Σε άρθρο του, στην Ημερησία, με το οποίο σκιαγραφεί το αποτέλεσμα της κάλπης για τη μάχη των πρωταγωνιστών στην κούρσα διαδοχής, γράφει χαρακτηριστικά: «Αν ο πρώτος γύρος ήταν μια καθαρή πολιτική ήττα του Σαμαρά και της δεξιάς πτέρυγας με τους δύο εκπροσώπους της, ο Καραμανλής ηττήθηκε στον δεύτερο γύρο». Και αμέσως μετά περνάει στον λόγο και εξηγεί: «Εκείνο που απορρίφθηκε δεν ήταν φυσικά η στρατηγική του, του μεσαίου χώρου.
Αλλά η παρέμβασή του υπέρ ενός υποψηφίου». «Αυτή θεωρήθηκε πατερναλιστική», τονίζει ο κ. Λούλης, επισημαίνοντας παράλληλα πως «η ουσιαστική εμπλοκή του στα κομματικά έγινε μάλιστα μετά από χρόνια αποστασιοποίησης και σιωπής». «Αυτά ενόχλησαν», παρατηρεί, «γι' αυτό δεν μπόρεσε να επηρεάσει τις εξελίξεις». «Και εδώ λοιπόν», εκτιμά, «είχαμε μια ακόμη "επανάσταση" των ψηφοφόρων!». Με άλλα λόγια, ο κ. Λούλης εντοπίζει δύο πολιτικά λάθη του: τη σιωπή του από το 2009 μέχρι σήμερα και τον ξαφνικό αρχηγικό του παραγοντισμό...