Μία απάντηση υπάρχει και είναι μονολεκτική: Συντρίμμια, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτά κληρονόμησε η παρούσα Κυβέρνηση και με έναν τρόπο θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Θα πρέπει να προχωρήσει το Παράλληλο Πρόγραμμα, που είναι εδώ, που δεν φεύγει, που θα ολοκληρωθεί. Θα πρέπει να ανακουφιστούν οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και να επιλυθούν προβλήματα από τη μακροχρόνια οικονομική κρίση.
Επιτρέψτε μου να μιλήσω αυτήν τη στιγμή για τη νομοθετική ρύθμιση που αφορά το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Είναι σημαντική η ιστορία του και πολύ μεγάλη η προϊστορία του.
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δίχασε και ένωσε ταυτόχρονα εχθρούς και φίλους του. Δίχασε ως προς τη σκανδαλώδη λειτουργία και ίδρυσή του. Η κατασκευή του κτηρίου θεωρήθηκε οικολογικό σκάνδαλο και προκάλεσε –θυμίζω- κινητοποιήσεις κατά τη δεκαετία του '80. Παρ' όλα αυτά, το κτίριο τελείωσε και άρχισε να λειτουργεί υπό την ευθύνη του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ένωσε το κοινό με τις παραστάσεις του σε ένα περιβάλλον αναμφισβήτητα κόσμημα για τη χώρα μας και ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός επιχορηγήθηκε από το κράτος και αποτέλεσε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.
Σε περιόδους ευμάρειας ακόμη ακολούθησε μια κοστοβόρα πολιτική μετακλήσεων διάσημων ονομάτων από το εξωτερικό, ενώ υποβάθμιζε το γηγενές δυναμικό, οργανώνοντας λίγες δικές του, αλλά πάντα πανάκριβες, πολυδάπανες παραγωγές.
Βεβαίως, οι πόροι που του εξασφάλιζε η πολιτεία το διευκόλυναν αποφασιστικά ως προς το έργο του. Ταυτόχρονα, όμως, αδυνάτιζαν την οικονομική ενίσχυση σε μια σειρά από άλλους φορείς, όπως η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τα κρατικά θέατρα, η Λυρική Σκηνή ή άλλες κρατικές ορχήστρες κλπ.
Γιατί τώρα, λοιπόν, να αναλάβει αυτό το πολυδάπανο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το Δημόσιο;
Το Μέγαρο Μουσικής, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν έμεινε στις αρχικές εγκαταστάσεις του, που είναι αναμφισβήτητα υποδειγματικές για τον τόπο και για τον πολιτισμό. Επεκτάθηκε κτιριολογικά, συνάπτοντας μεγάλα και δυσκόλως εξυπηρετήσιμα δάνεια.
Αυτή η φαραωνική επέκτασή του τετραπλασίασε τα ούτως ή άλλως πολλά χρέη του. Οι τράπεζες, όμως, που δεν είναι και οι πιο διακεκριμένοι φιλότεχνοι οργανισμοί, απαιτούσαν την εγγύηση των χρημάτων τους. Ποιος θα αναλάμβανε αυτή τη γενναία δέσμευση; Τη λύση έδωσαν εννέα Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, που δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές του 2012 βάζουν εγγυητή των δανείων το Ελληνικό Δημόσιο. Το Ελληνικό Δημόσιο, λοιπόν, γίνεται τριτεγγυητής σε αυτό με το απίστευτο ποσό των 420 εκατομμυρίων ευρώ.
Όπως και να έχει, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μπορούμε να απαλλαγούμε από το Μέγαρο Μουσικής; Όχι, αυτά τα χρήματα το Δημόσιο θα τα πληρώσει ούτως ή άλλως. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Να το πουλήσουμε; Δεν νομίζω να βρεθεί αγοραστής για κάτι τέτοιο. Να το κλείσουμε; Όχι βέβαια, και για λόγους πολιτισμικούς, αλλά κυρίως για λόγους πείσματος στα πολύ δύσκολα. Πρέπει, λοιπόν, να το αναλάβει αποκλειστικά το Δημόσιο.
Με το παρόν νομοσχέδιο, λοιπόν, προβλέπεται ρητώς η πλήρης ανάληψη της υποχρέωσης αποπληρωμής από το Ελληνικό Δημόσιο των δανείων του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και με το άρθρο 5 περιέρχεται η πλήρης κυριότητα στο ελληνικό κράτος με όλη του την περιουσία. Ανατίθεται επί τριακονταετία η χρήση του μεταβιβαζόμενου κτιριακού συγκροτήματος στον ΟΜΜΑ, εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητά του και ταυτόχρονα εξυπηρετούνται οι ανάγκες του Δημοσίου για την παροχή πολιτιστικών αγαθών προς όφελος της κοινωνίας.
Πρέπει, λοιπόν, να συνεχιστεί το καλλιτεχνικό έργο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με κοινωνικό προσανατολισμό, με όλους τους φορείς πολιτισμού στη χώρα μας, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Λυρική Σκηνή, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών.
Επιτέλους, πρέπει να πούμε ότι στεγάζεται εκεί το Θεατρικό Μουσείο. Το Θεατρικό Μουσείο, που πολλές κυβερνήσεις, πάμπολλοι Υπουργοί Πολιτισμού το άφηναν στη μοίρα του, άφηναν στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου Αθηνών να σαπίζουν μέσα θησαυροί του ελληνικού θεάτρου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Νικήτας Κακλαμάνης): Στο υπόγειο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ: Ναι, θα ήθελα να το σημειώσω και εγώ, κύριε Πρόεδρε, όπως θέλω να σημειώσω ότι ήδη στεγάζεται στο Μέγαρο και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Αυτά γίνονται τώρα.
Πρέπει, λοιπόν, να δοθεί έμφαση στη συνέχιση της λειτουργίας του Μεγάρου, στην εκπαιδευτική του λειτουργία, στις εκπαιδευτικές συναυλίες, στα μουσικά εργαστήρια, τα masterclasses , τα συνέδρια, τις διαλέξεις κλπ.
Να σημειώσω, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ, από την αντιπολίτευση ακόμη, ήταν το Μέγαρο να περάσει στο Δημόσιο.
Πρέπει να διευρυνθεί, λοιπόν, το κοινωνικό του έργο, να έρθει σε μεγαλύτερη επαφή με τη ζώσα καλλιτεχνική παραγωγή του τόπου, με τους νέους, με κοινωνικά στρώματα που σήμερα δεν έχουν πρόσβαση στο Μέγαρο, να λειτουργήσει με διαφάνεια, αξιοκρατία, ισονομία και πλουραλισμό στις επιλογές.
Το Μέγαρο προκάλεσε τον θαυμασμό αλλά και τον θυμό του κοινού, σε μια περίοδο ανευθυνότητας, κοινωνικής αδικίας και χλιδάτης ξιπασιάς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ελπίζουμε, λοιπόν, σε ένα Μέγαρο Μουσικής φιλικό σε αυτόν που το στηρίζει ηθικά και υλικά, στον ελληνικό λαό.
Χαιρετίζω, λοιπόν, αυτή τη νομοθετική ρύθμιση και σας καλώ να την ψηφίσετε.