Πρώτα απ' όλα να μην ξεχνάμε ότι η φορολογία εφέτος θα είναι πολύ πιο άγρια από ότι πέρσι, εφόσον η κυβέρνηση (με πιέσεις βέβαια από την τρόικα) σχεδιάζει να πάρει κάποια 2 δις ευρώ επί πλέον σε φόρους από όλους μας. Τα εισοδήματα που είχαμε το 2008 θα πρέπει να τα ξεχάσουμε για αρκετά χρόνια (βλέπε γραφικό).
Έχουμε οπισθοδρομήσει για τουλάχιστον δέκα χρόνια, όσον αφορά το μέσο εισόδημα. Αν βέβαια συνυπολογιστούν και οι εισφορές προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και η αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, ή άλλων υπηρεσιών όπως τα νοσοκομεία πρόσφατα, τότε τα εισοδήματα πρέπει να βρίσκονται στα επίπεδα του τέλους της δεκαετίας του 90. Ποιες οι ελπίδες ανάκαμψης της οικονομίας και των εισοδημάτων από τώρα και στο εξής;
Λογικά μετά το 2020 θα είναι δυνατόν να αξιολογήσει κανείς πότε μπορεί να επανέλθει η Ελλάδα σε εισοδήματα και δημόσιες υπηρεσίες παρόμοιες με αυτές που γνωρίσαμε το 2008. Το 0,5% έως 1,5% που είναι οι αισιόδοξες προβλέψεις ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια δεν επαρκούν για την ανάκτηση των χαμένων εισοδημάτων που είχαμε. Η Μονιμοποίηση της σημερινής υψηλής φορολόγησης δεν δίνει πιθανότητες στους μισθωτούς να δουν εύκολα μεσοπρόθεσμα καλύτερες ημέρες, ενώ χειρότερες είναι οι προοπτικές για τους συνταξιούχους. Δύσκολα λοιπόν μπορεί να υπάρξει ενεργός ζήτηση που θα προκαλέσει την ανάπτυξη.
Στους επιχειρηματίες που επιβιώνουν σήμερα οι προοπτικές μπορεί να είναι καλύτερες. Σίγουρα αυτό ισχύει στον τομέα του τουρισμού και ευνοϊκές φαίνονται οι προοπτικές σε όσους μπορούν να είναι παραγωγικοί και σωστοί στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και της κτηνοτροφίας. Ο λεγόμενος τριτογενής τομέας της οικονομίας έχει και θα έχει προοπτικές γιατί αποτελεί το πιο αναγκαίο αγαθό στην οικονομία, ενώ όποιος προσαρμόζεται στις προδιαγραφές της ΕΕ έχει μπροστά του την τεράστια αγορά της Ευρώπης για να αποκομίσει κέρδη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που ήδη στρέφονται στον τριτογενή τομέα.
Το σημαντικότερο πρόβλημα βέβαια για τους νέους επιχειρηματίες είναι ο χρόνος που απαιτείται προτού μια μονάδα γίνει ανταγωνιστική και δημιουργήσει κέρδη. Παράλληλα η φορολογία δεν είναι ευνοϊκή ακόμα και με μείωση των συντελεστών. Για παράδειγμα, τώρα που ο φόρος μεταβίβασης στα ακίνητα έχει μειωθεί σημαντικά και οι αγορές ακινήτων μπορεί να είχαν κάποια ελπίδα, άρχισε η εφαρμογή του πόθεν έσχες και ο φόρος υπεραξίας 15% για όσους πουλούν. Το πόθεν έσχες πλέον ισχύει και στην ίδρυση νέων εταιριών ΑΕ και ΕΠΕ, ενώ ήταν σε αναστολή τα προηγούμενα χρόνια. Την τόνωση της οικονομίας με μέτρα που προσελκύουν κεφάλαια δεν την θέλεις όταν η οικονομία πέφτει, αλλά όταν ανέρχεται. Αυτό τον κανόνα τον έχει ξεχάσει η κυβέρνηση όπου ακόμα κυριαρχούν τα σοσιαλιστικά σύνδρομα.
Η Ελλάδα των υπηρεσιών και του εμπορίου (πλην του τουρισμού) φαίνεται γενικά να αγκομαχεί, να συρρικνώνεται και να μην έχει την δυνατότητα να βλέπει το αύριο με αισιοδοξία. Όσοι έχουν κεφάλαιο στην άκρη μπορεί να επιβιώσουν για κάποιο διάστημα αλλά δεν θα τους το επιτρέψει για πολύ η σημερινή φορολογία που απομυζά κάθε μορφή πλούτου. Οι «εμπορικοί» γιατροί, για παράδειγμα, δεν έχουν πρόβλημα, αλλά για όσους δεν έχουν ακόμα φτιάξει πελατεία μόνο η μετανάστευση θα τους σώσει. Το ίδιο ισχύει για πολλούς επιστήμονες οι γνώσεις των οποίων έχουν απαξιωθεί από την συρρικνούμενη οικονομία και την έλλειψη ζήτησης για το επάγγελμά τους.
Στην επόμενη διετία έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε και το φάσμα της δραχμής, είτε γιατί η οικονομία δεν μπορεί να ανορθωθεί, είτε γιατί κάποιος Τσίπρας βρεθεί στην εξουσία. Οι ευρωπαϊκοί μας εταίροι δεν φαίνεται να έχουν άλλη υπομονή να μας ανεχθούν και να πληρώσουν περισσότερους φόρους προκειμένου να διαγραφεί ένα σημαντικό μέρος του δημόσιου χρέους μας (προαπαιτούμενο πλέον για να ανανήψει η οικονομία). Αλλά και γενικότερα, μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να δημιουργηθεί ένα υπουργείο Οικονομικών για όλη την Ευρώπη και να εκδίδει ευρωομόλογα, δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ. Οι χώρες του Νότου, με πρώτους εμάς, μπορεί να γονατίσουν και να παρασύρουν το ευρώ σε διάλυση.»
