Ο δικηγόρος των δύο θυμάτων- μηνυτών στην υπόθεση του Λιγνάδη κάνει λόγω για συγκεκριμένη μέθοδο προσέγγισης,παραπλάνησης η οποία σε σειρά πολλών ετών είναι σχεδόν πανομοιότυπη.
Για τη «θαμμένη» δικογραφία του 1984, που αφορούσε αποπλάνηση ανηλίκου από τον Δημήτρη Λιγνάδη, μίλησε ο δικηγόρος, Ιωάννης Βλάχος.
Ο δικηγόρος δύο μηνυτών στην υπόθεση Λιγνάδη κάνει λόγω για συγκεκριμένη μέθοδο προσέγγισης, η οποία σε σειρά πολλών ετών είναι σχεδόν πανομοιότυπη.
Ο κ. Βλάχος είπε χαρακτηριστικά: «Αποδεικνύεται από αυτό το υλικό που ήρθε δημοσιογραφικά στο φως της δημοσιότητας ότι καρμπόν δεν ήταν οι μηνύσεις, αλλά η μέθοδος προσέγγισης, η οποία σε σειρά πολλών ετών είναι σχεδόν πανομοιότυπη. Δηλαδή ακολουθείται μία μεθοδολογία, είναι η προσέγγιση, η παραπλάνηση, η αποπλάνηση. Η προσέγγιση, ειδικά στα θύματα, που γινόταν σε δημόσιο χώρο, όπως στις περιπτώσεις που εκπροσωπώ εγώ ο ίδιος ήταν δημόσια, μετά ακολουθούσε η παραπλανητική υπόσχεση και μετά η αποπλάνηση που ήταν η ολοκλήρωση της πρόθεσης. Αποδείχτηκε λοιπόν ότι οι δικαστές γνώριζαν και πολύ ορθώς αποφάσισαν». Με προσέγγιση, παραπλάνηση, υποσχέσεις αλλά και μεθόδους βίας, μια ολόκληρη επεξεργασμένη στρατηγική επί πολλά χρόνια..
Η δικογραφία – ντοκουμέντο
Στις 3 Οκτωβρίου 1984 ένας δεκατετράχρονος μαθητής (ο Δ.Π.) πηγαίνει, τρέχοντας, σπίτι του και καταγγέλλει στην μητέρα του ότι του επιτέθηκε σεξουαλικά ένας μεγαλύτερος άντρας, ηλικίας 20 ετών.
Λίγη ώρα αργότερα μάνα και γιος βρίσκονται στο Αστυνομικό Τμήμα στρεφόμενοι, μέσω έγκλισης, κατά ενός εικοσάχρονου φοιτητή φιλολογίας, σπουδαστή της δραματικής σχολής του εθνικού θεάτρου.
Λίγη ώρα αργότερα ο φερόμενος ως θύτης συλλαμβάνεται. Πρόκειται για το Δημήτρη Λιγνάδη. Τρία χρόνια μετά και συγκεκριμένα στις 24 Σεπτεμβρίου 1987 υπόθεση φτάνει στο ακροατήριο.
Στο εδώλιο, κάθεται ο 23χρονος, τότε, Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος κατηγορείται για το αδίκημα της αποπλάνησης παιδιού. Ενώπιον των τακτικών δικαστών προσέρχεται η μητέρα του ανήλικου η οποία δηλώνει ότι ανακαλεί την έγκληση!
Το δικαστήριο, τηρώντας το νόμο, παύει οριστικά την δίωξη. Ο νεαρός Λιγνάδης αφήνεται ελεύθερος, με λευκό ποινικό μητρώο. Τα επόμενα χρόνια η επαγγελματική του ανέλιξη και η σταδιοδρομία είναι ραγδαία. Σήμερα, 37 χρόνια μετά το μακρινό 1984, ο προφυλακισμένος, πλέον, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου βρίσκεται αντιμέτωπος και πάλι με τον εφιάλτη καταγγελιών όχι για αποπλάνηση, αλλά για βιασμό ανηλίκων.