Καταρχήν δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να πω ότι για μας τους Ανεξάρτητους Έλληνες κυριολεκτικά, θα έλεγα, υπήρχε σχεδόν εντολή «εκτέλεσής» μας. Όλες οι δημοσκοπήσεις μέχρι και την Παρασκευή το πρωί μας έδιναν 2-2,5%. Τρέχαμε στις γειτονιές με την ψυχολογία της χαμένης ψήφου. «Γιατρέ, καλό και άγιο παιδί είσαι, αλλά στη Βουλή δεν μπαίνετε».
Ήταν η τρίτη φορά που νιώσαμε στο πετσί μας αυτή τη δημοκοπική μανία. Η πρώτη ήταν τον Ιανουάριο. Η δεύτερη στο Δημοψήφισμα, που ξέρουμε όλοι ότι το «ΝΑΙ» θα σήμαινε κατάρρευση της Κυβέρνησης, έτσι; Για να μην το υποτιμάμε. Η τρίτη ήταν σε αυτές τις εκλογές.
Ένα μικρό παράπονο λέω, ότι εκεί κάτι πρέπει να αλλάξει. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι ούτε υπέρ των διώξεων ούτε εισαγγελέων, ούτε τίποτα. Και αυτή τη στιγμή αφορά το δικό μας το κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου το κοντέρ μηδένιζε στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι οκτώμισι μονάδες του Ιανουαρίου έγιναν μηδέν. Στο δημοψήφισμα οι είκοσι δύο μονάδες μηδενίστηκαν και πρόσφατα οι επτάμισι μονάδες πάλι μηδενίστηκαν. Πιστεύω ότι κάτι πρέπει να γίνει εκεί, γιατί είναι βασικός κανόνας δημοκρατίας. Και πιθανόν να υπήρχαν άλλα ποσοστά στα κόμματα και στα μεγάλα και στα μικρά. Κλείνω αυτήν την παρένθεση.
Δεν είχα σκοπό να αναφερθώ καθόλου στο παρελθόν. Πιστέψτε με. Πιστεύω ότι πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να δούμε τι μπορεί να γίνει από σήμερα και μετά. Δεν μπορώ όμως, γιατί άκουσα διάφορα, ακραίες εκφράσεις, «ψεύτες», «αίσχος», «ζητήστε συγγνώμη» και διάφορα τέτοια.
Συγχωρείστε μου λοιπόν μια έκφραση ακραία, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να απαντάμε στα πιο σκληρά ερωτήματα. Θέλω να θυμίσω λοιπόν ότι μόνιμο επιχείρημα από κάποιους ήταν ότι το μοιραίο βράδυ 12 με 13 Ιουλίου «το ΟΧΙ το κάνατε ΝΑΙ», «μας προδώσατε», «μας κάνατε» και διάφορα τέτοια.
Αν κάποιος είχε μια οποιαδήποτε λύση –και δεν μιλάω για αυτούς που τους έκρινε ο κόσμος και είναι εκτός Βουλής σήμερα, μιλάω για τους υπόλοιπους- εκείνο το βράδυ να μας την πει. Εγώ δεν απολογούμαι πάντως για εκείνο το βράδυ. Και θέλω να επαινέσω και όλους τους Βουλευτές που ψήφισαν το ίδιο με μένα, γιατί πιστεύω ότι το ένστικτο αυτοσυντήρησης και όχι η κομματική γραμμή επικράτησαν. Αυτό να το κρατήσουμε, γιατί πιστεύω ότι μας ενώνει. Δεν είναι κακό, αλλά είναι καλό. Δεν μπορώ όμως να ακούω την ίδια επιχειρηματολογία. Αν είχε κάποιος κάποια άλλη λύση, να μας την πει τώρα, εδώ. Δεν είχε.
Θέλω επίσης να αναφερθώ στο σκληρό ερώτημα που λέει ότι «το ΟΧΙ το κάνατε ΝΑΙ». Κάποιοι μάλιστα προσπαθούσαν να θολώσουν αυτό το ΟΧΙ. Συνάδελφοι, πιστεύω ότι μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να αποτιμηθεί αντικειμενικά τι ακριβώς έγινε και ίσως να περάσουν και χρόνια.
Επιτρέψτε μου, όμως, να καταθέσω τη δική μου την άποψη. Δεν έχω δει Πρωθυπουργό να θέλει να αυτοκτονήσει –γιατί και ακούω και αυτή τη θεωρία-, που δύο μέρες μετά το δημοψήφισμα που αποφασίστηκε σε αυτή τη Βουλή, να κλείνει ο ίδιος τις τράπεζες. Γιατί ακούγεται κι αυτό.
Πιστεύω ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα δει ποιος ήθελε να στρέψει τότε την κοινή γνώμη κατά αυτής της Κυβέρνησης. Θα δει γιατί στις 12 η ώρα το βράδυ της Παρασκευής κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έλεγαν ότι θα γίνει κούρεμα από οχτώ χιλιάδες και πάνω. Θα δει γιατί ο εγώ που είμαι παλιός ευρωπαϊστής –πιστεύω στο ευρώ, στην Ευρωζώνη– δεν είχα καν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Τόση δημοκρατία!
Κι ακόμα, ακούω ένα μόνιμο επιχείρημα: «Μας πήγε σε εκλογές για να λύσει εσωκομματικά του προβλήματα». Ευθέως θέτω το ερώτημα: Όταν σε αμφισβητούν σαράντα πέντε Βουλευτές και είσαι αξιοπρεπής άνθρωπος –όχι καν Πρωθυπουργός-, τι κάνεις; Παριστάνεις τον Πρωθυπουργό; Πηγαίνεις σε εκλογές. Στοιχειώδης αντίδραση αξιοπρέπειας του οποιουδήποτε ανθρώπου, στην προκειμένη περίπτωση του Πρωθυπουργού.
Πάμε στα υπόλοιπα, γιατί άκουσα για συγγνώμες, για αίσχος, για ψέματα και διάφορα τέτοια. Δεν είχα σκοπό να το κάνω, αλλά δεν μπορώ. Θέλω να θυμίσω πώς κυβερνιόταν αυτή η χώρα, με επιχειρήματα. Θέλω να αποφύγω τελείως τους χαρακτηρισμούς. Και μιλάω με απόλυτο σεβασμό για όλα τα κόμματα της ελληνικής Βουλής. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί έντιμοι Βουλευτές –ίσως η πλειονότητα- σε όλα τα κόμματα.
Θέλω λοιπόν να θυμίσω τα εξής: Πώς κυβερνιόταν αυτή η χώρα; Θέλετε να σας θυμίσω πώς μερικοί φίλοι έπαιρναν τα ΕΣΠΑ; Θέλετε να σας θυμίσω πώς εταιρείες δημοσκοπήσεων –τις έχω γραμμένες εδώ- έπαιρναν από έξι εκατομμύρια η κάθε μία; Θέλετε να σας θυμίσω πώς κάτω από τη μύτη των κυβερνώντων τέσσερις, πέντε τραπεζίτες είναι υπόδικοι αυτή τη στιγμή; Θέλετε να σας θυμίσω πώς τρεις, τέσσερις καναλάρχες και μερικοί τραπεζίτες σε διατεταγμένη υπηρεσία είχαν ένα κομμάτι του πολιτικού προσωπικού που νομοθετούσε για πεντακόσιες οικογένειες; Θέλετε να σας θυμίσω τα εκατό και παραπάνω ονόματα που ο Σίκατσεκ έδωσε στη γερμανική δικαιοσύνη με τον πιο επίσημο τρόπο ότι δωροδοκήθηκαν από τη SIEMENS; Θέλετε να σας θυμίσω πώς η ΑΤΕ Bank διαχειριζόταν το χρήμα των Ελλήνων πολιτών, τα πέντε δισεκατομμύρια, με χίλιους τριακόσιους μεγαλοδανειολήπτες, με διευθύνσεις και ονόματα και ποιος ήταν από πίσω;
Θέλετε να σας θυμίσω τις τριάντα πέντε χιλιάδες ΜΚΟ; Θέλετε να σας θυμίσω εξίμισι χιλιάδες off shore που κανείς δεν φρόντισε να ελέγξει; Θέλετε να σας θυμίσω τη λίστα Λαγκάρντ, που περιφερόταν ασκόπως για δύο χρόνια; Θέλετε να σας θυμίσω πως η Επιτροπή Ανταγωνισμού ήταν έτοιμη για το καρτέλ των έξι εταιρειών που έπαιρναν τα έργα με περίεργο τρόπο εδώ και είκοσι χρόνια; Θέλετε να σας θυμίσω την υπερτιμολόγηση των Ολυμπιακών Αγώνων; Να πάω και πιο πίσω, στο Χρηματιστήριο;
Αυτήν την πραγματικότητα παρέλαβε, φίλες και φίλοι – συγγνώμη, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αυτή η Κυβέρνηση. Δεν την κρατούσε κανείς και αποφασίστηκε να είναι μια παρένθεση. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Με νύχια και με δόντια εκβιάστηκε όλο το επτάμηνο. Και το λέω, γιατί ακούω το επιχείρημα: «γιατί δεν πιάσατε τη διαπλοκή, γιατί δεν κάνατε τίποτα για τη διαφθορά;».
Πού, πώς; Ποιος μπορούσε; Θέλετε να σας θυμίσω τον έναν εκβιασμό μετά τον άλλον; Θέλετε να σας θυμίσω πόσες φορές έφτασε στα 200 εκατομμύρια η συμφωνία και τα προαπαιτούμενα έβγαιναν εκείνη την ώρα, σαν το λαγό από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού; Θέλετε να σας θυμίσω πόσες φορές ακούγαμε τη λέξη «grexit»; Θέλετε να σας θυμίσω πώς μάθαμε καινούργιες έννοιες, όπως το bail-in; «Σας κουρεύουν τις καταθέσεις» και έφυγαν από τις τράπεζες 52 δισεκατομμύρια. Ποιος άφησε ποιον; Αυτή η Κυβέρνηση, που δεν την κρατούσε κανείς.
Εδώ θα πω κάτι για το ΚΚΕ, που το σέβομαι πραγματικά. Κάποτε το ΚΚΕ φυλακιζόταν, εξοριζόταν και το εκτελούσαν κιόλας. Σήμερα δεν γίνονται αυτά, αλλά αυτό που γίνεται είναι ότι τα κόμματα που δεν τα κρατάς πρέπει να τα εξοντώσεις.
Λεηλατήθηκε η χώρα. Δεν λέω ότι δεν έγιναν και σωστά, αλλά λεηλατήθηκε, συνάδελφοι και συναδέλφισσες, η χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια. Δεν είναι μόνο τα πέντε. Δεν είναι υπερβολή αυτή η λέξη.
Έγιναν –λέω- και σωστά και δεν λεηλάτησαν όλοι. Υπάρχει, λοιπόν, μια ειδοποιός διαφορά. Μιλάμε όλοι σε αυτήν την Αίθουσα για επενδύσεις. Ποιος θα έρθει να επενδύσει σε μια χώρα που η πραγματικότητά της είναι αυτή, όπως την ακούσατε; Κι αν κάποιος την αμφισβητεί, έχω τα νούμερα κι έχω κι άλλα πολλά. Θα μπορούσα να μιλάω μέχρι το πρωί. Κανείς.
Τι πιστεύω: ότι αυτήν τη στιγμή πρέπει να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή –και πιστεύω ότι ο Αλεξιάδης κάνει μια σπουδαία δουλειά εκεί και το αναγνωρίζουν και οι αντίπαλοί του- πρέπει να χτυπηθεί η διαφθορά και η διαπλοκή –κι εδώ θέλουμε τη βοήθεια όλων, δεν είναι μόνο δική μας δουλειά, είναι όλων, όλης αυτής της Βουλής- πρέπει να αλλάξει το μιντιακό τοπίο, όχι ρεβανσιστικά. Γιατί είναι ντροπή! Θέλετε να σας θυμίσω πώς άλλαζαν οι κυβερνήσεις; Πώς οι πρωθυπουργοί ο ένας μετά τον άλλον έπαιρναν ή δεν έπαιρναν χαρτί; Τα ξεχάσαμε; Και πάνω απ' όλα πρέπει να τιμωρηθούν κάποιοι.
Γιατί δεν είναι ενάμισι εκατομμύριο οι άνεργοι, είναι δυόμισι εκατομμύρια οι άνεργοι. Τέσσερα εκατομμύρια είναι οι ανασφάλιστοι, τρία εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας. Τριακόσιες χιλιάδες νέα παιδιά στο εξωτερικό. Πεντακόσιες χιλιάδες λουκέτα.
Λένε πολλοί: «Εσείς τι κάνατε; Επιδεινώθηκε η κατάσταση». Ναι, επιδεινώθηκε. Επιδεινώθηκε, γιατί η Κυβέρνηση αυτή δεν κυβέρνησε ποτέ. Ήταν κάτω από καθεστώς εκβιασμού. Να είμαστε ειλικρινείς.
Κι ακούω και πολύ συχνά τις λέξεις «μνημόνιο, αντιμνημόνιο». Με εξαίρεση την πρώτη φορά, όπου ο Μιχάλης Ιγνατίου –και όχι κάποιος δικός μας– έχει γράψει με συγκεκριμένα στοιχεία ότι μπορούσαμε να το αποφύγουμε, αυτή τη λαίλαπα, όπως την απέφυγε η Ισπανία και δεν το κάναμε, από κει και πέρα λέτε «κι εσείς μνημονιακοί είσαστε». Ε, και; Σας κατηγορούμε γι' αυτό; Μιλάμε για κανονική λεηλασία. Αυτά που είπα τι ήταν; Έχουν σχέση με μνημόνιο και αντιμνημόνιο; Καμία.
Θέλω να πω, λοιπόν, το εξής και τελειώνω: ότι αυτή τη στιγμή και δεν θα τα έλεγα αυτά, αν δεν είχα ακούσει...
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Κυρία Πρόεδρε, θέλετε να ολοκληρώσω ή θα μου δώσετε δύο λεπτά, τον χρόνο που πιθανόν δικαιούμαι;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Επειδή ζητάνε όλοι, έχουμε πάει πίσω στο πρόγραμμα. Συνεχίστε, έχετε ένα λεπτό.
ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ: Έχεις ένα λεπτό. Μην το χάνεις.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Έχετε ούτως ή άλλως ένα λεπτό.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θέλω να πω το εξής: Αυτήν τη στιγμή η ανεργία μαζί με την έλλειψη οποιασδήποτε παραγωγικής διαδικασίας και πάνω απ' όλα η αποεπένδυση, τα λουκέτα, κάνουν ένα δίδυμο εκρηκτικό: ανεργία κι ένα τεράστιο χρέος.
Υπάρχει τρόπος να ξεπεραστεί; Διότι, δυστυχώς, έχει γίνει για πολλούς η κινδυνολογία και ο μηδενισμός δεύτερη έξη. Ναι, υπάρχει. Είναι αιθεροβάμων όποιος πιστεύει ότι στα επόμενα πέντε χρόνια μπορούν να επενδυθούν στη χώρα μας 80 με 100 δισεκατομμύρια; Όχι δεν είναι.
Μπορούν να επενδυθούν 20 δισεκατομμύρια άνετα στο νέο ΕΣΠΑ, 4,5 μέχρι το τέλος του χρόνου.
Μπορούν να επιστρέψουν κάποια κεφάλαια από αυτά που έφυγαν; Τα μισά να επιστρέψουν, δηλαδή, με τρεις προϋποθέσεις. Υπάρχει σταθερότητα; Σταματάει το grexit; Σταματάει η φράση «κούρεμα των καταθέσεων»; Αν επιστρέψουν 50 δισεκατομμύρια μόνο από όλα αυτά τα κεφάλαια που έφυγαν, είναι σημαντική ώθηση στην επένδυση.
Τρίτον, μπορούμε να προσελκύσουμε επενδύσεις; Μπορούμε. Γιατί μπορούμε; Υπάρχει επενδυτική αδράνεια, εμπόλεμες ζώνες. Στην Ευρωζώνη δεν επενδύει κανένας γιατί δεν έχει κέρδη. Η Ελλάδα, με την προϋπόθεση που είπα πριν, είναι αυτήν τη στιγμή ελκυστικός επενδυτικός πόλος.
Τέταρτον, βλέπω ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα αυτήν τη στιγμή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Είναι αυτό το τεράστιο πρόγραμμα του Γιούνκερ. Μπορούμε να μπούμε κι εμείς μέσα; Μπορούμε.
Μπορούμε να εκμεταλλευθούμε την πιστωτική χαλάρωση του Ντράγκι, που είμαστε εκτός του 1 τρις; Μπορούμε. Είναι πάνω από 20 δισεκατομμύρια. Μπορούμε να εκμεταλλευθούμε σωστά τα 20 δισεκατομμύρια από τα χαμηλά πλεονάσματα; Μπορούμε.
Τελειώνοντας θέλω να θυμίσω ότι η ενέργεια, ο τουρισμός και οι μεταφορές δίνουν μια φοβερή προοπτική. Ξέρετε καμιά άλλη δίοδο για οποιαδήποτε μορφή ενέργειας τουλάχιστον στις νότιες χώρες της Ευρώπης εκτός από τη χώρα μας; Μας βοηθάει εκεί πάρα πολύ η γεωγραφία μας.
Ο τουρισμός ξέρετε ότι είναι στα σπάργανα. Η φίλη μου η Έλενα η Κουντουρά έκανε μια σπουδαία δουλειά και όχι μόνο. Υπάρχει τεράστια προοπτική, μεγάλη προσέλευση και οι υποδομές ακόμη είναι στα σπάργανα.
Τρίτον, όσον αφορά τις μεταφορές, από πού θα μεταφέρει η Κίνα και η Ινδία; Σε εμάς. Εμπόλεμες ζώνες υπάρχουν από πάνω και από κάτω. Το καινούριο και τυχερό για εμάς είναι ότι μπαίνει στις αγορές το Ιράν. Η παλιά Περσία σταμάτησε το εμπάργκο. Ήδη επενδύουν στο Ιράν και αυτήν τη στιγμή το ίδιο το Ιράν κάπου θα ζητήσει εξαγωγικές εταιρείες.
Θέλω να πω το εξής: Η χώρα μας μπορεί -και εδώ συγχωρείστε μου το παλιό ρητό «αρχή άνδρα δείκνυσι»- από εδώ και πέρα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να απογειωθεί χωρίς ρεβανσισμούς, χωρίς χαρακτηρισμούς, χωρίς κακίες, χωρίς τίποτα.
Τελειώνοντας θέλω να πω το εξής: Εμείς, οι Βουλευτές της Συμπολίτευσης θα είμαστε πιο αυστηροί σε θέματα ηθικής τάξης και γενικώς σε θέματα που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία για πάνω από σαράντα χρόνια.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
(Χειροκροτήματα από τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ)
