Και με την τρομοκρατία και τη δημαγωγία της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κομμάτων και με τον τρόπο που χειρίζεστε εσείς το θέμα σε ένα πράγμα αποβλέπετε αντικειμενικά: Στο να γίνει αν είναι δυνατόν στο 99% –δεν θα το καταφέρετε, βέβαια– άποψη στο λαό η πάση θυσία παραμονή όχι μόνο στην ευρωζώνη, αλλά πάση θυσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν είναι τυχαίο ότι σταματάτε να μιλάτε για Ευρωπαϊκή Ένωση. Λέτε «ναι ή όχι στην Ευρώπη». Και μόνο το γεγονός ότι η Ευρώπη ταυτίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση –με συγχωρείτε, αλλά τι να σας πω;- δείχνει όχι απλώς έναν δογματισμό, αλλά μια ολοκληρωτική αντίληψη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Εμφανίζετε την Ευρώπη ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι καμιά νομοτέλεια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ευρώπη θα υπάρχει και με Ευρωπαϊκή Ένωση των δέκα κρατών και των δεκαπέντε και των σαράντα πέντε –τώρα θα βάλουν μέσα και τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, θα βάλουν και τις αραβικές χώρες– και θα υπάρχει και χωρίς καθόλου Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρώπη του σοσιαλισμού ή η Ευρώπη της πορείας του σοσιαλισμού. Εν πάση περιπτώσει. Γιατί λέμε ότι είναι ακριβώς επικίνδυνο αυτό το ερώτημα; Γιατί δεν βάζετε το λαό να επιλέξει. Εμείς θα πάρουμε μέρος στο δημοψήφισμα, εφόσον αποφασιστεί. Το δικό μας όμως «όχι» σε αυτές τις ημέρες που έχουμε μπροστά –και άλλωστε ο λαός ξέρει τι λέμε, ανεξάρτητα από το εάν συμφωνεί σε όλα μαζί μας– δεν αθροίζεται με τίποτα με το «όχι» που προτείνετε εσείς στο λαό. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του κόμματος ήδη κατέθεσε κείμενο.
Το δικό μας «όχι» είναι «όχι» και στο μνημόνιο των θεσμών, της τρόικας και στο μνημόνιο που εσείς θα υπογράψετε και είναι «ναι» στην αποδέσμευση. Αν αυτό το μήνυμα βρει ο λαός τον τρόπο –και υπάρχουν τρόποι- να το εκφράσει ως ένα ρεύμα με την άλφα ή τη βήτα δυναμική, αυτό θα είναι η καλύτερη δυνατή πίεση που μπορεί να γίνει σήμερα μέσα σε έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Το δικό μας «όχι» -το ξαναλέμε- δεν επιτρέπουμε να αθροιστεί με κανένα άλλο «όχι». Για ποιο σκοπό κάνετε το δημοψήφισμα και με αυτό το συγκεκριμένο ερώτημα;
Διότι θέλετε να έχετε λυμένα τα χέρια απέναντι στο λαό, να υπογράψετε ένα μνημόνιο ακόμα μεγαλύτερης διάρκειας –δεν έχει σημασία αν θα είναι μέχρι το Σεπτέμβρη, θα παραταθεί- το οποίο θα το εμφανίζετε ως έναn συμβιβασμό έντιμο και αξιοπρεπή. Συμβιβασμός με την Ευρωπαϊκή Ένωση –για να μην κάνω τώρα πολλές αναλύσεις, είναι ευρωπαϊκό καπιταλιστικό κέντρο, ιμπεριαλιστικό κέντρο, πείτε το όπως θέλετε- έντιμος και αξιοπρεπής δεν υπάρχει.
Θα είναι αντεργατικός και αντιλαϊκός, πάει και τελείωσε. Ο συμβιβασμός είναι άλλο πράγμα ανάμεσα σε κοινωνικές δυνάμεις, που δεν συμπίπτουν πλήρως τα συμφέροντά τους, να συσπειρωθούν πάνω σε ένα πλαίσιο κοινό και να υπάρχουν αμοιβαίοι, ας πούμε, συμβιβασμοί μέσα στο μαζικό κίνημα. Kαι είναι άλλο πράγμα συμβιβασμός με τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές κ.λπ., για να μιλήσω όσο γίνεται πιο απλά.
Πρέπει όμως να σας πω ότι η ζημιά που κάνετε στο λαό είναι πάρα πολύ μεγάλη. Η Νέα Δημοκρατία παραδοσιακά και το ΠΑΣΟΚ από ένα σημείο και μετά –όχι από την πρώτη στιγμή- απευθύνθηκαν στον λαό με έναν στόχο να εδραιώσουν, να αναπαράγουν, να ενισχύσουν συντηρητικές κλασικές απόψεις υπεράσπισης του αστικού πολιτικού συστήματος, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εσείς κάνετε αυτό που έκανε το ΠΑΣΟΚ από μια πορεία και μετά. Με πρόσημο το «Αριστερά», «για πρώτη φορά Αριστερά», διαβρώνετε και αλλοιώνετε συνειδήσεις συστηματικά και επιμελημένα. Πραγματικά υπάρχει ένας κόσμος που ρωτάει: Μα, το ίδιο ήταν η διαπραγμάτευση –εντός ή εκτός εισαγωγικών, δεν έχει σημασία- που έκανε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ με τη διαπραγμάτευση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι δεν ήταν το ίδιο. Τουλάχιστον στις μορφές που είδαμε και στον τρόπο που είδαμε είχε διαφορές.
Ο ένας δεν αποκάλυπτε τις πιέσεις, δεν τα έβγαζε στην επιφάνεια. Όλοι κάνουν αλισβερίσι. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέβαλε και μάλιστα σ' ένα σημείο που αναρωτιόσουν πολλές φορές γιατί φέρεται έτσι. Από το «go back Μέρκελ» –παρένθεση, αυτό είναι λάθος αγγλικά- κάναμε τη Μέρκελ φίλη, αλλά ανεβάσαμε τους τόνους απέναντι σε άλλα πρόσωπα. Ειπώθηκαν πολλά και μέχρι τώρα ανεβαίνουν οι τόνοι. Καταρχήν, ο σκοπός σας δεν ήταν αυτός που νομίζει ο λαός. Δεν ξέφευγε από τον όρο ενός συμβιβασμού, που όμως είχατε μια δέσμευση, τη λαϊκή ψήφο. Όντως αυτό που λέτε το έχετε.
Τη λαϊκή ψήφο φοβόταν και η Νέα Δημοκρατία όταν δεν έκλεισε το μνημόνιο και προτίμησε τις εκλογές. Γιατί και όταν έβλεπε ότι έπαιρνε τον κατήφορο, εσείς είχατε πάρει την ανηφόρα. Πάνω στην ανηφόρα θα κάνατε ένα συμβιβασμό στις 27 Ιανουαρίου; Δεν ήταν δυνατόν. Θα έπρεπε να αντισταθείτε, δηλώνοντας όμως από το πρωί μέχρι το βράδυ, πάση θυσία στην Ευρωζώνη, με την Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ. Αν θέλετε όμως και αν μου επιτρέπετε, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που εξίσου δεν είναι αγαθοί. Είχατε την αφέλεια ή και τις διαπλοκές –και δεν το λέω με την έννοια με την οποία συνήθως αναφερόμαστε για να κάνουμε εξεταστικές επιτροπές για να βρούμε τις διαπλοκές– ότι μπορείτε και να αξιοποιήσετε, ρώσικα, κινέζικα, αμερικάνικα συμφέροντα όχι στην Ελλάδα, γενικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σας χάιδεψαν την πλάτη, σας υποστήριξαν.
Το θέμα βεβαίως δεν είναι αν θα πουλήσουμε τα οικόπεδα του Αιγαίου για έρευνα και άντληση υδρογονανθράκων στους Αμερικανούς, στους Ρώσους, στους Κινέζους ή στους Ευρωπαίους. Δεν είναι εκεί το θέμα. Για εμάς το πρόβλημα δεν είναι η εθνικότητα αυτού που θα τα αγοράσει ή θα τα εκμεταλλευθεί ή αν θα τα πάρει με νοίκι ή με τίτλους ιδιοκτησίας ή θα τα νοικιάζει για τριάντα ή εκατό χρόνια. Είμαστε αντίθετοι με το κεφάλαιο γενικά είτε είναι ελληνικό είτε είναι ξένο. Το κεφάλαιο είναι κεφάλαιο. Άρα, εκεί τολμήσατε περισσότερο από τη Νέα Δημοκρατία για διάφορους λόγους – δεν είναι της ώρας να τους αναλύσω– να παίξετε με αυτή την υπόθεση, ξεχνώντας βεβαίως ότι αυτοί σας προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μόνο σαν χώρα- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τι να σας κάνουν η Κίνα, η Ρωσία και οι άλλοι; Σας θέλουν ακριβώς σαν χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σαν χώρα της Ευρωζώνης για να σας χρησιμοποιήσουν. Διότι στο κάτω κάτω ο ρωσοτουρκικός αγωγός, παραδείγματος χάρη, πρέπει να περάσει βορείως των Βαλκανίων. Η αγορά της Ελλάδας είναι πάρα πολύ μικρή, για να οξύνουν τις αντιθέσεις τους με τη Γερμανία και τους άλλους, χάριν της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Παίζετε, λοιπόν, με τη φωτιά σε μια περιοχή που είναι εστία όχι τοπικών πολέμων, αλλά εστία μέσα από την οποία μπορεί να αναβλύσει ένας γενικευμένος πόλεμος. Άλλο ψέμα, θα έλεγα αισχρό -με συγχωρείτε για την έκφραση- που για Αριστερά δεν ταιριάζει, είναι ότι οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα εκφράζουν τη λαϊκή κυριαρχία. Ε, τότε δεν θα είχαμε πρόβλημα.
Κι όταν οι εκλογές έβγαζαν τη Νέα Δημοκρατία πρώτη και όταν έβγαζαν το ΠΑΣΟΚ, λαϊκή κυριαρχία ήταν. Δεν κατάλαβα. Λαϊκή κυριαρχία είναι μόνο όταν είναι ΣΥΡΙΖΑ; Μια χαρά έτσι. Δεν είμαστε εναντίον των εκλογών. Είναι πεδίο πάλης. Εκφράζουν συσχετισμό δυνάμεων, ταξικών δυνάμεων. Εκφράζουν πολλές πλευρές αυτού που λέμε συσχετισμός δυνάμεων και μπορεί να εκφράσουν και δυνάμωμα της τάσης του ριζοσπαστισμού και δυνάμωμα της ναζιστικής τάσης και δυνάμωμα του συμβιβασμού και δυνάμωμα ό,τι θέλετε. Δεν είναι η μάχη των μαχών. Να σας πω ένα παράδειγμα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έγιναν ή δεν έγιναν δημοψηφίσματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Γαλλία, Ολλανδία, Δανία, Ιρλανδία, και αφού έγιναν τα δημοψηφίσματα με 50% και κάτι εναντίον συνθηκών και αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξανάγιναν δημοψηφίσματα ύστερα από έναν χρόνο και το 51% έγινε 45%, έγινε 40%, έπεσε; Τα σεβάστηκαν; Και πώς άλλαξαν οι λαοί μέσα σε έναν χρόνο; Τους τρομοκράτησαν, τους φόβισαν, τους χειραγώγησαν. Αυτή είναι η εκλογική διαδικασία.
Αναμετράται η χειραγώγηση με τη χειραφέτηση. Νόμιμα ήταν όλα. Δεν έγινε νοθεία σε αυτά τα δημοψηφίσματα. Κάτι τέτοιο δεν καταγγέλθηκε και το πιστεύουμε. Δεν χρειάζεται τώρα η νοθεία, να ψηφίζουν τα δέντρα, όπως γινόταν παλιά, ή να τρώνε πέτρες οι υποψήφιοι στο κεφάλι. Τώρα υπάρχουν πολύ σύγχρονες μέθοδοι. Κύπρος, Σχέδιο Ανάν: Σωστά ήταν εναντίον. Απέκρουσε, όμως, τον κίνδυνο της διχοτόμησης; Όχι. Αίγυπτος, λαϊκή εξέγερση: Ο Μουμπάρακ στη φυλακή εις θάνατον. Σήμερα ο Μουμπάρακ είναι ελεύθερος, απαλλαγμένος από τον θάνατο και σε θάνατο είναι αυτός που τον ανέτρεψε, ο Μόρσι, και με εκλογές. Κοιτάξτε, δεν αρκεί η ψήφος. Γιατί όσον αφορά την ψήφο ο λαός -ένα μέρος- μπορεί να πάρει το πιστόλι και να χτυπήσει στον κρόταφό του, μπορεί να χτυπήσει στον γάμο του Καραγκιόζη άσφαιρα πυρά και μπορεί να πληγώσει τον αντίπαλο –όχι να τον ανατρέψει, δεν γίνεται- και να είναι η αρχή μιας καινούργιας εξόρμησης. Επομένως, το θέμα δεν είναι αυτό καθαυτό το δημοψήφισμα. Και μπορεί να το θέλουν και οι Ευρωπαίοι.
Διότι είτε «ναι» βγει είτε «όχι» πώς θα ερμηνευθεί από τα δυο μπλοκ που αντιπαρατίθενται μεταξύ τους; «Ναι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, «Ναι» στο ΝΑΤΟ, «Ναι» στη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «Ναι» στα εμπάργκο που κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, «Ναι» στη Λευκή Βίβλο, «Ναι» στις λευκές βίβλους, «Ναι» στην Πράσινη Βίβλο, «Ναι» στη συνθήκη της Λισαβόνας, «Ναι» στα καινούργια –τα είπε ο Καραθανασόπουλος, μην τα επαναλαμβάνω- που ετοιμάζονται τώρα, η εμβάθυνση. Είτε «ναι» είτε «όχι» ψηφίσει ο λαός δεν θα υπάρχει ειδοποιός διαφορά στο περιεχόμενο. Πού θα υπάρχει η διαφορά; Στο ποιος θα είναι ο διαπραγματευτής. Ο οδηγός αλλάζει με τις εκλογές του εθνικού Κοινοβουλίου. Το λεωφορείο τον δρόμο που παίρνει δεν τον αλλάζει. Δεν έγινε καμιά ριζική ανατροπή μέσω εκλογών, αλλά και εκεί που έγιναν κάποιες εξεγερτικές διαδικασίες, όταν ο λαός δεν είχε καταλήξει πού πρέπει να πάει, έγινε αυτό το Μουμπάρακ-Μόρσι και δείτε μια σειρά κι από άλλες χώρες.
Εν πάση περιπτώσει, αν θέλετε να κάνετε δημοψήφισμα, βάλτε συγκεκριμένα ζητήματα. Δέχεται ο ελληνικός λαός που έχει καταντήσει ο Ελλάδα «πλασιέ» του ΝΑΤΟ; Βγαίνουν οι διάφοροι Υπουργοί Εξωτερικών, Άμυνας, από εδώ και από εκεί και γίνονται «πλασιέ» του ΝΑΤΟ. Είναι «πλασιέ» του ΝΑΤΟ κυριολεκτικά. Εκτός τώρα αν και το ΝΑΤΟ εκδημοκρατίζεται, πέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορεί να το πιστεύετε αυτό. Αν το πιστεύετε, με γειά σας με χαρά σας, αλλά ο ελληνικός λαός πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά γι' αυτά τα ζητήματα.
Λαϊκή κυριαρχία, όταν υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι –έτσι για να το πω απλά και λαϊκά- δεν υπάρχει. Δεν μπορεί να υπάρχει. Εκφράζεται –λέμε ξανά- θετικότερος, ισχυρότερος, καλύτερος συσχετισμός δυνάμεων. Εμείς θα παλέψουμε γι' αυτό. Το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού που αντικειμενικά τον συμφέρει είναι αυτό που προτείνουμε εμείς. Τέλος, είναι άλλο πράγμα να αναθέτουμε σε μία κυβέρνηση, σε ένα μπλοκ δυνάμεων, να μας θυσιάσει και άλλο πράγμα να αποφασίσουμε εμείς, ο λαός –δεν λέω στενά το ΚΚΕ- τι θυσίες θα καταθέσουμε στο βωμό ενός αγώνα που πραγματικά δεν είναι αγώνας συνηθισμένος, αλλά σκληρή σύγκρουση και αναμέτρηση με όλα τα μέσα. Είναι άλλο πράγμα να εξουσιοδοτήσω κάποιον να με θυσιάσει και άλλο πράγμα να αποφασίσω ως λαός –δεν μιλάμε ως πρόσωπα- τη δική μου τη θυσία».