Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  11:28:49

Καιρός να μιλήσουμε και γι' αυτά. Η απόλυτη ισοπέδωση Αμβούργου (Ιούλιος 1943) και Δρέσδης από τους Συμμάχους. Το Ναγκασάκι της Γερμανίας: Όταν το Αμβούργο πρώτο έγινε στάχτη. Κύριο

Η Επιχείρηση Γόμορρα και οι Σύμμαχοι αφήνουν πίσω τους 43.000 νεκρούς.

Το Ναγκασάκι έμεινε στην Ιστορία και ακόμα ζωντανό στη μνήμη των ανθρώπων για την ατομική βόμβα, που ισοπέδωσε την πολη και εξόντωσε χιλιάδες ανθρώπους. Το Αμβούργο; Ξεχάστηκε; 43.000 οι νεκροί από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς!

Η 19χρονη Κέιτ Χοφμάιστερ προσπαθούσε να ξεφύγει από τη φωτιά που κατέκαιγε τη γειτονιά της στο Αμβούργο.

«Πάλεψα να τρέξω κόντρα στον άνεμο στη μέση του δρόμου... δεν μπορούσαμε άλλο... η άσφαλτος είχε λιώσει. Υπήρχαν άνθρωποι στο δρόμο, κάποιοι νεκροί, κάποιοι ακόμα ζωντανοί αλλά κολλημένοι στην άσφαλτο. Τα πόδια τους είχαν κολλήσει και είχαν βάλει τα χέρια τους, προσπαθώντας να απελευθερωθούν• ούρλιαζαν!»

Η γυναίκα του Λοτ, η Ιουδίθ, δεν άντεξε και γύρισε να δει την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων• έμεινε στήλη άλατος.
Η Επιχείρηση Γόμορρα άφησε στήλη άλατος όχι μόνο τους Γερμανούς, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Τα Γόμορρα εξαφανίστηκαν από φωτιά και θειάφι. Το Αμβούργο από τις βόμβες!

Η Επιχείρηση Γόμορρα ήταν ξεχωριστή

Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 24 Ιουλίου του 1943, όταν βρετανικά (κυρίως) αεροπλάνα πέταξαν πάνω από το Αμβούργο. Οι αεροπορικές επιδρομές είχαν πια παγιωθεί ως τακτική πίεσης ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές. Η καταστροφή της Γκουέρνικα, της Βαρσοβίας, του Ρότερνταμ, του Λονδίνου, του Κόβεντρι, της Κολωνίας, όπου οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί σκότωσαν εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους, είχαν τοποθετηθεί στα κεφάλαια της Ιστορίας με μαύρα μεγάλα γράμματα και στη συνείδηση των ανθρώπων με ψιλά δυσανάγνωστα....
Όμως η Επιχείρηση Γόμορρα δεν ταίριαζε με καμία άλλη - μέχρι τότε - αεροπορική επίθεση των Συμμάχων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Κιθ Λάβ, συγγραφέας του «Inferno», ενός βιβλίου που περιγέφει την επίθεση στο Αμβούργο, έχει πει: «Υπάρχει μια τάση στο Ηνωμένο Βασίλειο να εξισώνει αυτό που συνέβη στο Αμβούργο και τη Δρέσδη με αυτό που συνέβη στο Λονδίνο και το Κόβεντρι. Το Αμβούργο, όμως, βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο και ίσως να είναι πιο συγκρίσιμο με αυτό που συνέβη στο Ναγκασάκι»!

Στόχος το ηθικό των αμάχων

Το 1942 πάρθηκε μια απόφαση από το Πολεμικό Υπουργικό Συμβούλιο και το Επιτελείο Αεροπορίας της Βρετανίας, να χτυπηθούν όλες οι πόλεις της Γερμανίας με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, στοχεύοντας «στο ηθικό του άμαχου πληθυσμού - ιδιαίτερα των βιομηχανικών εργατών».

Την επόμενη χρονιά η Διοίκηση Βομβαρδιστικών είχε αρκετά αεροσκάφη, έναν έμπειρο ηγέτη, τον σερ Άρθουρ Χάρις και την τεχνογνωσία για να πραγματοποιήσει αυτό το σχέδιο.

Η εμπειρία και οι συχνές δοκιμές είχαν δείξει ότι ο συνδυασμός ισχυρών εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών ήταν ο πιο καταστροφικός συνδυασμός. Οι ισχυρές βόμβες έκλειναν δρόμους, έσπαγαν τα δίκτυα ύδρευσης και, το σημαντικότερο: θρυμμάτιζαν παράθυρα και στέγες. Τότε ακολουθούσαν οι εμπρηστικές βόμβες, που προξενούσαν πυρκαγιές και ολοκλήρωναν καταστροφή.

Το μυστικό όπλο της RAF

Η Επιχείρηση Γόμορρα, μετά οκτώ ημέρες βομβαρδισμών από τη RAF και την USAAF, θα αποδείκνυε αυτές τις θεωρίες. Όμως υπήρχε και κάτι άλλο που οι Βρετανοί το κρατούσαν μυστικό... Η RAF είχε ένα όπλο, που δεν αποκάλυπτε με την κωδική ονομασία «Window» και το χρησιμοποίησε στο Αμβούργο: Δεκάδες χιλιάδες λωρίδες αλουμινόχαρτου εκτοξεύτηκαν από τα αεροπλάνα πριν από τον βομβαρδισμό, δημιουργώντας κάτι σαν χιονοθύελλα ανακλώμενων σημάτων ραντάρ και τυφλώνοντας τις ισχυρές γερμανικές αεράμυνες!

Σχεδόν ανεμπόδιστα, στις 00:55 π.μ., το πρώτο από τα 720 βομβαρδιστικά αεροπλάνα έφθασε πάνω από τις ασφυκτικά γεμάτες εργατικές πολυκατοικίες, στα ανατολικά της πόλης.
copyright Ap PhotosΤις επόμενες ώρες προστέθηκε μια νέα λέξη στο λεξικό του πολέμου: feuersturm (καταιγίδα φωτιάς).
Κι όλα γίναν «Σόδομα και Γόμορρα» Κάτι παρόμοιο με την οργή του Θεού, όπως περιγράφεται στη Βίβλο.

Ανεξέλεγκτες πυρκαγιές μετέτρεψαν τμήματα του Αμβούργου σε φούρνους.
Οι άνεμοι έφτασαν τα 240 χιλιόμετρα την ώρα και οι θερμοκρασίες τουλάχιστον τους 800 βαθμούς Κελσίου! Ξύλο, ύφασμα και σάρκα έγιναν ένα. Το γυαλί έσκασε, το μέταλλο λύγισε, οι πέτρες πύρωσαν!

Πολυκατοικίες κατέρρευσαν μέσα σε λίγα λεπτά. Οι δρόμοι έγιναν έρμαιο των ανέμων που ούρλιαζαν με ένταση τροπικού τυφώνα - ένας επιζών θυμήθηκε χρόνια μετά τον θόρυβο και τον περιέγραψε παραστατικά: «Σαν ένα παλιό εκκλησιαστικό όργανο όταν κάποιος παίζει όλες τις νότες ταυτόχρονα»!
Τα πυροσβεστικά συνεργεία έμεινα άπραγα: Αντιμετώπισαν «θάλασσα της φωτιάς», με τα ρούχα και τα οχήματα τους να τυλίγονται στις φλόγες. Κάποιος περιέγραψε τις προσπάθειες διάσωσης:

«Ήταν σαν να έριχνες μια σταγόνα νερού πάνω σε καυτή πέτρα».
Η καταστροφή απλώθηκε σε περίπου 31 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στο αποκορύφωμα της επιδρομής, 16.000 πολυκατοικίες, όπου ζούσαν σχεδόν 450.000 άνθρωποι, παραδόθηκαν στις φλόγες. Κι όλα μοιάζαν κεραυνός και Κόλαση.

«Δεν θα το ξαναδείς στη ζωή σου»...
Χιλιάδες μέτρα πιο πάνω, τα πληρώματα των αεροπλάνων ενθουσιάστηκαν από την επιτυχία του «Window» και ένιωσαν δέος από τη δύναμη της επιδρομής.

Ο πυροβολητής Ντάγκλας Φράι το θυμόταν για χρόνια ως: «Λαμπρή, καλύτερη από προηγούμενες επιδρομές. Οι φωτιές ήταν απίστευτα μεγάλες• δεν μπορούσες να δεις ένα ανοιχτό κομμάτι ανάμεσα σε αυτό το τεράστιο πέπλο φλόγας που κάλυπτε στρέμματα και στρέμματα».

Ο αξιωματικός της αεροπορίας Τρέβορ Τίμπερλέι είχε εκστασιαστεί: «Οι φλόγες ήταν αδιανόητες. Θυμάμαι ότι είπα στον συγκυβερνήτη του αεροπλάνου, ο οποίος ήταν απορροφημένος με τους χάρτες του: Σμίθι, έλα να το δεις αυτό. Δεν θα ξαναδείς στη ζωή σου κάτι παρόμοιο!»...

Άλλα πληρώματα των αεροπλάνων ανέφεραν ότι μπορούσαν να αισθανθούν τη ζέστη και την αιθάλη πάνω από το αεροσκάφος τους και ακόμη κάποιοι ένιωσαν και τη μυρωδιά της καμένης σάρκας!

Όλα έγινα στάχτη και καπνός

Η Επιχείρηση Γόμορρα κράτησε μέχρι τις 3 Αυγούστου 1943 και περιλάμβανε έξι μεγάλες επιδρομές. Οι εκτιμήσεις για τους νεκρούς κυμαίνονται από 34.000 μέχρι 43.000 νεκρούς

Στα αρχεία έχουν καταγραφεί οι καταστροφές 580 βιομηχανικών εγκαταστάσεων, 2.632 επιχειρήσεων, 379 κτιρίων γραφείων, 24 νοσοκομείων, 277 σχολείων και 257 κυβερνητικών κτιρίων.
Κάπου πάνω από τα μισά σπίτια στην πόλη καταστράφηκαν. Ένα εκατομμύριο από τον πληθυσμό των 1,7 εκατ. εγκατέλειψαν το Αμβούρο.

Ο τρόμος από την καταστροφή έγινε αισθητός μέχρι τα κορυφαία κλιμάκια των Ναζί. Ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς έγραψε στο ημερολόγιό του: «Δαμόκλειος σπάθη αιωρείται πάνω από τη Γερμανία»!
Αυτά έχει ο πόλεμος: Σπέρνεις ανέμους; Θα θερίσεις θύελλες! Και κάτι πιο σοφό: Homo homini lupus...

2 Η απόλυτη καταστροφή της Δρέσδης:

Τριήμερη καταδρομή των συμμαχικών δυνάμεων-Η Δρέσδη από κέντρο πολιτισμού καταλήγει να έχει εκατόμβη νεκρών.
Λίγο πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ 13-15 Φεβρουαρίου 1945, μια από τις μεγαλύτερες εναέριες δυνάμεις πυρός των συμμάχων (Άγγλων, Αμερικανών) ξεκίνησαν το βομβαρδισμό της Δρέσδης. Συνολικά, η πολύπαθη αυτή γερμανική πόλη είχε δεχτεί περίπου 4.000 τόνους εκρηκτικών.

Αποτέλεσμα αυτών των επιθέσεων ήταν το να χαθούν 25.000 άνθρωποι σύμφωνα με ιστορικές καταγραφές και πολλά ανεκτίμητης αξίας πολιτιστικά κτήρια (αν και οι ΝΑΖΙ έκαναν λόγο για 200.000 νεκρούς, κάτι που δε μπορεί να διασταυρωθεί). Στις 13 Φεβρουαρίου και για 25 λεπτά περίπου, τα βρετανικά αεροπλάνα της RAF –με επικεφαλής τους ανιχνευτές πορείας- έριξαν πάνω από 1.800 τόνους βομβών.

Οι άσχημες καιρικές συνθήκες ήταν ο καταλύτης της καταστροφής που αποτέφρωσε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η όγδοη Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ακολούθησε την επόμενη μέρα με άλλους 400 τόνους βομβών και πραγματοποίησε μια ακόμη επιδρομή με 210 βομβαρδιστικά στις 15 Φεβρουαρίου. Ανατριχιαστικώς γλαφυρά είναι τα λόγια του ιστορικού Ντόναλντ Μίλερ για την καταστροφή «Τα παπούτσια των ανθρώπων έλιωσαν στην καυτή άσφαλτο των δρόμων και η φωτιά κινήθηκε γρήγορα.

Η φωτιά έλιωσε σίδηρο και χάλυβα, μετέτρεψε την πέτρα σε σκόνη και έκανε τα δέντρα να εκραγούν από τη θερμότητα της δικής τους ρητίνης. Οι άνθρωποι που τρέχουν από τη φωτιά μπορούσαν να αισθανθούν τη ζέστη της μέσα από την πλάτη τους». Ο Μίλερ υποστηρίζει ότι το 70% των θυμάτων υπέστη ασφυξία από το μονοξείδιο του άνθρακα που εκλύεται με την καύση.

Στον αντίποδα, οι ΝΑΖΙ εκμεταλλεύονται το βομβαρδισμό για να επιτεθούν στους συμμάχους, υποστηρίζοντας το Υπουργείο Προπαγάνδας ότι η Δρέσδη δεν ήταν βάση πολέμου και στρατιωτικού εφοδιασμού, αλλά κέντρο πολιτισμού.

Η Δρέσδη παρέμενε φλεγόμενη για εβδομάδες. Ο Μπέγκεντερ (αυτόπτης μάρτυρας) θυμάται με πόσο φόβο αντιμετωπίστηκαν οι νεκροί. Ο φόβος για ασθένεια οδήγησε τους Γερμανούς να μαζέψουν τα πτώματα πάνω σε μια σιδερένια σχάρα, να τα μουλιάσουν με βενζόλιο και να τα αποτεφρώσουν. Επίσης, η περιγραφή του θυμίζει σκηνές αποκάλυψης, «Υπήρχε ένας απερίγραπτος βρυχηθμός στον αέρα – η φωτιά. Η βροντερή φωτιά μου θύμισε τις βιβλικές καταστροφές για τις οποίες είχα ακούσει στην εκπαίδευσή μου στις ανθρωπιστικές επιστήμες.

Δεν μπορώ να περιγράψω ότι βλέπω αυτήν την πόλη να καίγεται με άλλο τρόπο. Το χρώμα άλλαξε επίσης. Δεν ήταν πια ροζ-κόκκινο. Η φωτιά είχε γίνει ανεξέλεγκτη και ο ουρανός ήταν απλώς ένα τεράστιο βουνό από σύννεφο καπνού».

Συμπερασματικά, ο στόχος των συμμάχων, όπως υποστήριξαν, ήταν να εμποδίσουν την πολεμική επιχείρηση των ΝΑΖΙ, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν μόνο η Δρέσδη μέρος ενός σχεδίου, καθώς βομβαρδίστηκαν και άλλες πόλεις τις ναζιστικής Γερμανίας. Ωστόσο, πολλοί ιστορικοί αμφιταλαντεύονται ακόμη και σήμερα για το αν αυτή η ισοπέδωση των γερμανικών πόλεων, εκ των οποίων και η Δρέσδη, είχε κάποιο στρατηγικό αποτέλεσμα ή απλώς ήταν στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής διάθεσης των συμμάχων.

Αμφισβητούν δηλαδή, το γεγονός ότι ο βομβαρδισμός έπληξε τις δυνάμεις των ΝΑΖΙ ή απλώς έγινε η αιτία να θανατωθεί ένα αξιοσημείωτο ποσοστό άμαχου πληθυσμού. Αξίζει να σημειωθεί,, ότι ακόμη και ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ εξέφρασε τις αμφιβολίες του αμέσως μετά την επίθεση.

Οι Αγγλοαμερικάνοι προς υπεράσπισή τους αντέτειναν ότι ο βομβαρδισμός ήταν μία απολύτως δικαιολογημένη ενέργεια, καθώς στην πόλη υπήρχαν όχι μόνο στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και βιομηχανία, που προμήθευαν τη στρατιωτική μηχανή των ΝΑΖΙ. Και επειδή η ιστορία γράφεται από τους νικητές, ο βομβαρδισμός της Δρέσδης δεν απασχόλησε κανένα διεθνές δικαστήριο και εξακολουθεί και σήμερα να διχάζει τους ιστορικούς για τη νομιμότητά του. Παραμένει μία από τις πιο αμφιλεγόμενες πράξεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου λόγω της ύπαρξης μεγάλου αριθμού προσφύγων στην πόλη.

Η Δρέσδη 76 χρόνια μετά την ισοπέδωση που υπέστη, είναι μία ζωντανή πόλη, αποκαλείται Φλωρεντία του Βορρά με τις εκκλησίες και τα κτήρια σε στυλ μπαρόκ στις όχθες του ποταμού Έλβα. Ανοικοδομήθηκε το 1990 μετά την επανένωση της Γερμανίας και πολλά από τα στολίδια της επανέφεραν λίγο από την αίγλη του παρελθόντος. Το 2004 η UNESCO την ανακήρυξε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, μία προσπάθεια που συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Πολυμέσα

Cookies make it easier for us to provide you with our services. With the usage of our services you permit us to use cookies.
Ok Decline