητικές αντιδράσεις μόνο για την υπερβολική τάξη, άρα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την εφαρμογή της νομοθετικής ρύθμισης. Αντιδρούν ομιλητές που επί της υπουργίας τους το κέντρο της Αθήνας κάηκε δύο φορές από τις τρεις συνολικά των τελευταίων ετών. Οι ίδιοι αναρωτιούνται αν η Ελλάδα είναι παραδομένη στους «μπαχαλάκηδες», αν αρκούν πενήντα άτομα για να κλείσουν τον δρόμο. Επί των ημερών τους οι διαμαρτυρόμενοι δεν έκλειναν απλώς τους δρόμους, αλλά τους έσκαβαν κιόλας. Μας το θύμισε και τους το θύμισε ο πάντοτε εύστοχος Πάσχος Μανδραβέλης. Με την ανιστόρητη και πολιτικά απαράδεκτη αντιπολίτευση η πλειοψηφία των Ελλήνων διαπιστώνει ότι πρόταση δεν υπάρχει και αν δεν μπει τάξη, το κέντρο θα παραμένει κλειστό στη διάθεση κάθε καταστροφέα, λεηλατημένο και απωθητικό για τους τουρίστες.

Το νομοσχέδιο, με την ευελιξία της χωροταξικής ανάπτυξης της διαδήλωσης και την ευθύνη του οργανωτή της συνάθροισης, αποδεικνύει ότι δεν προσθέτει στη γραφειοκρατία, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη στην ποιότητα της δουλειάς των αστυνομικών ρυθμίζει όσα τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια παρέμεναν χωριστές διατάξεις.

Στις φωνές που αντιδρούν που είναι οι ίδιες που προέβλεπαν βία και αίμα όχι μόνο στα Εξάρχεια αλλά και στα πανεπιστήμια, που αναπαράγουν όλο το ρεπερτόριο της Μεταπολίτευσης -χούντα, κοινωνία που μπαίνει στον γύψο, ιδιώνυμο μνημείο αυταρχισμού- θα απαντήσουμε ότι οι απόψεις αυτές υπερεκπροσωπούνται από κόμματα και ακτιβιστές, χωρίς ανάλογη αντιστοίχιση στη συντριπτική πλειοψηφία και τις αγωνίες της.

Είναι υποχρέωση της Κυβέρνησης να ψηφίσει τον νέο νόμο, όπως το άρθρο 11 του Συντάγματος επιτάσσει και όσο τιμά την παρούσα Κυβέρνηση αυτή η πρωτοβουλία, άλλο τόσο δεν τιμά την Αντιπολίτευση η για χάρη της αντιπολίτευσης και των εντυπώσεων αντίδρασή της. Η ταυτόχρονη ακώλυτη άσκηση του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας τού συνέρχεσθαι και η ανεμπόδιστη κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα πρέπει πολύ απλά να συνυπάρξουν το ίδιο ισχυρές και το ίδιο προστατευμένες.

Κάπου διάβασα ότι για να το πετύχουμε αυτό χρειάζονται συμβιβασμοί. Διαφωνώ ριζικά. Χρειάζεται απλώς αυστηρή εφαρμογή και σεβασμός της νομοθεσίας, πλήρης επίγνωση των λεπτών ισορροπιών της πολιτικής διεκδίκησης και της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας, κυρίως όμως και πρωτίστως χρειάζεται ο κοινός νους να υπερισχύσει της ιδεολογικής επιβεβαίωσης.

Κύριε Υπουργέ, αφού κερδίσατε το στοίχημα της επιβεβλημένης αυτής σύντμησης, αφού ξεπεράσατε με επιτυχία τους εκτός θέματος διχασμούς, είμαι σίγουρη ότι αντιλαμβάνεστε ότι η εφαρμογή του νόμου είναι το ζητούμενο. Η χρυσή ισορροπία που νομοθετικά πετύχατε θα προστατέψει αντίρροπα κάποιες φορές συνταγματικά δικαιώματα μόνο εάν και εφόσον ο νόμος εφαρμοστεί. Έχω την απόλυτη εμπιστοσύνη και βεβαιότητα ότι μ' αυτόν τον τρόπο η επικίνδυνη αυτή γραφικότητα θα αποτελέσει παρελθόν για τη χώρα μας. ( Η δικηγόρος Ζέττα Μακρή είναι βουλευτής Μαγνησίας της ΝΔ).

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline