Ολγα Κεφαλογιάννη: To δημοκρατικό δικαίωμα του συναθροίζεσθαι

"Mία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη είναι η εξασφάλιση της δημόσιας ασφάλειας και τάξης. Αυτό αποτελεί και ένα σαφές κοινωνικό αίτημα, στο οποίο το σημερινό νομοσχέδιο επιχειρεί να ανταποκριθεί. Αποτελεί, επιπλέον και μία ρητή και ξεκάθαρη προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας.


Είναι αυτονόητο ότι οι πολιτικές δημόσιας ασφαλείας οφείλουν να διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, χωρίς, φυσικά, να θίγεται η άσκηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο πέρα και έξω από κάθε συζήτηση.

Αντίστροφα, όμως, η άσκηση του δημοκρατικού δικαιώματος του συναθροίζεσθαι δεν μπορεί να παρακωλύει και να διαταράσσει συστηματικά τη λειτουργία της οικονομίας, της αγοράς, της ελεύθερης μετακίνησης. Δεν μπορεί να θίγει το δικαίωμα στην εργασία. Δεν μπορεί να θίγει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και την περιουσία, τα οποία φυσικά και τελούν συνταγματικά υπό την προστασία του κράτους.
Εδώ θα πρέπει να αντιληφθούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το Σύνταγμα δεν επιδέχεται προτεραιοποίηση των κατοχυρωμένων σε αυτό δικαιωμάτων. Υπ' αυτήν την έννοια, λοιπόν, η πολιτεία οφείλει να προστατεύει από την κατάχρηση, θωρακίζοντας στο ακέραιο τα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα όλων των πολιτών.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Σύνταγμα στο άρθρο 11, παράγραφος 2, εναποθέτει στον κοινό νομοθέτη τα στενά περιθώρια ρύθμισης της άσκησης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι σε δημόσιο χώρο. Με το σκεπτικό αυτό, η σημερινή Κυβέρνηση έρχεται να καλύψει θεσμικά κενά, βάζοντας τάξη σε ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί τους Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα τους πολίτες της πρωτεύουσας για πολλά χρόνια. Είναι αμέτρητες οι φορές που είδαμε την Αθήνα να δεινοπαθεί, να βανδαλίζεται, να ερημώνει από χιλιάδες διαδηλώσεις. Δεν χρειάζεται βέβαια, γιατί όλοι έχουμε μνήμη, να ανατρέξουμε σε σφοδρά επεισόδια του παρελθόντος που κόστισαν περιουσίες και πάνω από όλα ανθρώπινες ζωές.

Αυτή η νομοθετική προσπάθεια έρχεται ακριβώς να βάλει ένα φρένο στην ομηρία των μεγάλων πόλεων και της πόλης των Αθηνών, ένα τέλος στην ταλαιπωρία των κατοίκων, των εργαζομένων, των επιχειρηματιών, των επισκεπτών από κατά κανόνα μικρές ομάδες διαδηλωτών που συστηματικά και πολλές φορές από πρόθεση δημιουργούν κοινωνική δυσφορία, παραλύοντας σε ώρες αιχμής το κέντρο της πρωτεύουσας.
Η Αθήνα δοκιμάζεται και πάλι το τελευταίο διάστημα από αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις. Δοκιμάζεται, όμως και από τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας. Οφείλουμε να την προστατεύσουμε, να μην μπει και πάλι στη δίνη της ερημοποίησης. Δεν μπορεί να περάσει και πάλι η πρωτεύουσα μία δεύτερη εφιαλτική περίοδο ανεξέλεγκτων διαδηλώσεων, συγκρούσεων, καταστροφών, γκετοποίησης.

«Προστασία» σημαίνει συγκεκριμένα μέτρα που θεσπίζονται από το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης. Η υποχρέωση έγκαιρης αναγγελίας, όπως και οι χωροταξικοί και οι άλλοι περιορισμοί που εισάγονται, πάντα με τις απαραίτητες θεσμικές εγγυήσεις, είναι κάτι καινούργιο για τη χώρα μας, αλλά όχι για τα περισσότερα ευνομούμενα ευρωπαϊκά κράτη. Η θεσμοθέτηση ρόλων, όπως του οργανωτή της συνάθροισης και του διαμεσολαβητή των Σωμάτων Ασφαλείας, εξυπηρετούν την απαραίτητη για την ομαλή διεξαγωγή μιας διαδήλωσης επικοινωνία μεταξύ διοργανωτών και κράτους. Είναι ένα μέτρο που πρακτικά θα λειτουργήσει στην κατεύθυνση μείωσης της λήψης κατασταλτικών μέτρων, ενθαρρύνοντας τη δημοκρατική οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση με ταχύτητα και σαφή προετοιμασία κινείται στον τομέα της ασφάλειας χωρίς αναχρονισμούς, στα πρότυπα των σύγχρονων δημοκρατιών της Ευρώπης. Για ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου η δημόσια ασφάλεια είναι προϋπόθεση άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προϋπόθεση ανάπτυξης και ευημερίας. Το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη που δεν μπορεί να πάει στη δουλειά του, του επιχειρηματία που πλήττεται σε δύσκολους καιρούς ή του επισκέπτη, πρέπει να μειωθεί, αν θέλουμε να μιλάμε για αποτελεσματικό κράτος. Χρειάζεται ψυχραιμία, εγρήγορση και τόλμη για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και των θεσμών.

Πάνω απ' όλα, όμως, χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συναίνεση. Η Αντιπολίτευση θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Με εξαίρεση τις δυνάμεις του αναχρονισμού που ορίζονται από τις μεταπολιτευτικές αγκυλώσεις και στέκονται απέναντι σε κάθε εκσυγχρονιστική πολιτική, οι υπόλοιποι οφείλουν να στέκουν στο ύψος των αναγκών του κοινωνικού συμφέροντος.

Έχουμε ιστορική ευθύνη να προχωρήσουμε γρήγορα στον εκσυγχρονισμό των δημοκρατικών θεσμών, πάντοτε με κοινωνική αναφορά και γνώμονα τα απαραβίαστα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη.
(Η πρώην υπουργός Όλγα Κεφαλογιάννη είναι βουλευτής Αθηνών της ΝΔ)

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline