Επιπλέον, πώς μπορεί κανείς να διαφωνήσει επί της αρχής σε ορισμένα πράγματα, όπως δωρεάν ρεύμα σε τριακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά; Γιατί, όμως, όχι σε όσους δεν πληρώνουν, δηλαδή σε εξακόσιες χιλιάδες νοικοκυριά; Σίγουρα, βέβαια, θα βρεθούν κάποιοι και θα πουν σε εννιακόσιες χιλιάδες ή σε 1 εκατομμύριο.
Μπορεί κανείς να διαφωνήσει με αυτό; Υπάρχει κανείς που μπορεί να είναι εναντίον; Φαντάζομαι πως όχι. Αυτό που θέλω να πω, όμως, είναι ότι, δυστυχώς, όσο περισσότερους δωρεάν ηλεκτροδοτήσουμε σήμερα, τόσο περισσότεροι θα είναι αυτοί που θα το έχουν ανάγκη αύριο.
Φέρνω αυτό το παράδειγμα από το πρόγραμμα της Κυβέρνησης, γιατί διαθέτει αυτήν τη χαρακτηριστική –επιτρέψτε μου να πω- κάπως ξεπερασμένη εκ της πραγματικής εμπειρίας φιλοσοφία, που κόντρα στο ρεύμα της πλειοψηφίας στη Βουλή εγώ θα πω ότι είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου.
Το πρόγραμμα βασίζεται στην αναδιανομή χωρίς πόρους, ενώ θα έπρεπε να προσπαθήσει να αυξήσει τους πόρους, το εισόδημα, τις θέσεις εργασίας, το προϊόν και μετά να αναδιανείμει σε αυτούς που δεν έχουν ή σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Αλλά και πάλι, χωρίς να ξεχνά ότι τα χρήματα δίνονται με κίνητρα, για να πιάσουν τόπο.
Ακόμα και για τους άνεργους, για τους οποίους δεν ακούω και πολλά πράγματα, παρά μόνο επαναπροσλήψεις, σημασία έχει να προσπαθήσεις για πολιτικές που τους εντάσσουν ξανά στην παραγωγική μηχανή της χώρας και όχι απλά να τους μεταφέρεις πολύ λίγα χρήματα.
Ενώ μεγάλο μέρος της χώρας παρακολουθεί από απόσταση τα πράγματα και σε αναμονή, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, βυθίζονται στο κακό. Η οικονομία σταμάτησε, οι τράπεζες έχασαν πάλι δεκάδες δισεκατομμύρια, κανένας δεν ξέρει πόσες επιχειρήσεις θα σωθούν αυτή τη φορά.
Ασχολείται κανείς με αυτό; Η Κυβέρνηση ασχολείται; Τουναντίον: Μέχρι τώρα την απασχολούσε μόνο η διαγραφή του χρέους, μετά τα «ομόλογα ανάπτυξης», τα οποία και εγκατέλειψε. Εξάλλου, γιατί να διαφωνήσει κανείς εκ πρώτης όψεως με τη διαγραφή; Ποιος θα ασχοληθεί όμως με τις επιπτώσεις στις διεθνείς σχέσεις και την εικόνα της χώρας μακροχρόνια; Και όλα αυτά στο ευρωπαϊκό πεδίο, αφού η Κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι η διαγραφή αφορά τα διμερή ευρωπαϊκά δάνεια και τα δάνεια του EFSF.
Κόντρα στο ρεύμα, λοιπόν, εγώ θα πω πως λυπάμαι. Νομίζω πως αυτό δεν πρέπει να γίνει. Ναι, να ζητήσουμε διευκολύνσεις ρευστότητας για το 2015 για τις αυξημένες υποχρεώσεις. Ναι, μπορούμε να έχουμε μια επέκταση αποπληρωμής των δανείων, που δεν είναι επί ζημία των Ευρωπαίων. Αλλά, να τους λέμε ότι «δεν θα σας πληρώσουμε, επειδή έγιναν λάθη στο πρόγραμμα», αυτό ναι μεν χαϊδεύει τα αυτιά των περισσοτέρων εδώ, όμως πρέπει να το προσέξουμε αυτό.
Μας φέρνει απέναντι στο μέσο ευρωπαίο πολίτη, που θα στραφεί έτσι αργά ή γρήγορα εναντίον μας.
Το καλό ευρωπαϊκό κλίμα δεν είναι τα facebook like του κ. Βαρουφάκη, είναι η ευρωπαϊκή μεσαία τάξη, που παρακολουθεί σιωπηλή και μετά δίνει τις εντολές στους πολιτικούς της. Αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, τσιμουδιά για τον αγωνιστή ιδιοκτήτη ξενοδοχείου στο Σταυρό Θεσσαλονίκης, που προσπαθεί να σώσει την επιχείρησή του με νύχια και με δόντια. Τσιμουδιά για τον κτηνοτρόφο στο Λαγκαδά που είναι σε απόγνωση. Τσιμουδιά για τη φορολόγηση των αγροτών από το πρώτο ευρώ. Τσιμουδιά για τις γαλακτοβιομηχανίες που κλείνουν, έχοντας επιδοτηθεί από το ελληνικό δημόσιο. Τσιμουδιά για τις ζημίες των αγροτών και των κτηνοτρόφων που φορολογούνται. Τσιμουδιά για τον ελεύθερο επαγγελματία με το άδειο μπλοκάκι και την λίστα γεμάτη φόρους στην εφορία. Τσιμουδιά για τον βιοτέχνη που προσπαθεί να σώσει τη δουλειά και τις θέσεις εργασίας των φίλων και των υπαλλήλων του.
Αυτά είναι λεπτομέρειες για τη ριζοσπαστική αριστερά των ιδεών; Ναι, κυρίες και κύριοι. Είναι αυτοί που παρακολουθούν τα πάνω-κάτω του ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει ότι ενδιαφέρεται για τους φτωχούς και την παραγωγική μηχανή της χώρας, αλλά η Κυβέρνησή του είναι πανέτοιμη –θα έλεγα- να επαναπροσλάβει όλα τα γνωστά πρόσωπα στις τράπεζες, τους γνωστούς υπαλλήλους, που κατά σύμπτωση είναι πάντα διαθέσιμοι για κάθε κυβέρνηση.
Τώρα προσθέτετε στην κατάσταση αυτή και τις διάφορες εξαγγελίες περί πρόσθετης φορολόγησης των λεγόμενων υψηλών, αλλά και μεσαίων εισοδημάτων, με αποκορύφωμα την επαχθή φορολόγηση των καταθέσεων ως περιουσιακό στοιχείο του Ε9, το οποίο μας είχε διαβεβαιώσει ο κ. Σταθάκης ότι δεν πρόκειται να γίνει. Έτσι θα έχετε ένα πλήρες μενού καταστροφικής πολιτικής.
Είναι το πρώτο μάθημα στη μακροοικονομική που κάνει ένας φοιτητής, ότι οι αποταμιεύσεις επενδύονται. Αλλά εσείς προτιμάτε να τους πείτε να βάλουν στα σεντούκια τα χρήματα, γιατί σε κάθε περίπτωση, όπως γίνεται στον σινορωσικό καπιταλισμό, το κόμμα μοιράζει τα λεφτά και διευθύνει την οικονομία. Μήπως αυτό είναι το πρότυπό σας;
Η Κυβέρνηση διαπαιδαγωγεί τους πολίτες, κλείνοντάς τους το μάτι και λέγοντας: «Εγώ λέω να σου δώσω μια αύξηση, θα κάνω 12.000 ευρώ το αφορολόγητο κ.ο.κ και άσε το κράτος που σε ταλαιπωρεί να κουρεύεται».
Η πολιτική ως κλείσιμο ματιού έχει ένα όνομα: Παλαιοκομματισμός. Πολιτική με τα λεφτά των άλλων, πολιτική με δανεικά και με λόγια του αέρα δεν γίνεται. Και ακόμη και εάν συνέβαινε να αγνοήσει κανείς τις εκκλήσεις και να τεθεί σε προτεραιότητα μια λογική συμφωνία με τους εταίρους και γρήγορα η οικονομία να επανερχόταν και να πετύχει το 2-3% ανάπτυξης, που είχε προβλεφθεί για φέτος, θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος λογικός της Κυβέρνησης, ότι «πρώτα θα βρούμε τα λεφτά από το λαθρεμπόριο, για παράδειγμα, και μετά να δούμε τις παροχές».
Ούτε αυτό, όμως, θέλετε. Δυστυχώς, εσείς φαίνεται να επιλέγετε το κλείσιμο του ματιού και σε μία θάλασσα φουρτουνιασμένη να οδηγείτε το πλοίο. Και όπως έλεγε και ο Πουλαντζάς, να κάνετε τιμονιέρισμα με το μάτι.
Τέλος, ακούσαμε και πάλι πριν μόλις λίγες ώρες από τον κ. Βαρουφάκη ότι το μνημόνιο κατά το 70% είναι σωστό, κάτι που επιβεβαίωσε και ο κ. Φίλης, άλλωστε, πριν από λίγο. Αλήθεια, ο κύριος Πρωθυπουργός το ξέρει αυτό; Οι Βουλευτές της αριστερής πτέρυγας το γνωρίζουν;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση έχει κηρύξει ανένδοτο σε δανειστές και Ευρωπαίους. Αυτό πολιτικά την ευνοεί συγκυριακά, αλλά το βαρύ κόστος –που το απεύχομαι!- θα πέσει στην παραγωγική μηχανή της χώρας. Προειδοποιώ ότι ο λογαριασμός τότε θα έρθει υψηλός. Και μη μας πείτε ότι φταίμε εμείς και οι δανειστές. Δεν είστε πλέον Αντιπολίτευση. Και μην ξεγελιέστε από τη συναίνεση του κόσμου, γιατί πολύς κόσμος παρακολουθεί πράγματι με αγωνία τα πέρα-δώθε της Κυβέρνησης και του κ. Βαρουφάκη. Εμείς, όμως, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πέλεκυς θα είναι βαρύς στις πλάτες του λαού, στην περίπτωση που η χώρα πέσει σε ατύχημα, πράγμα το οποίο –το επαναλαμβάνω- απεύχομαι με όλες μου τις δυνάμεις. Δυστυχώς, όμως, η πολιτική σας το καθιστά πλέον πιθανό.
(Η διεθνολόγος Αικατερίνη Μάρκου είναι βουλευτής Θεσσαλονίκης με το κόμμα ΠΟΤΑΜΙ)