Οι πολέμιοι του νομοσχεδίου προσπάθησαν να δημιουργήσουν κοινωνικούς αυτοματισμούς που θα ακύρωναν τη βασική του φιλοσοφία που είναι, «περισσότεροι πληρώνουν λιγότερα». Προσπάθησαν να ξυπνήσουν αντανακλαστικά «αγρότες κατά αστών», «αστοί κατά αγροτών». Έγιναν προσπάθειες οι μεγαλοϊδιοκτήτες να συνταυτιστούν με τον μέσο νοικοκυρέο ιδιόκτητη.
Λοιπόν, συνάδελφοι, η κοινωνία άντεξε την επιχείρηση παραπληροφόρησης, γιατί δεν υπάρχει στη σύγχρονη Ελλάδα αστός χωρίς αγροτική περιουσία και δεν υπάρχει αγρότης χωρίς αστική περιουσία του ίδιου ή μέλους της οικογενείας του. Το 2014 η μέση ελληνική οικογένεια με ένα αστικό διαμέρισμα, ένα σπίτι στο χωριό ή ένα εξοχικό στο χωριό και ιδιοκτησία σε γη θα πληρώσει λιγότερα από το 2013. Τελεία και παύλα.
Μια μεγάλη συζήτηση που άνοιξε αφορά τις υψηλές αντικειμενικές αξίες και έχει πραγματική βάση. Το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε με δύο τρόπους: Πρώτον, με μείωση του φόρου μεταβίβασης στο 3% από 10% και δεύτερον, με μείωση των συντελεστών φορολόγησης των ακινήτων για τον υπολογισμό του βασικού φόρου και μέσω του εύρους των κλιμακίων των τιμών ζώνης, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο εξορθολογισμό προς όφελος του πολίτη.
Κι εδώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχεται ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δεν μπόρεσε να αντικρούσει την ουσία του νομοσχεδίου, τις βασικές παραδοχές του, τη μεθοδολογία του. Η κριτική που άσκησε ήταν περιφερειακή, δευτερεύουσα, «να τη συζητήσουμε» και «να διορθώσουμε». Πάλι ήταν στη λογική «ικανοποιώ τους πάντες για όλα», ακόμη κι αν χρειάζεται να αυτοαναιρείται η ίδια και ιδεολογικά και πραγματικά.
Ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται «Αριστερό» και συμπορεύεται με τα απολιθώματα -θα έλεγα εγώ- του Τρότσκι και του Στάλιν στην ευρωπαϊκή του πορεία, καταγγέλλει το θεσπιζόμενο φόρο διότι όπως ισχυρίζεται θα έπρεπε να φορολογούνται μόνο τα ακίνητα που αποφέρουν εισοδήματα.
Παγκοσμίως ο φόρος κατοχής αποτελεί μέσο φορολογίας, διότι πίσω από την ακίνητη περιουσία απεικονίζεται εισόδημα. Αυτό το εισόδημα είναι φορολογημένο ή αφορολόγητο; Κι αυτό είναι εν δυνάμει εισόδημα εάν δεν πρόκειται για ιδιοχρησιμοποιούμενο ακίνητο.
Είναι γεγονός ότι αυτός είναι ένας προβληματισμός που επικρατεί στη δική μας την παράταξη που πιστεύει στην κοινωνική οικονομία της αγοράς. Δεν μπορεί να είναι δικός σας προβληματισμός αυτός, διότι εσείς στο πρώτο συνέδριο του κόμματος σας ισχυρίζεστε ότι η εγκαθίδρυση κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας και της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής είναι ο μόνος δρόμος για την εξαφάνιση των καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής.
Τι περιλαμβάνεται στα μέσα παραγωγής; Πως εννοείτε ότι θα εξαντλείτε τη φορολογική υποχρέωση στα ακίνητα που αποφέρουν εισοδήματα; Μήπως εννοείτε, δηλαδή, ότι οι αγρότες μας κατά κύριο λόγο και οι μικροϊδιοκτήτες θα πληρώσουν το κύριο βάρος της κρίσης; Μήπως για αυτό πολλοί ομιλητές σας κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων τους στην Επιτροπή αποκάλεσαν το προηγούμενο σχέδιο το οποίο παρουσιάστηκε από το Υπουργείο Οικονομικών «καλύτερο από το τωρινό»;
Θα μπορούσα να σας αναφέρω μια σειρά από παραδείγματα όπου φαίνεται ότι τα αγροτεμάχια με το τωρινό σχέδιο νόμου πληρώνουν όλα 73% λιγότερο από το προηγούμενο. Το ίδιο συμβαίνει και στα οικόπεδα. Το ίδιο συμβαίνει και στα κτίσματα.
(Το κείμενο είναι τμήμα της γενικής εισήγησης της βουλευτού Λακωνίας της ΝΔ Φεβρωνίας Πατριανάκου στο νομοσχέδιο για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων)