Μια ασυνήθης πρακτική.... «Θα μείνεις εκεί και θα συλλογιέσαι τι σημαίνει να είσαι Έλληνας. Θα συναντάς, ξανά και ξανά, την Ελευθερία να σφίγγει στην αγκαλιά τις μάνες και παιδιά, να γνέφει στοργικά στους Αγωνιστές που υψώνουν το σπαθί με το μάτι αγριεμένο, να μοιρολογάει, σαν Παναγιά κάτω από το Σταυρό, το ξόδι του Βύρωνα. Το Μεσολόγγι ζει».
Με ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook και twitter) η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναφέρεται στην επέτειο της ηρωικής Εξόδου του Μεσολογγίου, τονίζοντας την ανυπέρβλητη θυσία και το διαρκές μάθημα πατριωτισμού που αυτή εξέπεμψε.
Όπως επισημαίνει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η γενναιότητα των «ελεύθερων πολιορκημένων» μάς γεμίζει υπερηφάνεια και αποτελεί σταθερή πυξίδα εθνικής αυτοσυνείδησης.
Παράλληλα, η κ. Σακελλαροπούλου υπογραμμίζει ότι φέτος οι συνθήκες δε μας επέτρεψαν να είμαστε στο Μεσολόγγι για τον εορτασμό της επετείου της ηρωικής Εξόδου, ωστόσο τονίζει ότι «με την ψυχή και την καρδιά μας βρισκόμαστε σήμερα εκεί» και προσθέτει ότι ακολουθώντας το κάλεσμα του δημάρχου, Κώστα Λύρου, τιμά διαδικτυακά αυτήν την κορυφαία στιγμή της Ελληνικής Επανάστασης, αυτήν τη στιγμή της υπέρτατης ηθικής έξαρσης και γενναιότητας.
Ακολουθεί η ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στο facebook:
«Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του Μεσολογγίου και η αξιοθαύμαστη γενναία έξοδός τους αποτελούν την κορύφωση του αγώνα για την Ελευθερία και συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας.
Ποτέ άλλοτε μια θυσία δεν είχε την απελευθερωτική δύναμη της ηρωικής εξόδου των μαχητών του Μεσολογγίου.
Ένα ιστορικό γεγονός που ενσωματώνει με τεράστια πυκνότητα, ένταση και δραματικό χαρακτήρα τη συλλογική τραγωδία του λαού μας.
Η Έξοδος του Μεσολογγίου είναι μία από τις υψηλές παρακαταθήκες που έχει ο ελληνικός λαός.
Η αυταπάρνηση, ο ηρωισμός και η θυσία των Μεσολογγιτών συγκλόνισαν την Ελλάδα, τη διεθνή κοινή γνώμη και τις τότε κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών.
Στο Μεσολόγγι η ελληνική ιστορία συναντάται με τις κορυφαίες στιγμές του μεγαλείου της.
Αντλεί κοιτάσματα από το παρελθόν για να φτιάξει το συλλογικό μέλλον.
Η προσήλωση στην ελευθερία, την αυτοδιάθεση, τη δημοκρατία, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη ήταν για τους «ελεύθερους πολιορκημένους» όχι μόνο πίστη, αλλά και τρόπος ζωής. Και ακριβώς σ' αυτή την κληρονομιά έχουμε ιστορικό καθήκον να ανταποκριθούμε.
Οι μαχητές του Μεσολογγίου αποφάσισαν την έξοδο και τον βέβαιο θάνατο και όχι την παράδοση και μια υπόδουλη ζωή επειδή γι' αυτούς σημασία είχε «να σταθεί όρθιο το πνεύμα τους, να μην λυγίσουν μπροστά στην ωμή δύναμη της ύλης, να την περιφρονήσουν, και να βαδίσουν απερίσπαστοι προς το πεπρωμένο τους», όπως έγραψε ο Μεσολογγίτης Κωστής Παλαμάς.
Το γλυκοχάραμα της Κυριακής των Βαΐων βρήκε το Μεσολόγγι στα χέρια των Τούρκων κατακτητών. Η πτώση του, όμως, δεν καταγράφηκε στην παγκόσμια ιστορία σαν ήττα, αλλά ως παγκόσμιο σύμβολο ψυχικής και ηθικής ανάτασης, όπως ακριβώς υμνείται στο λιτό, αλλά κλασικό στίχο του Διονυσίου Σολωμού: «Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι».
Αν φέτος οι συνθήκες δεν μας επέτρεψαν να είμαστε στο Μεσολόγγι για τον εορτασμό της επετείου της ηρωικής εξόδου, με την ψυχή και την καρδιά μας βρισκόμαστε σήμερα εκεί.
Ακολουθώντας το κάλεσμα του Δημάρχου, κ. Κώστα Λύρου, τιμώ κι εγώ διαδικτυακά αυτή την κορυφαία στιγμή της ελληνικής επανάστασης, αυτή τη στιγμή της υπέρτατης ηθικής έξαρσης και γενναιότητας».
Η ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας συνοδεύεται από φωτογραφία, όπου απεικονίζεται ο πίνακας του Ντελακρουά «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου».
Προκόπης Παυλόπουλος: Το Μεσολόγγι ζει
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, με αφορμή τη χθεσινή επέτειο της Εξόδου του Μεσολογγίου απέστειλε επιστολή στον Δήμαρχο της πόλης Κωνσταντίνο Λύρο η οποία περιείχε το εξής μήνυμα: «Ο αχός από το Μεσολόγγι, εκείνο τον σκληρό Απρίλη της Εξόδου, δεν έχει σιγήσει. Δεν θα σιγήσει ποτέ. Μπορείς να τον αφουγκραστείς, να τον ακούσεις σαν πένθιμη καμπάνα ή και σαν εγερτήριο σάλπισμα, αρκεί ν' αφήσεις την ψυχή σου αγνή - σα νάρχεται από τη μεταλαβιά - να νοιώσει τα μυστικά της Λιμνοθάλασσας. Ν' ανασάνει, μέσα στην εκκωφαντική σιωπή, τον αέρα μιας εγκαταλελειμμένης πελάδας της, να μυρίσει, μέσα στη νηνεμία της άνοιξης, την άρμη του νερού της.
Θ' ακούσεις τα κανόνια, θ' ακούσεις τα ντουφέκια, θ' ακούσεις την κραυγή των Εξοδιτών, θα μυρίσεις τον καπνό και το αίμα, δίχως να φοβηθείς, δίχως να πάρεις το δρόμο της φυγής. Θα μείνεις εκεί και θα συλλογιέσαι τι σημαίνει να είσαι Έλληνας. Θα συναντάς, ξανά και ξανά, την Ελευθερία να σφίγγει στην αγκαλιά της μάνες και παιδιά, να γνέφει στοργικά στους Αγωνιστές που υψώνουν το σπαθί με το μάτι αγριεμένο, να μοιρολογάει, σαν Παναγιά κάτω από το Σταυρό, το ξόδι του Βύρωνα. Το Μεσολόγγι ζει».