Το συγκλονιστικώτερον γεγονός του καιρού μας είναι ο διωγμός των Χριστιανών – ασύλληπτης εντάσεως και εκτάσεως διωγμός των Χριστιανών καθ' όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου – έγραφε τις ημέρες των Χριστουγέννων, προ ετών, ο αναλυτής ενός εγκρίτου δυτικού περιοδικού. Και προσέθετε: Έτι συγκλονιστικώτερον είναι το γεγονός της νεκρικής σιγής των ιθυνουσών ελίτ του κόσμου τούτου, συμπεριλαμβανομένων, φευ, των Εκκλησιών.
Πράγματι! Χριστιανοί σφάζονται, σταυρώνονται, βιάζονται, εξευτελίζονται εν μέση οδώ, καθημερινώς.
Από την Νιγηρία, το Τσαντ, την Αίγυπτο, την Ινδονησία, το Σουδάν, την Συρία, την Μεσοποταμία μέχρι την Αγγλία, την Ολλανδία ή την Σουηδία. Εν τούτοις, δεν είδαμε ούτε ακούσαμε να εξαπολύεται καμμία εκστρατεία συμπαραστάσεως υπέρ των μυριάδων θυμάτων από τα θηριώδη δυτικά «ειδησεογραφικά» χαλκεία. Ούτε από την «προοδευτική διανόηση» των επαγγελματιών αντι-ρατσιστών. Ούτε από το διεθνές παρακράτος των ούτω καλουμένων «Μ.Κ.Ο.». Ούτε από την υπερεθνική γραφειοκρατική ελίτ του υβριδικού ολοκληρωτικού μορφώματος της ούτω καλουμένης «Ε.Ε.». Ούτε από Δυτικά Κράτη και Κυβερνήσεις.
Και το πικρώτερον: Ούτε καν από τους Προκαθημένους ή τις συλλογικές ιθύνουσες ελίτ των Χριστιανικών Εκκλησιών – το Βατικανό, το Φανάρι ή τις ανά χώραν Επισκοπικές Συνόδους των Ευαγγελικών Εκκλησιών. Το πολύ να ψέλλισε κάποιος εκπρόσωπος των προαναφερθεισών Εκκλησιών κάποτε κάποιαν γενικόλογη κουβέντα, εκφράσας «λύπην» για τα συμβαίνοντα (χωρίς, φυσικά, να κατονομάσει δράστες και τα τοιαύτα – μη δώσουμε δα τροφή στην ...«Ισλαμοφοβία»!) Μόνη εξαίρεσις, καθ' α ενθυμούμεθα, το Πατριαρχείον Μόσχας και πασών των Ρωσσιών, ιδιαιτέρως δε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων Αλφέγιεφ, ο οποίος εκάλεσε, προ ετών, τον Πρόεδρο της Ρωσσικής Ομοσπονδίας κ. Πούτιν να ενεργήσει προς υπεράσπισιν των δεινώς χειμαζομένων Χριστιανών – όπερ και έπραξε ο ηγέτης της Ρωσσίας.
Οι λοιποί, όμως; Η Ρώμη; Το Φανάρι; Η Αθήνα; Η Καντερβουρία; Οι Ευαγγελικές Εκκλησίες της Ευρώπης; Όχι μόνον δεν «χάλασαν τον κόσμο» για τα φρικτά μαρτύρια των Χριστιανών στην Εγγύς και Μέση Ανατολή και σε ολόκληρον τον πλανήτη, αλλά, τουναντίον, αποτελεί, πλέον, κοινή διαπίστωση ότι οι Χριστιανικές Εκκλησίες της Ευρώπης εργάζονται υπέρ της υποθέσεως του ισλαμικού εποικισμού της γηραιάς ηπείρου.
Όπως ορθώς παρατηρεί η διαπρεπής Ισραηλινή ιστορικός Bat Ye'or, εκκλησιαστικοί ηγέτες κηρύσσουν, από πολλού χρόνου, την κατάργηση των εθνικών συνόρων και των «κακών» εθνικισμών, με σκοπό την ζεύξη των δύο ακτών της Μεσογείου. Και υπενθυμίζει ότι η πολιτική της μαζικής ισλαμικής μεταναστεύσεως προς την Ευρώπη (την οποίαν σχεδίασε και προωθεί συστηματικώς, από δεκαετιών, η ούτω καλουμένη «Ε.Ε.») υποστηρίζεται από ένα «γενναιόδωρο» Κλήρο, ο οποίος έχει αναφανδόν ταχθεί υπέρ των «ανοικτών συνόρων» και της ανεξελέγκτου μεταναστεύσεως, συνοδευομένης μάλιστα υπό της παροχής πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων στους Μωαμεθανούς εποίκους.
Βεβαίως, η στάσις των Εκκλησιών δεν αποτελεί «novum». Από της εποχής της Αλώσεως της Βασιλευούσης ακόμη – αφ' ότου ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής εγκατέστησε τον Γεννάδιο-Σχολάριο ως πρώτον «κατοχικό» Πατριάρχη – και καθ' όλην την μακραίωνη διάρκεια της ισλαμικής κατακτήσεως, αναρίθμητα υπήρξαν τα παραδείγματα Πατριαρχών και ανωτέρων, ιδίως, κληρικών, οι οποίοι διά της στάσεώς τους ανεδείχθησαν εις υποδείγματα «dhimmitude». Ο όρος προέρχεται εκ της αραβικής λέξεως «dhimmi» και αναφέρεται στους υποδουλωθέντες στην ισλαμική κυριαρχία Μη Μουσουλμάνους – άτομα ή λαούς – που απεδέχθησαν την ταπεινωτική υπαγωγή τους στην ισλαμική εξουσία, με μειονεκτικούς έως εξευτελιστικούς όρους, για να αποφύγουν τον θάνατο. Παρ' ημίν, παρέμεινε περισσότερον γνωστός ο συναφής όρος «raya».
Επί των ημερών μας, η Dhimmitude (ραγιαδισμός, θα λέγαμε νεοελληνιστί) καθίσταται, εκ νέου, ο κώδιξ συμπεριφοράς των Εκκλησιών. Διόλου τυχαίως συνιστούσε, ήδη προ πολλών ετών, ο Ιρανός νομομαθής Abbasali Zanjani στους Μουσουλμάνους ομοθρήσκους του «να ευνοούν ανταλλαγές με Χριστιανούς ιερωμένους και θεολόγους, καθ' όσον οι τελευταίοι πάντοτε ενεθάρρυναν την προπαγάνδιση και την κυριαρχία του Ισλάμ».
Η υιοθέτηση μιας στάσεως αυτο-ευνουχισμού έχει οδηγήσει Προκαθημένους ή/και συλλογικές ηγεσίες των Εκκλησιών της Ρώμης και της εν γένει Δύσεως αλλά και της Ελλάδος ακόμη (!) να συμμετέχουν ου μην αλλά και να πρωτοστατούν (!) στην εκστρατεία Ψυχολογικού Πολέμου εναντίον των (εισέτι!) ιθαγενών χριστιανικών πληθυσμών, προκειμένου να αποδεχθούν οι τελευταίοι, άνευ αντιστάσεως, τον (ήδη προϊόντα) εξισλαμισμό της Ευρώπης. Όχημα του οποίου είναι οι ορδές των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, εισβολέων και εποίκων (των ψευδώς και δολίως καλουμένων «προσφύγων»).
Ούτω πως, εφθάσαμε και εις το αξιοθρήνητον «happening» της Λέσβου, του οποίου παριστάμεθα θεατές! «Guest-star»: ο Πάπας Φραγκίσκος (η επιλογή του οποίου υπέρ του ιερατικού σχήματος μάλλον αποδεικνύεται καθημερινώς ως βαρεία απώλεια για τον κόσμο του θεάτρου!). Συμπρωταγωνιστούν: ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος (όστις θα ευρεθεί εις γνώριμον έδαφος: «Κολιάτσου - Παγκράτι» είχε κάνει το δρομολόγιον «Ισταμπούλ» - Λέσβος, τότε που ήτο «μέσα στα σιρόπια» με τον κ. Σηφουνάκη, την εποχή που είχαν πέσει «λυτοί και δεμένοι» να «φάνε» τον Εθνάρχη Χριστόδουλο!). Και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (η πλέον εύστοχος ρήσις του οποίου έμελλε δειχθεί, τελικώς, η πρώτη εκείνη ρήσις του, άμα τη ενθρονίσει του: «εξελέγην εγώ, ο ελάχιστος»!). Φιλική συμμετοχή: ο «Αλέξης»!
Απορίας άξιον, τω όντι, πώς απουσίαζε ο κύριος ...«Ευχαριστώ τους μετανάστες που επέλεξαν την Ελλάδα» (!) εκ τοιαύτης ομηγύρεως...
* Ο κ. Ηλίας Ηλιόπουλος είναι Ιστορικός – Διδάκτωρ του Λουδοβικείου-Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου Μονάχου.