Όλες οι μνημονιακές αλλαγές, όλες οι επιχειρηματικές παρεμβάσεις της παρωχημένης και αντικοινωνικής όσο και αντεθνικής νεοφιλελεύθερης αίρεσης στοχεύουν στη δημιουργία ενός δευτερεύοντος θεσμικού μορφώματος που θα τεθεί στην υπηρεσία των αγορών και των ιδιωτικών συμφερόντων. Αυτό είναι και κατά τους σπουδαιότερους σήμερα φιλοσόφους και κοινωνιολόγους της Ευρώπης ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το δημοκρατικό πολίτευμα.
Το κράτος ως εγγυητής των στοιχειωδών αρχών της δημοκρατικής λειτουργίας μιας κοινωνίας ατομικής ιδιοκτησίας χάνει και τα τελευταία ίχνη της ταξικής ανοχής και εξισορρόπησης και εισέρχεται πλησίστιο στην εργαλειοθήκη του γενικευμένου καπιταλισμού που θα το χρησιμοποιεί πια προς εξυπηρέτηση και ικανοποίηση των αναγκών και των συμφερόντων του.
Αυτός ο απώτερος σκοπός συντελείται στην πατρίδα μας ερήμην της κοινωνίας και δυστυχώς με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Δυστυχώς, η καταιγιστική σωτηριολογική, μνημονιακή δημοσιολογία των ΜΜΕ έχει αποκρύψει από τους Έλληνες πολίτες τις κυριότερες δεσμεύσεις που ανέλαβε η Κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές, ότι δηλαδή με το ν. 4046 αναλήφθηκε η υποχρέωση για τον άμεσο εντοπισμό δεκαπέντε χιλιάδων δήθεν υπεραρίθμων δημοσίων υπαλλήλων που θα απολυθούν μέσω του εξευτελιστικού θεσμού της εφεδρείας, αλλά και της κατάργησης ή –επιεικέστερα- συγχώνευσης των αντιστοίχων διοικητικών μονάδων. Μόνο που τώρα η υλοποίηση αυτού του αντικοινωνικού στόχου μετατέθηκε κατά ένα χρόνο, το 2016.
Δεύτερον, η σύσταση της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού της Κυβέρνησης υπακούει στον επιχειρηματικό σχεδιασμό του ιδιωτικού τομέα και στοχεύει στην απομάκρυνση από το συντονισμό της κυβερνητικής δράσης των πρόσφατων αποφάσεων της λαϊκής ετυμηγορίας. Η αντίληψη είναι ότι οι προτιμήσεις του λαού και τα προγράμματα των κομμάτων δεν μπορούν να αλλάζουν τα χαρακτηριστικά της εταιρικής διακυβέρνησης των δανειστών.
Είναι το πρώτο στάδιο για μία μεταδημοκρατική περίοδο, όπου δεν θα τηρούνται πλέον ούτε τα τυπικά προσχήματα και τα εξωτερικά γνωρίσματα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δυστυχώς, Έλληνες επιστήμονες και Βουλευτές, απόγονοι των επινοητών της άμεσης δημοκρατίας προγόνων, δέχονται να συζητήσουν και να ψηφίσουν επιχειρησιακό πανοπτικό όργανο πενταετούς θητείας, όπως είναι ο Γραμματέας Συντονισμού, που θα καταργεί στην πράξη την ποιοτική και προγραμματική έκφραση των εκλογών.
Ποιό είναι το επόμενο βήμα, κύριοι Βουλευτές; Εάν η χώρα ακολουθήσει αυτόν τον ολισθηρό δρόμο, τότε, προϊόντος του χρόνου, το δημοκρατικό πολίτευμα θα καταστεί ένα πουκάμισο αδειανό, ένα κέλυφος χωρίς κανένα περιεχόμενο και επομένως εν τέλει περιττό. Η μακρά, όπως προβλέπεται από τα σχετικά μνημόνια, επικυριαρχία των δανειστών με τη δεκτικότητα και τη δουλικότητα μέρους του πολιτικού προσωπικού δεν αποκλείει στο μέλλον να αξιώσει και να επιβάλλει τον απευθείας διορισμό των οργάνων της αφυδατωμένης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας.
Με αυτό τον τρόπο οι αλλαγές στις αξιώσεις και το φρόνημα του λαού, που είναι η πεμπτουσία της δημοκρατικής λειτουργίας δεν θα επηρεάσουν καθόλου το πρόγραμμα κυβερνητικής δράσης, τον έλεγχο των Υπουργείων, τις κύριες κατευθύνσεις της εσωτερικής και εθνικής μας πολιτικής.
Είναι ένα μεταδημοκρατικό μοντέλο της ύστερης νεωτερικής περιόδου σύμφωνα με το οποίο η αυταρχική νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή τεχνοδομή, που συν τοις άλλοις δηλώνει απερίφραστα ότι απεχθάνεται τα λαϊκά δημοψηφίσματα, επιβάλλει τις κύριες επιλογές της ανεξάρτητα των προτιμήσεων του δημοκρατικού λαού μας.
.....Εάν το μείζον εσωτερικό πρόβλημα της πατρίδας μας είναι η λειτουργία του κράτους με διαφάνεια, αμεσότητα ευελιξία και κοινωνική αποδοτικότητα, εάν το διαχρονικό αίτημα του λαού μας είναι η ανεξάρτητη λειτουργία του από τις παράπλευρες συγκυβερνήσεις της ιεραρχίας του Κόμματος-εστία, για να θυμηθούμε τον Νίκο Πουλαντζά, τότε κυρίες και κύριοι Βουλευτές το μνημόνιο και το παρόν νομοσχέδιο κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Το τιμαριωτικό και ιδιωτικό κράτος των μεγάλων συμφερόντων μεταβάλλεται σε όργανο επιχειρησιακή δράσης των δανειστών και των μερίδων του κεφαλαίου που εκπροσωπεί. Η ευρωπαϊκή και κυρίως η Γερμανική επιχειρηματική πυραμίδα καταλαμβάνουν ζωτικό χώρο δημοκρατίας μας σύμφωνα με την ελιτίστικη λειτουργική.
.....Ό,τι στήριζε μέχρι σήμερα την τοπική κοινωνία, ό,τι ζωντανό υπήρχε στις επιχώριες συλλογικότητες αφαιρείται και περιέρχεται στο μνημονιακό κράτος με προφανή στόχο να δοθεί στους δανειστές ή στους ιδιώτες.
Το ελληνικό περιβάλλον, η προνομιακή αυτή περιοχή της εύκρατης ζώνης, που έκανε το ελληνικό κύτταρο να ανθίσει και να δημιουργήσει έναν πρωτόγνωρο πολιτισμό, αποκόπτεται από τη διαδικασία αναπαραγωγής του κοινωνικού και εθνικού μας κορμού. Δηλαδή, ο κύριος παράγοντας διαμόρφωσης της ψυχολογίας και της συνείδησης των ανοιχτών οριζόντων των Ελλήνων, αυτό που, τέλος πάντων, δημιουργεί τη φιλοπατρία και την αυτοθυσία χάριν των κοινών υλικών και πνευματικών αγαθών αλλοτριώνεται σήμερα.
Και να σκεφτεί κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι το βραβείο Νόμπελ οικονομίας του 2009 δόθηκε στην Έλινορ Όστρομ για το έργο της επί της διακυβέρνησης της πηγής κοινών πόρων, όπως βοσκότοποι, δάση, αλιεία, δημόσια αγαθά, κοινόχρηστοι χώροι. Αναφέρεται στον τίτλο του Νόμπελ. Υποστήριξε, όπως άλλωστε και ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Μαρξ, ο Σμιθ, ο Κέινς -όλοι οι σοβαροί διανοητές και οικονομολόγοι της ιστορίας, αλλά και οι σύγχρονοι, Χάμπερμας, Τόινμπι- ότι η αυτοδιακυβέρνηση, η ιδιοκτησία και η μέριμνα των πολλών λειτουργεί πολύ καλύτερα από μία ελλιπή και ιδιοτελή εταιρική ευθύνη ή άλλη εξουσία και αποφέρει πολλαπλασιαστικά οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα.
Τελειώνω, λέγοντας, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ότι αυτό που προτείνεται με το σχέδιο νόμου δεν είναι αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου, αλλά είναι τυφλός του «ακρωτηριασμός», είναι ασυλλόγιστη κατάργηση και συγχώνευση χωρίς σχέδιο κατά τα πρότυπα της παραμόρφωσης του δημοσίου στο Μεξικό και του κυρίου Γκουρία, ο οποίος υπέδειξε τη μελέτη που εισηγείται ο κύριος Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Δεν χρειάζεται να περιγράψω τη σημερινή κατάσταση στη φίλια αυτή και ιστορική χώρα, όπως κατάντησε επί Υπουργίας του κυρίου Γκουρία. Οι ακρωτηριασμοί αυτοί γίνονται μόνο για τις περικοπές που περιγράφονται στο ν. 4046, όπου το δημόσιο θα έχει εφεξής μισθολογικό κόστος λειτουργίας το 1/2 ή και το 1/3 σε σχέση με τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης.
Η κατάργηση του κοινωνικού κράτους είναι η ιδεολογία του μνημονίου. Αυτό είναι το σχέδιο των δανειστών. Το είχαμε προβλέψει και με τα γραπτά μας. Η τελευταία παρέμβαση - ακρωτηριασμός, σε συνδυασμό με τη Γραμματεία Συντονισμού, που υπερβαίνει την κοινοβουλευτική μας τάξη, αποκαλύπτει, δυστυχώς, τη χρεοκοπία μέρους του πολιτικού προσωπικού.
Οι Έλληνες χρησιμοποιούμαστε προσδεδεμένοι στην κλίνη της «εντατικής» του νεοφιλελευθερισμού ως πειραματόζωα της νέας μορφής εταιρικής διακυβέρνησης. Οι ευφημισμοί ιδανικοποιούν τις αποτρόπαιες αυτές επιλογές, καταργώντας τις κοινωνικές υποδομές, τις τοπικές υπηρεσίες. Οι επικυρίαρχοι εξαθλιώνουν τα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού και βάζουν το φραγμό στην αναπαραγωγή του γένους. Αυτή η νοοτροπία είναι βαθιά αντικοινωνική και πρέπει να σταματήσει με ενότητα, με κοινωνική πολιτική δράση.
Ποτέ άλλοτε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η ταξική πολιτική δεν είχε διαταχθεί τόσο σκληρά και τόσο απροκάλυπτα εναντίον του λαού και του έθνους. Γι' αυτό η άμεση κατάργηση των μνημονίων είναι καθήκον όλων μας.»
(Αποσπάσματα από την εισήγηση του καθηγητή και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλου στη Βουλή για εργασιακά θέματα, με αρκετές θεωρητικές απόψεις)