Το επόμενο δίμηνο με ένα σύνολο θεμάτων της επικαιρότητας (Ασφαλιστικό, εκλογικός νόμος, νομοσχέδιο για πορείες και διαδηλώσεις, δικαίωμα απεργίας στο ΜΕΤΡΟ και γενικά σε ΜΜΜ, εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, προανακριτική για Παπαγγελόπουλο, διαδικασία προς μείωση πρωτογενών πλεονασμάτων κα.) θα κριθεί κατά τρόπο αποφασιστικό η πορεία προς το Συνέδριο και η ηγετική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα για μετασχηματισμό του κόμματος σε σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση.
Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 μέχρι σήμερα θα μπορούσε κάλλιστα να αποτυπωθεί σε δύο ανακοινώσεις για το ίδιο θέμα, με διαφορά εννέα ετών.
Τότε, με αφορμή τις επαφές της κυβέρνησης Παπανδρέου με το Ισραήλ για την έναρξη των συνομιλιών για τον ΕastMed, ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του εξέφραζε την αντίθεσή του, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πως «αν η κυβέρνηση Παπανδρέου αποβλέπει να εκμεταλλευθεί τις σημερινές κακές τουρκοϊσραηλινές σχέσεις, σχεδιάζει κοντόφθαλμα. Αν πάλι έχει αναλάβει τον ρόλο του ενδιάμεσου, προκειμένου να βγει το Ισραήλ από την απομόνωση, προσφέρει κακές υπηρεσίες στην ειρήνη στην περιοχή μας και στον κόσμο».
Την Πέμπτη το βράδυ ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε μία ανακοίνωση σε εκ διαμέτρου αντίθετη φιλοσοφία, που αποτυπώνει, θα έλεγε κανείς, την απόσταση που έχει καλυφθεί όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ του μικρού ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ του 2010 σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ του 32% του 2019.
Συγκεκριμένα, η αξιωματική αντιπολίτευση «καλωσόρισε» την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, για τον Αγωγό EastMed, επιβεβαιώνοντας τη «στροφή» του Αλέξη Τσίπρα, όπως την είχε διατυπώσει πριν από λίγο καιρό, όταν είχε δηλώσει πως με τα εθνικά θέματα δεν πρόκειται να κάνει «άσκοπη αντιπολίτευση». Ο ΣΥΡΙΖΑ με μία αναλυτική ανακοίνωση χαρακτήρισε τον αγωγό ένα «έργο που συνεισφέρει καθοριστικά στην αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου στην περιοχή». Σε δεύτερο επίπεδο η αξιωματική αντιπολίτευση, στη λογική της υπεράσπισης του δικού της κυβερνητικού έργου, επιχείρησε να αναδείξει τη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση του έργου, αφήνοντας μάλιστα και μια αιχμή για την κυβέρνηση, που δείχνει πως θα μπορούσε και η ίδια να είχε προχωρήσει στις υπογραφές της περασμένης Πέμπτης.
Συγκεκριμένα, η αξιωματική αντιπολίτευση σημειώνει πως η συμφωνία σε τριμερές σχήμα «θα μπορούσε να είχε λάβει χώρα από τον Φεβρουάριο του 2019, ωστόσο στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συμμετοχή της Ιταλίας στους υπογράφοντες».
Η ανακοίνωση, πάντως, του κόμματος, όπως προειπώθηκε, που περιείχε και προσεκτικές νουθεσίες προς την κυβέρνηση, αποτυπώνει τη στροφή του κόμματος επί Αλέξη Τσίπρα. Τουλάχιστον στην κορυφή. Γιατί στη βάση ο μικρός και ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί και να υπάρχει και να επιμένει, ασχέτως αν οι αντιδράσεις δεν έχουν τη μορφή διαφοροποίησης επί πολιτικών θεμάτων αλλά διαδικαστικών. Στέλεχος που γνωρίζει πολύ καλά τα όσα λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωνε στην «Κ» πως η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα συμπυκνώνεται στη φράση, «αλλού ο Τσίπρας και αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ».
Στην πράξη αυτό μεταφράζεται πως ενώ ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός αυτό που επιδιώκει είναι ένα κόμμα που θα διεκδικήσει συντεταγμένα την επιστροφή του στην εξουσία, υπάρχει ένα κομμάτι που προτιμά την «ιδεολογική καθαρότητα» και τις ατέρμονες ιδεολογικές συζητήσεις. Είναι αυτό που περιέγραψε σχηματικά ο κ. Φλαμπουράρης ως «ναρκισσιστικές αντιπαραθέσεις» που ουσιαστικά βάζουν φρένο στην προοπτική επανόδου στην εξουσία.