Από ορισμένες απόψεις, το επίκεντρο του σκανδάλου έχει μετατοπιστεί, χωρίς πλέον να αφορά τις υποκλοπές αυτές καθαυτές, αλλά το πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος.».
Στον σημερινό Guardian ο -φιναλίστ για το βραβείο Πούλιτζερ 2020- Αλεξάντερ Κλαπ επανέρχεται με ένα άρθρο για τις παρακολουθήσεις στην Ελλάδα φέρνοντας στο προσκήνιο «απειλές» κατά της κυβέρνησης. Ο Κλαπ στο μακροσκελές άρθρο του κάνει ιδιαίτερη αναφορά στις σχέσεις του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη, και αναρωτιέται, «ποιος έχει πραγματικά την εξουσία;».
Ποιος εκβιάζει ποιον;
«Έχουν περάσει τρεις μήνες και η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις της πρόσφατης μνήμης. Ξεκίνησε ως σκάνδαλο υποκλοπών. Τον Αύγουστο, δύο μέλη της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη υπέβαλαν την παραίτησή τους μετά από αναφορές ότι στα τηλέφωνα ενός δημοσιογράφου που ασχολείται με το οικονομικό ρεπορτάζ κι ενός αντίπαλου πολιτικού είχαν σταλεί σύνδεσμοι με spyware που είχαν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν τα δεδομένα τους σε μια σκιώδη εταιρεία στην Αθήνα.
guardian δημοσίευμα
Ο ελληνικός Τύπος το ονόμασε Watergate της χώρας. «Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό», είπε ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής της αντιπολίτευσης. «Πολλά από τα ερωτήματά μας απομένουν να απαντηθούν», δήλωσε ο επικεφαλής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μετά από διερευνητική αποστολή στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια, τα γεγονότα πήραν μια απροσδόκητη τροπή. Μια αριστερή εφημερίδα, το Documento, υποστήριξε ότι, εκτός από τους δύο Έλληνες που ήταν ήδη γνωστό ότι είχαν στοχοποιηθεί, είχαν γίνει επίσης προσπάθειες να σαρωθούν δεκάδες άλλοι στο δίκτυο spyware. Περιλάμβαναν μέλη του υπουργικού συμβουλίου του ίδιου του Μητσοτάκη, συντάκτες εφημερίδων και τη σύζυγο του περιφερειάρχη Αττικής. Μια εβδομάδα αργότερα, το Documento κυκλοφόρησε σχεδόν 40 επιπλέον ονόματα. Η εφημερίδα κατηγόρησε για ανάμειξη την κυβέρνηση, η οποία αρνήθηκε τις κατηγορίες.
Μεταξύ των προαναφερόμενων πιθανών στόχων, ήταν συνεργάτες του Ευάγγελου Μαρινάκη, ενός άνδρα που συχνά εμφανίζεται περιτριγυρισμένος από μια ομάδα μαυροφορεμένων μπράβων και μιας από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες στη διεθνή ναυτιλία και το ποδόσφαιρο.
Το βράδυ της δημοσίευσης των αρχικών πορισμάτων του Documento, λίγα τετράγωνα από το γραφείο του Μητσοτάκη, ο Μαρινάκης παρακολούθησε την ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού να δέχεται γκολ από εκτέλεση πέναλτι στο 90ο λεπτό του ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό. Μέσα σε μια ώρα ο Μαρινάκης είχε περικυκλωθεί από κάμερες για μια αυτοσχέδια συνέντευξη Τύπου έξω από το προπονήτρια του Ολυμπιακού. Το γεγονός πως σφυρίχτηκε το συγκεκριμένο πέναλτι, υποστήριξε, ήταν η απόδειξη πως ο διαιτητής ήταν στημένος και ότι υπάρχει μια βαθιά συνωμοσία στο πρωτάθλημα, με «συμμετοχή» της ίδια της πολιτείας.
Τις επόμενες μέρες ο Μαρινάκης έστρεψε τη σημαντική του ισχύ ενάντια στον Μητσοτάκη, τον οποίο η αυτοκρατορία των Μέσων ενημέρωσης (του Μαρινάκη) τον βοήθησε στην ανάληψη των καθηκόντων του το 2019. Ο Μαρινάκης απείλησε να αποσύρει τον Ολυμπιακό από την ελληνική Superleague, της οποίας εξελέγη πρόεδρος τον Ιούνιο. Ο σύλλογος φιλάθλων της ομάδας δημοσίευσε ανακοίνωση στα social media προειδοποιώντας τον Μητσοτάκη για επικείμενο «ραντεβού στις κάλπες».
Σε ό,τι έχει να κάνει με την έντυπη μορφή, οι εφημερίδες του Μαρινάκη άλλαξαν τελείως στάση κι από κει που έκαναν λόγο για «τέλος στο σκάνδαλο υποκλοπών», άρχισαν να επιμένουν ότι το σκάνδαλο μόλις τώρα αρχίζει. «Αδυναμία, ερωτήσεις, ανικανότητα» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της καθημερινής εφημερίδας του Μαρινάκη «Τα Νέα». Όταν ο Μητσοτάκης «απέκρουσε» την επίθεση του Μαρινάκη, λέγοντας πως τα όσα ισχυρίζεται παραπέμπουν σε απειλές κάποιου που προσπαθεί ν' αποσπάσει χάρες από το κράτος, ο Μαρινάκης απάντησε: «Μόνο αυτοί που εμπλέκονται στις υποκλοπές και στον υπόκοσμο θα έκαναν τέτοια πράγματα».
Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: ποιος εκβιάζει ποιον, εδώ; Η κυβέρνηση που χρειάζεται ευνοϊκή κάλυψη από έναν μεγιστάνα των Μέσων ενημέρωσης καθώς κατευθύνεται στις εκλογές του επόμενου έτους, ή ένας ολιγάρχης; Από ορισμένες απόψεις, το επίκεντρο του σκανδάλου έχει μετατοπιστεί, χωρίς πλέον να αφορά τις υποκλοπές αυτές καθαυτές, αλλά το πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι μια μικρή χώρα (είναι χαρακτηριστικό πως το ΑΕΠ της είναι μικρότερο από αυτό του Περού), αλλά οι πλουσιότερες οικογένειές της διαθέτουν τεράστια περιουσία και μεγάλη επιρροή.
Πάρτε για παράδειγμα τον Μαρινάκη, ο οποίος ανέλαβε τον στόλο των δεξαμενόπλοιων του πατέρα του, και τον Μητσοτάκη, που ανέλαβε το πολιτικό κόμμα του πατέρα του: η σχέση των δύο δυναστειών – οι γόνοι των οποίων ισχυρίζονται τώρα ότι είναι θύματα της εκμετάλλευσης και του εκβιασμού του άλλου – πηγαίνει πίσω τουλάχιστον 40 χρόνια .
Τώρα, επομένως, έχουμε μια βαριά ολιγαρχική παρέμβαση που «μεταμφιέζεται» ως εκπρόθεσμη ώθηση για δημόσια διαφάνεια. Ο Μητσοτάκης να... κουτσαίνει εντός γηπέδου, την στιγμή που ο Μαρινάκης χαμογελάει από τον πάγκο. Όλο αυτό το διάστημα, οι απλοί Έλληνες περιμένουν να τελειώσει το «παιχνίδι» και να δοθούν απαντήσεις», αναφέρεται στο δημοσίευμα.