Θυμήθηκα ότι τον Μάιο του 2012 ο κ. Τσίπρας επισκέφτηκε τη Γαλλική πρωτεύουσα για να συμπαρασταθεί στον κ. Μελανσόν της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και να πει το περιβόητο «Ολαντρέου» για τον Πρόεδρο Ολάντ. Και λίγες ημέρες μετά πήγα εγώ προσκεκλημένος του Προέδρου Ολάντ στο Μέγαρο των Ιλισίων, προκειμένου να του εξηγήσω την κατάσταση στην Ελλάδα -ήταν νωπός Πρόεδρος τότε- και να τον παρακαλέσω, να του ζητήσω να βοηθήσει τη χώρα μας. Τη χώρα μας! Όχι το Κόμμα μου ή την κυβέρνησή μας.
Και στις 19 Φεβρουαρίου του 2013 θυμήθηκα ότι πραγματοποιήθηκε η προηγούμενη επίσκεψη του Προέδρου Ολάντ στην Αθήνα, όπου είχαμε την ευκαιρία να τον υποδεχτούμε και να συζητήσουμε μαζί του εις βάθος, αλλά ο κ. Τσίπρας χαιρέτιζε τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά του μνημονίου, συμπεριλαμβανομένης και της επίσκεψης Ολάντ. Και, βέβαια, ο Πρόεδρος Ολάντ δεν θέλησε να συναντήσει τότε την Αξιωματική Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θεωρούσε ότι είναι προσβλητική, αντιπαραγωγική, ότι δεν βοηθάει ούτε την ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά ούτε την εθνική προοπτική διάσωσης και ανάταξης της χώρας.
Χαίρομαι για τη μεταστροφή και θεωρώ ότι είναι ωφέλιμη για τον τόπο. Όμως, δεν υπάρχει και ένα στοιχείο πολιτικού κυνισμού, το οποίο σε σοκάρει όταν η μεταστροφή γίνεται με τόσο ακραίο, τόσο κραυγαλέο τρόπο;
Ακριβώς, λοιπόν, επειδή έχει γίνει αυτή η ιστορικά πρωτοφανής και δημοκρατικά αδικαιολόγητη μεταστροφή, γιατί προδόθηκαν οι εντολές που έδωσε ο ελληνικός λαός και στις εκλογές του Ιανουαρίου και στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνησή του ψάχνουν κάποιο αφήγημα. Τώρα είναι όψιμοι μνημονιακοί. Τώρα είναι, θα έλεγα, ζηλωτές. Δεν διαπραγματεύονται καθόλου. Υιοθετούν και θεσπίζουν τις πιο σκληρές εκδοχές των μέτρων που οι ίδιοι κατέστησαν αναγκαία, γιατί αν η χώρα συνέχιζε στον δρόμο που βρισκόταν τον Δεκέμβριο του 2014, θα θέλαμε πολύ λίγη προσπάθεια, ενώ τώρα θέλουμε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια προκειμένου να ξαναβρούμε τους ρυθμούς του Δεκεμβρίου του 2014.
Αυτό το νέο αφήγημα τι είναι; Είναι η αποκατάσταση της δικαιοσύνης; Είναι ο αγώνας κατά της αδιαφάνειας και της διαπλοκής; Είναι η επιδίωξη ο φτωχός να βοηθήσει τον φτωχότερο μέσα από μια αναδιανομή που τελικά εξοντώνει τα μεσαία και μικρομεσαία στρώματα σε όλα τα επίπεδα; Η πολιτική αυτή εξυπηρετείται από τον παράδοξο σοσιαλισμό των υπερηλίκων και ιδίως των συνταξιούχων, όπου όταν φτάνουμε στην ηλικία της συνταξιοδότησης είμαστε αναγκαστικά όλοι κάτω από το πέπλο του εξισωτισμού, ανεξαρτήτως του τι έκανε πριν κάποιος στη ζωή του και τι έχει συνεισφέρει στο ασφαλιστικό σύστημα;
Αυτή, λοιπόν, η μεταστροφή, αυτή η μεγάλη πολιτική εξαπάτηση, ο απόλυτος κυνισμός, έχει ανάγκη πράγματι από κάποιους εξωραϊσμούς καταρχάς για να διατηρηθεί η δική σας αντοχή, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, προκειμένου εσείς να μπορείτε να ψηφίζετε τα μέτρα, τα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια λοιδορούσατε, κατακρίνατε ως αντιλαϊκά, ως επικίνδυνα. Και τώρα, βεβαίως, είστε υποχρεωμένοι να τα ψηφίζετε και να «γλείφετε», όπως έχω πει κατ' επανάληψη, εκεί που «φτύνατε». Άρα, θέλετε κάποια προσχήματα.
Το νομοσχέδιο για τα μέσα ενημέρωσης εντάσσεται στα προσχήματα αυτά. Διότι εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι η αντιμνημονιακή δημαγωγία, αυτό που έγινε τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια στη χώρα, οι ψευδαισθήσεις, τα ψέματα, η υπονόμευση της ενότητας του ελληνικού λαού, της ενότητας του έθνους δεν βασίστηκε μόνον στην αντιμνημονιακή Αντιπολίτευση που βρήκε το κύμα της δυστυχίας και της δυσκολίας του ελληνικού λαού για να αλλάξει εκλογικό μέγεθος, βασίστηκε και στα μέσα ενημέρωσης, στον τρόπο με τον οποία τα μέσα ενημέρωσης χειρίστηκαν την προσπάθειά μας αυτή.
Έχω πολύ έντονη την ανάμνηση του πώς το επικοινωνιακό σύστημα της χώρας αντιμετώπισε τη δική μου περίοδο στο Υπουργείο Οικονομικών και πώς αντιμετώπισε την περίοδο του κ. Βαρουφάκη, του ανθρώπου που έβλαψε οργανωμένα και συνειδητά την πορεία της χώρας, που προκάλεσε με την εντολή ή την ανοχή του κ. Τσίπρα, μια τεράστια βλάβη στον ελληνικό λαό, στους πολίτες, στις επιχειρήσεις, στα νοικοκυριά.
Μετρήστε τις ώρες προβολής, τις ώρες της τηλεοπτικής μυθοποίησης και δείτε τις πρωινές εκπομπές των τελευταίων έξι ετών. Δείτε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εξηγούν πώς καταστρέφεται το ασφαλιστικό σύστημα και συγκρίνετε αυτές τις ατελείωτες τηλεοπτικές ώρες στις πρωινές εκπομπές με τα στελέχη και τους συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, με την Επιτροπή Σοφών του κ. Κατρούγκαλου και τις προτάσεις που τώρα παρουσιάζει η Κυβέρνηση. Αυτά είναι τα διαπλεκόμενα και κατεστημένα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα!
O ιστορικός τους μέλλοντος θυμάται, επίσης, ότι η κατανομή των αδειών και το τοπίο των μέσων ενημέρωσης διαμορφώθηκε το 1989 στην Ελλάδα με την καθοριστική συμμετοχή του τότε ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, που έπαιξε ρόλο διότι ήλεγχε τα Υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης. Ο κ. Κωνσταντόπουλος και ο κ. Κουβέλης ήταν καθοριστικοί παίκτες στην κατανομή των αδειών τότε. Και τώρα έρχεται το νομοσχέδιο αυτό!
Το νομοσχέδιο, όπως είπα και προχθές, εμφανίζεται ως κάτι καινοτομικό και μοντέρνο, ως κάτι ριζοσπαστικό και διαφανές; Έχω κάνει πολλές προβλέψεις από το Βήμα αυτό, που δυστυχώς επαληθεύονται. Σε λίγους μήνες θα δείτε τι κατάσταση θα έχει διαμορφωθεί στην πράξη.
Το νομοσχέδιο, λοιπόν, που σήμερα με την Πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ θα καταστεί νόμος του κράτους, είναι ένα κραυγαλέο εργαλείο αδιαφάνειας και διαπλοκής είτε εφαρμοστεί είτε δεν εφαρμοστεί.
Πρώτη εκδοχή: Δεν εφαρμόζεται ή καθυστερεί να εφαρμοστεί. Οι υφιστάμενοι σταθμοί εξακολουθούν να λειτουργούν υπό εκβιασμό. Δεν υπάρχει καν Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης με νόμιμη συγκρότηση.
Δεύτερη εκδοχή: Εφαρμόζεται ταχύρρυθμα. Οι υφιστάμενοι σταθμοί χάνουν το νόμιμο έρεισμά τους, την άδειά τους, και παύουν να λειτουργούν. Αυτό σημαίνει πτώχευση των ανωνύμων εταιρειών, με επιπτώσεις όχι για τους μετόχους, οι οποίοι μπορούν να εκφραστούν με άλλα εταιρικά σχήματα -είτε απευθείας είτε μέσω άλλων προσώπων- σημαίνει πολλά για τους εργαζόμενους που θα απολυθούν, περιμένοντας μία αποζημίωση που δεν θα έρθει. Σημαίνει πολλά για τα ασφαλιστικά ταμεία που θα χάσουν αυτά που έχουν να παίρνουν. Σημαίνει πολλά για το Δημόσιο που δεν θα εισπράξει έσοδα από φόρους. Σημαίνει πολλά για τις τράπεζες που ανήκουν στο χαρτοφυλάκιο του Δημοσίου και για τον τραπεζικό δανεισμό στα μέσα ενημέρωσης.
Ας πούμε ότι θα δοθούν και οι νέες άδειες. Νέες άδειες σε ποιους; Είπα προχθές: Γιατί διατηρούνται οι διατάξεις περί απαγορεύσεων συγκεντρώσεων και οι διατάξεις περί του περιβοήτου «βασικού μετόχου», αλλά αλλάζουν οι διατάξεις για την ονομαστικοποίηση; Διότι έτσι όπως είναι το άρθρο 4 και το άρθρο 5 δεν υπάρχει τελικά καμία ονομαστικοποίηση.
Σιωπά η Κυβέρνηση. Δεν δέχεται την πρότασή μου -ανεξαρτήτως αν η εταιρεία είναι αλλοδαπή ή ημεδαπή, κοινοτική ή μη κοινοτική, ανεξαρτήτως υποχρέωσης ονομαστικοποίησης- να ανατίθεται σε διεθνή ελεγκτική εταιρία η εντολή να διενεργήσει έλεγχο και να λέει με έκθεσή της ποιος είναι ο πραγματικός επιχειρηματίας, ο ωφελούμενος, και από πού αποκτήθηκαν τα οικονομικά μέσα της εταιρείας. Δεχθείτε το. Θα απολογηθείτε κάποτε, ιστορικά, αν δεν το δεχθείτε εν έτει 2015.
Και, βεβαίως, πόσες άδειες σε ψηφιακό περιβάλλον. Δεν υπάρχει σπάνις συχνοτήτων. Αφήστε να εκφραστεί όποιος εκπληροί τις προϋποθέσεις του νόμου και όχι μόνο επιχειρηματίες. Αφήστε να εκφραστούν κοινωνικοί φορείς. Αφήστε να εκφραστεί η Εκκλησία. Δείτε τι θα κάνετε με τους περιφερειακούς σταθμούς. Μην τους πνίγετε. Δείτε την τροπολογία που έχει καταθέσει το δικό σας Κόμμα για τους δημοτικούς σταθμούς με αφορμή τη δημοτική τηλεόραση της Θεσσαλονίκης.
Πρέπει να υπάρξει πολυφωνία, η οποία δεν είναι μόνο επιχειρηματική. Απαντήστε, «Ναι, καθορίζεται το τίμημα ανά κατηγορία αδειών». Η δημοπρασία θα γίνεται χωριστά ανά άδεια, κάθε φορά που αδειάζει μία άδεια ή πάντα για όλες τις άδειες; Η διαφορά είναι τεράστια, γιατί το τίμημα εξαρτάται από το συνολικό τοπίο και το συνολικό αριθμό των αδειών, που πρέπει –επαναλαμβάνω- να είναι ο μέγιστος δυνατός σύμφωνα με τις ψηφιακές δυνατότητες, αλλιώς παραβιάζεται το δικαίωμα πρόσβασης στην ενημέρωση και η πολυφωνία.
Και, βεβαίως, τι σημασία έχει να προσφέρει κάποιος στη δημοπρασία παράλογο επιχειρηματικά και οικονομικά τίμημα; Γιατί να το κάνει αυτό; Χρειάζεται μια εξήγηση. Πρέπει να εξηγεί κάποιος όταν προσφέρει παράδοξα μεγάλο τίμημα. Γιατί δεν επενδύει οικονομικά, αλλά κάτι άλλο κάνει που δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό. Και είναι περίεργο; Είναι σκοτεινό; Άρα, το υπερβολικό τίμημα δεν είναι επιτυχία του κράτους επειδή πήρε κάποια χρήματα. Είναι αποτυχία του κράτους δικαίου και της διαφάνειας.
Και ενοποιήστε την εποπτεία, διότι, το Σύνταγμα καθιστά αρμόδιο Όργανο απευθείας το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Μην προσβάλλετε την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων ως Όργανο που προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Κοινοτική Νομοθεσία. Αποσαφηνίστε τη σχέση της Επιτροπής Ανταγωνισμού και του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης στα θέματα της συγκέντρωσης.
Και πείτε, εσείς που είστε οι αντίπαλοι της διαπλοκής, γιατί ικανοποιείστε με τις ρυθμίσεις του 2002, του 2005 για τον βασικό μέτοχο; Είναι όλα καλά; Είναι επαρκή, δηλαδή, όλα αυτά που έχουμε κάνει. Ομολογήστε την επάρκεια των ρυθμίσεων, όπως αυτές έχουν ερμηνευτεί από τη νομολογία και του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επαρκείς οι εγγυήσεις και οι ρυθμίσεις; Τις σέβεστε και τις διατηρείτε. Τότε τι λέτε συνεχώς ότι κάτι έχει συμβεί και χρειάζεται περαιτέρω παρέμβαση; Δεν κάνετε την περαιτέρω παρέμβαση. Άρα, αποδέχεστε ότι είναι επαρκές το θεσμικό πλαίσιο.