Κύριε Παππά, είστε επειγόμενος άνθρωπος. Κι αντιλαμβάνομαι ότι είστε επειγόμενος άνθρωπος με βάση τη θεωρία αυτή, γιατί δεν είχατε κανέναν λόγο να στερήσετε το Σώμα και τον εαυτό σας από ακόμα δυο, τρεις, τέσσερις μέρες συζήτησης πάνω σ' ένα θέμα το οποίο είναι κρισιμότητα και καίριο, γιατί αφορά το δικαίωμα, όπως λέει η απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας, της ενημέρωσης, το δικαίωμα του να ενημερώνει κανείς και του να ενημερώνεται. Κι εσείς αυτό το στριμώξατε μέσα στη μέγγενη μιας επείγουσας διαδικασίας, την ίδια στιγμή που η Κυβέρνηση -και δεν είναι άμοιρο σημασίας αυτό- παρέλειψε σαράντα τρεις ανώτατους δικαστικούς -πρωτοφανής αριθμός!- σε κρίσεις ανωτάτων δικαστικών.
Παρελείφθησαν σαράντα τρεις ανώτατοι δικαστικοί από το δικαίωμά τους προαγωγής σε αντιπροέδρους ανωτάτων δικαστηρίων. Δεκατρείς Σύμβουλοι Επικρατείας παρελείφθησαν προχθές για προαγωγή σε Αντιπροέδρους. Δέκα Αρεοπαγίτες, δεκαεννέα Σύμβουλοι του Ελεγκτικού Συμβουλίου και δύο Αντιπρόεδροι του Ελεγκτικού Συνεδρίου παρελείφθησαν για προαγωγή ως Προέδρων.
Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση των «επειγομένων», με μια δυσανάλογη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εξοβελίζει τη Γενική Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Αναρωτιέμαι, ποια θα είναι η συμπεριφορά και η αντίδραση της Κυβερνήσεως, που προεξόφλησε κάκιστα αδικήματα, αν η δικαιοσύνη αποδώσει λευκή και αθώα την κυρία Σαββαΐδου; Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση με αμηχανία παρακολούθησε τις ακαταστασίες, τις αταξίες, τις αβλεψίες, τις παραλείψεις, τις αποκρύψεις στελεχών τους από το πόθεν έσχες που τώρα, με απόφαση της Αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής ερευνούν ορκωτοί λογιστές.
Κύριοι Υπουργοί, όποιος αντιπολιτεύεται ως εισαγγελέας, κυβερνά ως κατηγορούμενος. Αυτό το επιμύθιο που έχουν υποστεί πολλές κυβερνήσεις και πολλές αντιπολιτεύσεις δεν το έχετε αντιληφθεί. Παρά ταύτα, για να είμαι ειλικρινής, το νομοσχέδιο των «επειγομένων» Υπουργών, έχει δύο σωστές αφετηρίες. Η μία σωστή αφετηρία είναι ότι το θέμα πρέπει να ρυθμιστεί και η άλλη σωστή αφετηρία είναι ότι οι άδειες προφανώς, πρέπει να δημοπρατηθούν. Εκτός από αυτές τις δυο σωστές, βασικές αφετηρίες, όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα είναι επιρρεπές σε κριτική, σε υποψίες, γεμάτο λάθη και γεμάτο επιθυμία και τάση να ελεγχθεί η καίρια για τη δημοκρατία ενημέρωση.
Εξηγούμαι και διαβάζω, παραβιάζοντας τον Κανονισμό. Διαβάζω από την έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής ότι: Δεδομένου πως ο αριθμός των δημοπρατημένων αδειών παρόχου περιεχομένου και τιμή εκκίνησης ανά κατηγορία δημοπρατούμενης άδειας δεν αποτελούν ειδικά λεπτομερειακά ή τεχνικά ζητήματα, όσον αφορά στη διαδικασία, θα ήταν σκόπιμο να τεθούν στο κείμενο της προτεινόμενης διάταξης, έστω ενδεικτικώς, όχι περιοριστικώς, κριτήρια βάσει των οποίων θα εκδοθούν εις ως άνω υπουργικές αποφάσεις».
Το κρίσιμο σε αυτό που κάνετε είναι ο αριθμός των αδειών και η τιμή εκκίνησης ανά κατηγορία δημοπρατούμενης άδειας. Κι αυτό το κρίσιμο στοιχείο, αυτό το δίδυμο των κρισίμων στοιχείων, το κρατάτε για τον εαυτό σας. Αντί να διορθώσετε την ανημποριά και την αδυναμία του ΕΣΡ, ώστε να αποτελέσει το κυρίαρχο στοιχείο ελέγχου καθοδήγησης του τηλεοπτικού τοπίου, εσείς παίρνετε πάνω σας όλες αυτές τις κρίσιμες αρμοδιότητες και μέσα σε μια κοινωνία καχυποψίας, σε ένα σύστημα εύλογης καχυποψίας όπως είμαστε, επιβεβαιώνετε όχι την τάση σας να διορθώσετε τις δύο σωστές αφετηρίες αυτού του νομοσχεδίου, αλλά την τάση σας αυτές τις αφετηρίες να τις υποτάξετε στον έλεγχο σας.
Είναι βέβαιο αυτό και χρησιμοποιείτε διάφορες μεθόδους, όπως είναι το γεγονός ότι έχετε οριακές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή και στα πανελλήνιας και στα περιφερειακής εμβέλειας. Χρησιμοποιείτε ως απειλή τη μείωση του αριθμού των αδειών, αλλά χρησιμοποιείτε συγχρόνως και σαν δόλωμα το περίσσευμα των συχνοτήτων που είναι βέβαιο ότι θα προκύψει από τις περιφερειακές δημοπρασίες και το οποίο είναι ένα δόλωμα για εκείνους οι οποίοι θα ήθελαν να έχουν μια επίδραση και σε περιφερειακό επίπεδο.
Μέσα από αυτήν, λοιπόν, τη μέθοδο του απόλυτου ελέγχου του τοπίου, μέσα από αυτήν τη μέθοδο του δολώματος και της απειλής, επιθυμείτε να κυριαρχήσετε στο τηλεοπτικό τοπίο, ένα τηλεοπτικό τοπίο το οποίο πράγματι έχει χρόνια να ρυθμιστεί. Θυμίζω εν τάχει ότι το 1998 θεωρήθηκαν νόμιμοι λειτουργούντες σταθμοί και το Συμβούλιο Επικρατείας με την απόφαση 3578/10 της Ολομέλειας, είπε ότι η νομιμότητα που δόθηκε το 1998 πάσχει, γιατί δεν μπήκε εύλογος χρόνος στη διάρκεια αυτής της νομιμότητας, μέχρι να εκδοθούν οριστικές άδειες.
Άρα, σωστά, πρέπει να μπει τάξη. Να μπει τάξη, όχι να μπει αφεντικό. Εσείς δεν βάζετε τάξη, βάζετε αφεντικό. Και παίρνετε αυτόν τον ρόλο με ένα νομοσχέδιο που φέρνετε εδώ με τη διαδικασία του επείγοντος.
Γι' αυτόν ακριβώς τον βασικότατο λόγο -κι επειδή δεν το διορθώνετε- δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε, δεν μπορούμε να συναινέσουμε σε αυτήν την επιθυμία σας να ελέγξετε και να χειραγωγήσετε την ενημέρωση.
Ως προς τις κατηγορίες ότι η ενημέρωση στην προηγούμενη περίοδο της εκκρεμότητας ελεγχόταν από τα κόμματα του κατεστημένου –ο Θεός να το κάνει κατεστημένο στην Ελλάδα αυτό που είχαμε, τρομάρα του!- είναι εντελώς λάθος. Διότι -σας πληροφορώ- ένας από τους λόγους που η κοινή γνώμη σήμερα αντιμετωπίζει με συμπάθεια το ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις ιδεοληψίες και τους δογματισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, περί συνομωσιών παγκοσμίων, περί νεοφιλελευθερισμού, περί του ότι φταίνε κάποιοι άλλοι για την τύχη της χώρας, είναι η αντιμετώπιση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δηλαδή του κατεστημένου που υποτίθεται ότι βδελύσσεστε, το οποίο κατεστημένο βομβάρδιζε επί δεκαετίες με τόνους δημαγωγίας και λαϊκισμού τον ελληνικό λαό.
Το περίεργο και η εκδίκηση της ιστορίας είναι ότι πράγματι αυτό το κατεστημένο, τους τελευταίους μήνες, τα τελευταία χρόνια, φοβήθηκε τη νοοτροπία που δημιούργησε το ίδιο στον ελληνικό λαό και αποφάσισε να γυρίσει, αλλά πολύ αργά.
Αυτό το κατεστημένο βδελύσσεστε. Αυτό, όμως, δεν είναι κατεστημένο. Αυτό είναι ένα χάος το οποίο πρέπει να τελειώνει. Και πρέπει κάποτε η Ελλάδα να αποκτήσει πράγματι κατεστημένο, όχι όπως το εννοείτε εσείς, αλλά όπως το έχουν όλες οι σύγχρονες χώρες. Και αυτό το κατεστημένο αποκτάται με ενδυνάμωση της αξιοκρατίας, με υπεροχή της αριστείας, με υποβοήθηση του να ξεχωρίζουν αυτοί που αξίζουν. Και όλα αυτά τα στοιχεία η Αριστερά ,που είναι το κύκνειο άσμα της Μεταπολίτευσης, όχι μόνο δεν τα έχει, αλλά τα πολεμάει... Γι' αυτό, λοιπόν, εμείς σήμερα, επειδή ακριβώς δεν εκπροσωπούμε αυτό το κατεστημένο, δεν δεχόμαστε στη θέση μιας χαοτικής κατάστασης να μπει μια απολυταρχική κατάσταση.
Σας χαρίζουμε την απολυταρχική κατάσταση του ελέγχου της ενημέρωσης που ούτως ή άλλως σας βοήθησε αφάνταστα μέχρι τώρα. Αυτό που δεν σας βοηθάει μέχρι τώρα, είναι η πραγματικότητα την οποία δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε όσο κι αν ελέγξετε την ενημέρωση.
(Ο Κώστας Τασούλας είναι βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ και πρώην υπουργός Πολιτισμού).